«Όταν σε μια ενέδρα της Χαμάς σκοτώθηκαν 5 ισραηλινοί στρατιώτες και τραυματίστηκαν 14 άλλοι στη Γάζα αυτό τον μήνα, οι Ισραηλινοί υπέστησαν σοκ όχι μόνο από τον αριθμό, αλλά από την τοποθεσία», έγραφαν οι Financial Times στις 23 Ιουλίου 2025. Τίτλος του άρθρου: «Ένας πόλεμος χωρίς τέλος;» Και συνέχιζαν: «Η βόρεια πόλη του Μπέιτ Χανούν, δέχθηκε πρώτη την επίθεση του ισραηλινού στρατού στη Γάζα μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 και τώρα βρίσκεται στο μέσο μιας ισραηλινής ζώνης ασφαλείας, ενώ έχει δεχθεί 4 ξεχωριστές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού. Το γεγονός ότι στελέχη της Χαμάς ήταν σε θέση να πραγματοποιήσουν την επίθεση στην πόλη – ή σε ό,τι έχει μείνει απ’ αυτήν – προκάλεσε ένα άβολο ερώτημα σε πολλούς Ισραηλινούς: Τι έχει στην πραγματικότητα πετύχει ο ισραηλινός στρατός στη Γάζα;»

Αυτό το άβολο ερώτημα επιχείρησε να απαντήσει ο ισραηλινός πρωθυπουργός με την απόφαση που έλαβε το πρωί της Παρασκευής 9 Ιουλίου 2025, να εισβάλει στην πόλη της Γάζας. Ο αντικειμενικός στόχος του Ισραήλ είναι ένας και δεν ομολογείται δημόσια: Να μετατρέψει την Γάζα σε πόλη αβίωτη. Με τη βοήθεια του λιμού να εξουθενώσει τους ηρωικούς Παλαιστίνιους και να τους αναγκάσει να φύγουν, ώστε να διευκολυνθούν τα σχέδια εποικισμού αυτής της πολύπαθης Λωρίδας γης.

Η απόφαση του Νετανιάχου ισοδυναμούσε με πολιτικό σεισμό ακόμη και στο Ισραήλ. Απέναντι του βρέθηκαν οι οικογένειες των ομήρων καθώς δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κλιμάκωση της επίθεσης ισοδυναμεί με τον θάνατο και των εναπομεινάντων 49 ομήρων, εκ των οποίων οι 27 θεωρούνται ήδη νεκροί. Στην διαδήλωση που οργάνωσαν στο Τελ Αβίβ το βράδυ του Σαββάτου συμμετείχαν 100.000 Ισραηλινοί. Κοινό τους αίτημα ήταν η εκεχειρία και η απελευθέρωση των ομήρων, ενώ απέναντι στους πολιτικούς εξαπέλυαν απειλές ακόμη και για την σωματική τους ακεραιότητα…

Η απόφαση του Νετανιάχου προκάλεσε επίσης την οργή της στρατιωτικής ηγεσίας, που όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνεται ότι οι Ισραηλινοί στρατιώτες σκοτώνονται μαζικά για έναν και μόνον λόγο: Για να μην διαλυθεί ο κυβερνητικός συνασπισμός (αποτελούμενος από το Λικούντ δύο ακροδεξιά και δύο υπερορθόδοξα κόμματα) και πάει φυλακή ο απατεώνας Νετανιάχου. «Για έναν αυξανόμενο αριθμό εγχώριων επικριτών, η εκστρατεία του ισραηλινού στρατού εμφανίζεται όλο και πιο έντονα χωρίς σκοπό, με τα ισραηλινά στρατεύματα, τους ομήρους και τους Παλαιστίνιους πολίτες να θυσιάζονται για τους πολιτικούς στόχους του Νετανιάχου, έγραφαν οι Financial Times στο ίδιο ρεπορτάζ.

Συνέχιζαν δε με τα εξής: «Για όλους αυτούς η επιμονή του πρωθυπουργού με τον πόλεμο είναι ένα πολιτικό προκάλυμμα για να διατηρήσει ενιαίο το συνασπισμό του – όπου τα ακροδεξιά μέλη έχουν απειλήσει να ρίξουν την κυβέρνηση αν τερματίσει την σύγκρουση – με όλους εν τω μεταξύ να βυθίζουν τον στρατό σε ένα αυξανόμενο εφιάλτη. “Είναι ένας πόλεμος φθοράς χωρίς στρατηγικό στόχο ή αντικείμενο, κάτι σαν να περπατάς σε βάλτο” δήλωσε ο Μάικλ Μιλστάιν, πρώην αξιωματικός στις υπηρεσίες πληροφοριών του ισραηλινού στρατού». Προς επίρρωση των επιφυλάξεων του, ο αυξανόμενος αριθμός απωλειών του ισραηλινού στρατού: Μεταξύ Ιουνίου και Ιουλίου σκοτώθηκαν 35 Ισραηλινοί από τα πυρά της αντίστασης, όταν τους προηγούμενους 3 μήνες σκοτώθηκαν μόνο 11! «Η Χαμάς όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι ακόμη ενεργή. Είναι ακόμη η κυρίαρχη δύναμη μέσα στη Λωρίδα. Καμία εναλλακτική δύναμη δεν έχει δημιουργηθεί και κανένας όμηρος δεν έχει επιστρέψει», δήλωνε στην αγγλική εφημερίδα ο ισραηλινός αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών!

Διχασμένος ο στρατός

Η σύγκρουση ακολούθησε την ανακοίνωση του ισραηλινού πρωθυπουργού ότι θα επιδιώξει την πλήρη στρατιωτική κατάληψη της Γάζας. Η απόφασή του προκάλεσε αρνητικές αντιδράσεις στην στρατιωτική ηγεσία επειδή όλο και περισσότερο ο Νετανιάχου θυμίζει τους χαμένους τζογαδόρους. Στο πεδίο των μαχών, η απόλυτη καταστροφή που έχει επέλθει στη Γάζα και η απώλεια της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της Χαμάς, αποδεδειγμένα πλέον δεν ήταν αρκετή για να ηττηθεί η αντίσταση. Η κατάληψη όλης της Γάζας που ανακοίνωσε ο Νετανιάχου προκάλεσε σοκ στους στρατιωτικούς επειδή σύμφωνα με δικές τους εκτιμήσεις θα απαιτήσει πολλούς μήνες, ακόμη κι έναν χρόνο για να ολοκληρωθεί, ενώ τα χειρότερα έπονται. Δηλαδή, επιστροφή στην διαρκή αιματοχυσία που υπέμενε ο στρατός κατοχής ως το 2005, μέχρι που αναγκάστηκε να αποχωρήσει ηττημένος και να επιβάλει στη συνέχεια ένα καθεστώς αποκλεισμού στον θύλακα. Αυτή τη φορά είναι πολύ πιθανό το σχέδιο κατάληψης, με την εκδίωξη 1 εκατ. Παλαιστινίων από την πόλη της Γάζας, να αποτελεί το πρώτο βήμα για την υλοποίηση του Τραμπικού σχεδίου μετατροπής της Γάζας σε τουριστικό θέρετρο. Είναι ένα σχέδιο που όσο αβέβαιη κατάληξη έχει τόσο βέβαιες είναι οι διπλωματικές συνέπειες που θα επιφέρει στο Ισραήλ: Κύματα κυρώσεων και απομόνωσης που δεν έχει αντιμετωπίσει κανένα άλλο κράτος στην ιστορία.

Το πρόβλημα της ηγεσίας του Ισραηλινού στρατού ωστόσο είναι το πώς φτάνουν ακόμη και μέχρι εκεί, δεδομένου ότι ως σήμερα οι αντιστασιακές οργανώσεις παραμένουν ενεργές και αντεπιτίθενται, με τα ερείπια να αποτελούν ιδανικό περιβάλλον για έναν συνεχή πόλεμο φθοράς. Οι 1.000 σχεδόν νεκροί ισραηλινοί στρατιώτες και οι συνεχείς επιθέσεις που δέχονται οι μονάδες τους αποτελούν ατράνταχτη απόδειξη για την ήττα του στρατιωτικού σχεδίου του Νετανιάχου. Στο έδαφος αυτής της ήττας εκδηλώθηκαν οι αντιδράσεις στο (αμερικανόπνευστο) σχέδιο επανακατάληψης της Γάζας, αρχής γενομένης από τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιαΐρ Λαπίντ. Ο αρχηγός του στρατού Εγιάλ Ζαμίρ ακολούθησε, αμφισβητώντας δημόσια την απόφαση του Νετανιάχου, για να ακολουθήσει ο γιός του πρωθυπουργού (που τον περισσότερο καιρό του πολέμου ζει στο Μαϊάμι!) ο οποίος επιτέθηκε δημόσια στον αρχηγό του στρατού!

Η ηγεσία του στρατού λαβαίνει υπόψη της τις ογκούμενες αντιδράσεις εφέδρων και αξιωματικών του ισραηλινού στρατού που αρνούνται πλέον να υπηρετήσουν! Δημόσια κατηγορούν την κυβέρνηση Νετανιάχου ότι τους κορόιδεψε καθώς αποδείχθηκε ότι το ζητούμενο του μακροβιότερου πολέμου στην ιστορία του Ισραήλ δεν ήταν η απελευθέρωση των ομήρων. Με τα δικά τους λόγια το ζητούμενο της εισβολής ήταν η κατάκτηση της Γάζας και η επιβίωση της κυβέρνησης του Νετανιάχου. Η εισβολή στην Πόλη της Γάζας θα οξύνει αυτές τις αντιδράσεις στις τάξεις του στρατού.

"We were lied to by the Israeli government."

These IDF reservists are refusing to serve any longer, saying the goal of the Israeli military offensive in Gaza is the "political survival" of the Netanyahu-led government. The IDF is yet to comment on the two cases. pic.twitter.com/OopmDeNik8

— DW News (@dwnews) July 13, 2025

Στο πεδίο των διαπραγματεύσεων η γραμμή του Ισραήλ από τον Φεβρουάριο προέβλεπε τη σταδιακή απελευθέρωση των αιχμάλωτων πολέμου που κρατούσαν οι αντιστασιακές οργανώσεις. Η διαδικασία διακόπηκε από το Ισραήλ, όταν έβλεπε ότι ακόμη κι εκείνη η συμφωνία αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε στην απελευθέρωση όλων των Ισραηλινών και στην απώλεια από τον Νετανιάχου του απόλυτου χαρτιού που έχει στα χέρια του για να διαιωνίζει τη γενοκτονία και να παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες την ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής στο εσωτερικό του Ισραήλ. Έτσι η γραμμή της συμφωνίας βήμα – βήμα, αντικαταστάθηκε την προηγούμενη εβδομάδα από λύση πακέτο, με συνολική συμφωνία, η οποία ισοδυναμεί με υποταγή της παλαιστινιακής αντίστασης. Εξ ορισμού επομένως απορριπτέα από τους Παλαιστίνιους.

Η πολιτική γραμμή του Νετανιάχου ισοδυναμεί με αιώνιο πόλεμο, μέχρι της εξόντωσης από πείνα ή σφαίρες και του τελευταίου Παλαιστίνιου, επειδή στον πρόσφατο απαράδεκτο εκβιασμό να μην κυβερνήσει τη Γάζα η Χαμάς (σαν να αποφάσιζε η Χαμάς να μην κυβερνήσει το Ισραήλ ο Νετανιάχου) προστέθηκε ένας ακόμη εκβιασμός: να μην κυβερνήσει ούτε η Παλαιστινιακή Αρχή την Γάζα! Πρόκειται για τελεσίγραφο που ακυρώνει και τους τελευταίους θεσμούς των Παλαιστινίων καταργώντας κάθε έννοια αυτοδιάθεσής τους! Αντίθετα, εκχωρεί την διοίκηση των Παλαιστινίων στο κράτος απαρτχάιντ, που με νόμο είναι εβραϊκό κράτος αποκλείοντας έτσι τα δικαιώματα στους Άραβες και τους μουσουλμάνους.

Ενδεικτικό της στροφής της παγκόσμιας κοινής γνώμης κατά του Ισραήλ είναι ότι κράτη που το χρηματοδότησαν και το εξόπλισαν, όπως η Γαλλία, ο Καναδάς και η Αυστραλία δήλωσαν επίσημα ότι θα αναγνωρίσουν το κράτος της Παλαιστίνης. Η οργή του χρηματοδοτούμενου από το ισραηλινό λόμπι AIPAC αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, όπως και του Νετανιάχου δεν φάνηκε ικανή να αναθεωρήσει τη στάση τους. Ενδεικτική επίσης είναι και η απόφαση του Γερμανού καγκελάριου Μετς να διακόψει την αποστολή όπλων που μπορεί να χρησιμοποιηθούν στη Γάζα. Επίσης, η καταδίκη από μια σειρά κράτη (συμπεριλαμβανομένων της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Αυστραλίας) της απόφασης κατοχής της πόλης της Γάζας έδειξε ότι το γενοκτονικό καθεστώς του Νετανιάχου δεν απολαμβάνει την ασυδοσία που απολάμβανε πριν 22 μήνες.

Αντιδράσεις στον Τύπο

Ενδεικτικές της ρήξης που έχει επέλθει στο εσωτερικό της ισραηλινής κοινωνίας είναι και οι αντιδράσει στον ισραηλινό Τύπο που αποκτούν την μορφή χιονοστιβάδας. Σταχυολογούμε ορισμένες.

 Έγραφε ο Ζβι Μπαρέλ στην κεντροαριστερή Χααρέτζ στις 10 Αυγούστου: Εκτός από το περίπλοκο ζήτημα της εγκαθίδρυσης στρατιωτικής κυριαρχίας στη Γάζα και της απασχόλησης χιλιάδων εφέδρων στρατιωτών σε ρόλους υλικοτεχνικής υποστήριξης και σε συνεχείς δραστηριότητες ασφαλείας και αστυνομίας, ο ισραηλινός στρατός θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις ανάγκες των σχεδόν δύο εκατομμυρίων πολιτών του. Θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν πληθυσμό που έχει βιώσει την πιο σοβαρή καταστροφή στην ιστορία του, για την οποία η ευθύνη βαρύνει σε μεγάλο βαθμό το Ισραήλ και όχι η Χαμάς. Αυτό είναι το εύφορο έδαφος πάνω στο οποίο εξελίσσεται τώρα η επόμενη γενιά παλαιστινιακών ένοπλων κινημάτων αντίστασης και τρομοκρατικών οργανώσεων. Χωρίς πολιτική λύση, αυτή η γενιά μπορεί να συνεχίσει να είναι φυλακισμένη εντός της περιμέτρου που το Ισραήλ θα περιβάλλει τη Λωρίδα, αλλά δεν θα χρειάζεται πλέον τη Χαμάς και δεν θα αναγκάζεται να αναζητά στόχους πέρα από τον φράχτη. Ο ισραηλινός στρατός, η στρατιωτική κυβέρνηση και όλοι όσοι συνεργάζονται μαζί τους θα είναι κοντά και διαθέσιμοι».

Έγραφε στην κεντροδεξιά Γιεντιόθ Αχρονόθ ο Δρ. Μιχαήλ Μιλστέιν: «Δεν υπάρχει σημείο στο σχέδιο που να μην εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη σκοπιμότητα της εφαρμογής: Πώς ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η εκκένωση σχεδόν ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων από την πόλη της Γάζας και τι θα συμβεί αν κάποιοι από αυτούς αρνηθούν να φύγουν; Δεν έχει γίνει κατανοητό ότι είναι αδύνατο να επιτευχθεί ταυτόχρονα μια αποφασιστική νίκη επί της Χαμάς και να απελευθερωθούν οι απαχθέντες στρατιώτες; Η απόφαση της κυβέρνησης αποτελεί ένα νέο και ιδιαίτερα θυελλώδες κεφάλαιο σε μια σειρά από φαντασιώσεις που παρουσιάζονται, αποτυγχάνουν, δεν διερευνώνται και έτσι τα λάθη που ενυπάρχουν σε αυτές επαναλαμβάνονται ασταμάτητα. Ακόμη και πριν αρχίσει να υλοποιείται το σχέδιο κατοχής, το Ισραήλ ήδη πληρώνει ένα βαρύ τίμημα, κυρίως την επιτάχυνση στο διεθνές τσουνάμι που αναμένεται να κορυφωθεί σε περίπου ένα μήνα γύρω από την προγραμματισμένη ευρεία αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους. Εκτός από την κριτική από όλο τον κόσμο, είναι εμφανείς ανησυχητικοί δείκτες, όπως η απόφαση της Γερμανίας (ενός ένθερμου φίλου του Ισραήλ) να μην πουλήσει στο Ισραήλ όπλα ικανά να χρησιμοποιηθούν στη Γάζα. Στο Ισραήλ, επιμένουν να αρνούνται να καταλάβουν ότι η ευρεία αλληλεγγύη και η εμπιστοσύνη που απέκτησε λόγω της σφαγής της 7ης Οκτωβρίου διαλύονται. Ο κόσμος δεν είναι πλέον διατεθειμένος να αποδεχτεί τις πράξεις του και, στην πράξη, δεν πιστεύει πλέον ότι η κυβέρνηση έχει σαφείς στόχους εκτός από τη συνέχιση του πολέμου. Ο Νετανιάχου αποτελεί ουσιαστικά μια ανωμαλία μεταξύ των Ισραηλινών πρωθυπουργών που έχουν αντιμετωπίσει το δίλημμα της Γάζας από την ίδρυση του κράτους».

Η Χααρέτζ εξηγούσε και τις δυσκολίες στην στρατολόγηση εφέδρων, που εξηγούν την αποστροφή της κοινής γνώμης στο Ισραήλ, απέναντι στο σχέδιο του Νετανιάχου: «Έχουν αναφερθεί διάφορες εκτιμήσεις από τον Ισραηλινό Στρατό σχετικά με το μέγεθος της απαιτούμενης στρατολόγησης για την επιχείρηση, που κυμαίνεται από 120.000 έως 250.000 εφέδρους. Η χαμηλότερη εκτίμηση φαίνεται πιο κοντά στην πραγματικότητα, αλλά προέρχεται το ίδιο Γενικό Επιτελείο που φέτος προσπάθησε να σταθεροποιήσει την καμπύλη της επιχειρησιακής δραστηριότητας και υποσχέθηκε στους εφέδρους ότι σκόπευε να μειώσει τη μέση διάρκεια υπηρεσίας των στρατιωτών το 2025 σε 74 ημέρες. Επί του παρόντος, το ποσοστό συμμόρφωσης στις μονάδες εφέδρων βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και οι διοικητές το καλύπτουν αυτό με μια φρενήρη στρατολόγηση εφέδρων που δεν έχουν μονάδες και οι οποίοι, όταν είναι απαραίτητο, μετατρέπουν την θητεία τους σε πηγή εισοδήματος και μετακινούνται μεταξύ διοικήσεων και ταγμάτων. Τι θα σκεφτούν οι οικογένειες των εφέδρων για μια ακόμη μαζική στρατολόγηση, μεταξύ του τέλους των Μεγάλων Γιορτών και των γιορτών; Πόσοι θα μπορέσουν να διατηρήσουν τις δουλειές τους; Ο Νετανιάχου και ο υπουργός Άμυνας, Γιεσραέλ Κατζ, δεν ασχολούνται με τέτοια ασήμαντα ζητήματα. Στην πράξη, αυτή είναι πιθανώς μια συνταγή για την καθυστέρηση της έναρξης της επιχείρησης κατά τουλάχιστον δύο μήνες».

Τέλος, μεταξύ ενός κυκεώνα άρθρων και αναλύσεων ενάντια στην προοπτική κατάληψης της Γάζας αξίζει να μεταφέρουμε λίγα απ’ όσα έγραψε ο Μάικλ Χέρτζογκ, ισραηλινός πρέσβης στην Ουάσιγκτον την ίδια μέρα στην Γιέντιοθ, με τίτλο: «Μην παρασυρθείτε στην κατοχή της Γάζας». Γράφει λοιπόν: «Ως κάποιος που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και χρόνια και παρακολουθεί στενά τα γεγονότα εκεί, δεν έχω ξαναδεί την εικόνα και τη θέση του Ισραήλ να επιδεινώνονται τόσο πολύ όσο είδαμε πρόσφατα λόγω του πολέμου στη Γάζα. Οι εικόνες που έρχονταν από τη Γάζα ήταν πιο ισχυρές από χίλιες λέξεις που προέρχονταν από το Ισραήλ και μας κατάφεραν ένα σοβαρό πλήγμα στη δημόσια συνείδηση, φτάνοντας ακόμη και στα προπύργια των Ρεπουμπλικανών, ειδικά μεταξύ των νέων. Αυτή είναι μόνο μία πτυχή της κρίσης. Σχεδόν δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, το Ισραήλ δεν έχει επιτύχει κανέναν από τους νόμιμους πολεμικούς στόχους που έθεσε για τον εαυτό του: την στρατιωτική και κυβερνητική κατάρρευση της Χαμάς και την επιστροφή όλων των κρατουμένων. Το Ισραήλ φαίνεται χαμένο στον λαβύρινθο της Γάζας, αβέβαιο για το πώς να τερματίσει τον πόλεμο».

Πρέπει να τονιστεί ότι όλες οι παραπάνω αντιδράσεις δεν αφορούν τη σκοπιμότητα του σιωνιστικού σχεδίου εξόντωσης των Παλαιστινίων. Αφορούν αποκλειστικά και μόνο τον τρόπο που υλοποιείται από τον Νετανιάχου. Σε αυτό το πλαίσιο η σφοδρότητα της  σύγκρουσης του αρχηγού του Ισραηλινού στρατού με τον γιό(!) του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και τη σύζυγό του που τον υπερασπίστηκαν ανάγοντας ένα κορυφαίο πολιτικό ζήτημα σε οικογενειακή υπόθεση έδειξε ότι 25 μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα το Ισραήλ έχει εξελιχθεί σε ένα αποτυχημένο κράτος!

Η θεσμική αποσύνθεση του Ισραήλ (που ξεκίνησε με την κατάλυση της ανεξαρτησίας του ανώτατου δικαστηρίου μόνο και μόνο για να μη δικαστεί ο Νετανιάχου) κορυφώνεται με την οικογενειοκρατία. Κι όλα αυτά υπό την ανοχή της ισραηλινής κοινωνίας που σε ένα ποσοστό ακόμη και 70% συμφωνεί με την εκδίωξη των Παλαιστινίων.

Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στην «μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής»…

Συντομευμένη εκδοχή του παρόντος δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Documento της Κυριακής 10 Αυγούστου 2025
Πηγή : ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ