Η εμμονή με την υποτιθέμενη «ανομία» αποτυπώνει εχθρότητα για αυτό που είναι πραγματικά τα πανεπιστήμια
Του Παναγιώτη Σωτήρη
Εάν κανείς πιστέψει την κυβέρνηση και τις δηλώσεις των εκπροσώπων της, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, τα πανεπιστήμια σήμερα είναι χώροι επικίνδυνοι, χώροι στους οποίους κυριαρχεί η παραβατικότητα, όπου συνέχεια υπάρχουν βίαια περιστατικά και όπου όσες και όσοι σπουδάζουν και εργάζονται εκεί είναι σε καθεστώς φόβου.
Εάν κανείς ρωτήσει τους ανθρώπους που σπουδάζουν ή εργάζονται στα δημόσια πανεπιστήμια θα ακούσει μια πολύ διαφορετική ιστορία.
Θα ακούσει για μαθήματα που γίνονται, για μεταπτυχιακά και διδακτορικά που ολοκληρώνονται, για δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, για σεμινάρια και συνέδρια.
Θα ακούσει και για προβλήματα: για την υποχρηματοδότηση που δημιουργεί προβλήματα για την συντήρηση του εξοπλισμού. Για την υποστελέχωση που δεν επιτρέπει να παράγεται το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο που θα μπορούσαν αλλά και να διεκπεραιώνονται επαρκώς οι διοικητικές λειτουργίες.
Ναι, μπορεί να ακούσει και παράπονα για πρακτικές που αυτοπροσδιορίζονται ως «κινηματικές» αλλά απέχουν από το να είναι όντως, αλλά θα ακούσει επίσης και ότι τα πανεπιστήμια συνήθως έχουν τρόπους να αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα με διάλογο και αλληλοκατανόηση.
Όπως και θα ακούσει ότι όπου διατηρήθηκε η επικοινωνία και η συνεννόηση με τις συνδικαλιστικές εκφράσεις, των φοιτητών, των διδασκόντων, των διοικητικών, των ερευνητών, οι εντάσεις είναι πολύ μικρότερες από εκεί όπου άνθρωποι ανέλαβαν θέσεις ευθύνης με διάθεση να συγκρουστούν με τους φοιτητές ή το προσωπικό.
Ναι, τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια έχουν μια ιστορία αγώνων των φοιτητών και των διδασκόντων. Μια ιστορία απεργιών και καταλήψεων. Ναι, καταλήψεων, γιατί οι καταλήψεις είναι η φοιτητική απεργία.
Και αυτό δεν είναι μόνο κομμάτι της ιστορίας τους: είναι και λόγος της υπερηφάνειας τους. Από τις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου μέσα στη δικτατορία που ορθά τις θεωρούμε κορυφαίες στιγμές της ιστορίας αυτού του τόπου, στα μεγάλα μεταπολιτευτικά κινήματα, από την απεργία του ΕΔΠ στις καταλήψεις του 1979, στα αλλεπάλληλα κύματα φοιτητικών καταλήψεων (και σε ορισμένες περιπτώσεις απεργιών) ενάντια στην άμεση ή έμμεση ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, την υπονόμευση του αυτοδιοίκητου, την εισαγωγή επικίνδυνων μέτρων όπως η πανεπιστημιακή αστυνομία.
Αυτά θα σας πουν οι άνθρωποι που εργάζονται και αγωνίζονται μέσα στα πανεπιστήμια.
Και θα σας πουν επίσης ότι πολύ απλά φοβούνται αυτή την κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που δεν αγαπά τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί η επιμονή της να φέρει, σε ευθεία σύγκρουση με το Σύνταγμα, τα ιδιωτικά σούπερ μάρκετ πτυχίων αλλά και ένα σύστημα διοίκησης που κανένας δεν ήθελε και το οποίο μόνο προβλήματα δημιουργεί.
Μια κυβέρνηση που δεν έχει πραγματικό σεβασμό ούτε για τους πανεπιστημιακούς ούτε για τους φοιτητές: τους μεν γιατί τους θεωρεί ανίκανους να διοικήσουν, τους δε γιατί τους θεωρεί ταραξίες.
Μια κυβέρνηση που δεν αγαπά την κριτική επιστημονική έρευνα, ιδίως στις κοινωνικές επιστήμες, γιατί αυτή μπορεί να αποδείξει και τα δομικά προβλήματα της δικής της πολιτικής.
Μια κυβέρνηση που για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα από την εποχή της χούντας ετοιμάζεται να θέσει το πανεπιστήμιο υπό επιτροπεία και να καταλύσει το αυτοδιοίκητο: με πρωτοφανείς προτάσεις όπως η «αυτόματη» έκπτωση πρυτάνεων που δεν θα κάνουν το θεσμικό χατίρι της κυβέρνησης.
Μια κυβέρνηση που καταλύει το κράτος δικαίου, όταν προβλέπει αυτόματες αναστολές φοιτητικής ιδιότητας με την απλή άσκηση δίωξης, χωρίς τελεσίδικη απόφαση, παραβλέποντας το ίδιο το τεκμήριο της αθωότητας.
Μια κυβέρνηση που μας γυρνά δεκαετίες πίσω εισάγοντας το «σπουδαστικό» της Εισαγγελίας κατά τα πρότυπα του χουντικού «σπουδαστικού» της ασφάλειας.
Αυτή τη στιγμή τα πανεπιστήμια είναι σε ένα σταυροδρόμι: είτε θα κερδίσει η προσπάθεια υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα, χειραγώγησης και τελικά μετατροπής σε απλό εκπαιδευτήριο εντός μιας «εκπαιδευτικής αγοράς», είτε θα κερδίσει η αγωνία των ανθρώπων που θεωρούν ότι τα πανεπιστήμιο κάνουν τη δουλειά τους όταν διαμορφώνουν ανθρώπους που ξέρουν να ερευνούν, ξέρουν και να αγωνίζονται.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου