Μπορεί τα βλέμματα να είναι στραμμένα στην προγραμματιζόμενη – κρίσιμης σημασίας για το Ουκρανικό – συνάντηση Τραμπ — Πούτιν, τον δεκαπενταύγουστο στην Αλάσκα, ωστόσο οι φόβοι ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει στις τεταμένες σχέσεις Δύσης — Ρωσίας πληθαίνουν.
Πρόσφατα, με αμερικανική «διαμεσολάβηση», αν όχι επιβολή, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν υπέγραψαν μια προκαταρκτική συμφωνία ειρήνευσης, η οποία στην Ελλάδα πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την επίσημη συνθηκολόγηση της Αρμενίας, μετά τις ήττες της στους τελευταίους πολέμους της με το Αζερμπαϊτζάν. Κοινή πεποίθηση είναι ότι ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της συμφωνίας είναι η Τουρκία, η οποία αναφανδόν στήριζε το Αζερμπαϊτζάν – και εξακολουθεί να το πράττει.
Η ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν που υπογράφηκε στις 8 Αυγούστου στην Ουάσιγκτον με τη διαμεσολάβηση του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, χαρακτηρίζεται ως γεωπολιτική νίκη του Ταγίπ Ερντογάν. Η Αγκυρα, η οποία στήριξε το Μπακού στο «Μπλίτσκριγκ» (Blitzkrieg – «κεραυνοβόλο πόλεμο») στο Καραμπάχ, είναι αυτή που αποκομίζει τα σημαντικότερα οφέλη της συμφωνίας. Το πιο απλό είναι ότι θα εξασφαλίσει άμεση χερσαία σύνδεση με το Αζερμπαϊτζάν μέσω του Ναχιτσεβάν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά οφέλη για τα αμερικανικά συμφέροντα είναι μικρότερα.
Νέα … Κοσσυφοπέδια
Μετά από αυτό το αμερικανικής – τουρκικής έμπνευσης «ντηλ» στον Καύκασο, εκτιμάται ότι αντίστοιχα σχέδια made in USA θα δρομολογηθούν και σε άλλες περιοχές του μετασοβιετικού χώρου. Τα σημαντικότερα από τα επόμενα πεδία, στα οποία αναμένεται να δραστηριοποιηθούν οι ΗΠΑ, είναι η Γεωργία και η Μολδαβία.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν περιοχές – «αγκάθια». Πρόκειται για αυτοανακηρυχθείσες αυτόνομες περιοχές, τύπου Κοσσυφοπεδίου, οι οποίες δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένες. Εκεί, υπάρχουν ρωσικές στρατιωτικές βάσεις. Βέβαια, σε αντίθεση με αυτές τις περιοχές, το Κόσσοβο έχει αναγνωριστεί από το μεγαλύτερο μέρος της Δύσης, αν και τυπικώς εξακολουθεί να μην έχει status ανεξάρτητου κράτους. Ως γνωστόν, εκτός των άλλων, η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Κύπρος και η Ισπανία, δεν το αναγνωρίζουν ως ανεξάρτητο κράτος. Η, δε, Σερβία θεωρεί ότι είναι έδαφός της.
Επικίνδυνα σενάρια πολέμου
Το μεγάλο και επίκαιρο αγκάθι μέσα σε ευρωπαϊκό έδαφος, εξαιτίας και του γεγονότος ότι τον Σεπτέμβριο διεξάγονται εκλογές στη χώρα, είναι οι βλέψεις της Μολδαβίας επί της Υπερδνειστερίας για να την «επιστρέψει» στους κόλπους της.
Ως γνωστόν, από αμφιλεγόμενες εκλογικές αναμετρήσεις στη χώρα, αναδείχτηκαν τα τελευταία χρόνια φιλοδυτικές κυβερνήσεις και πρόεδρος. Τώρα, το Κισινάου μπορεί, θεωρητικά, να ζητήσει τη βοήθεια του Κιέβου και να ριψοκινδυνεύσει στρατιωτική λύση στο πρόβλημα της Υπερδνειστερίας. Ουδείς μπορεί να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Πόσο μάλλον, αφού οι ρωσικές Ενοπλες Δυνάμεις είναι απασχολημένες κυρίως στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Στο μεταξύ, οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές επιτείνουν την ένταση στη Μολδαβία. Η κοινωνία είναι μοιρασμένη σχεδόν στα δύο. Υπέρ και κατά της φιλοδυτικής προέδρου, Μάια Σάντου, και του κόμματός της PAS. Ετσι, μια νέα πολεμική περιπέτεια μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό πρόσχημα για να αλλάξει άρδην το κλίμα στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και για να κλιμακωθεί περαιτέρω η αντιπαράθεση Ευρώπης – Ρωσίας.
Ελλάδα — Ρουμανία – Τουρκία
Στο ενδεχόμενο νέας πολεμικής σύρραξης στην Ευρώπη, μετά από αυτή της Ουκρανίας, στο πλευρό της Μολδαβίας, πιθανώς θα βρεθεί το κράτος — μέλος του ΝΑΤΟ, Ρουμανία.
Ως σύμμαχός της στο ΝΑΤΟ, η Ελλάδα αναγκαστικά θα κληθεί να επιλέξει. Το δύσκολο δίλημμα είναι εύλογο. Θα συνδράμει τη Ρουμανία, στην πραγματικότητα παίρνοντας ανοικτά το μέρος της Μολδαβίας, ή θα κρατήσει αποστάσεις από έναν νέο πόλεμο στην Ευρώπη; Στην περίπτωση του Ουκρανικού, ως γνωστόν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ουδεμία απόσταση κράτησε. Αντίθετα, ανοικτά διεκήρυττε ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Οπως και να’ χει, στην οποιαδήποτε απόφαση της Αθήνας, ρόλο θα παίξει η στάση που θα κρατήσει η Τουρκία έναντι αυτού του — προς το παρόν, θεωρητικού — σεναρίου της … θερμής αντιπαράθεσης. Σε αυτό το επικίνδυνο «παιχνίδι» πολύ πιθανώς θα εμπλακεί, έστω και έμμεσα, η Αγκυρα, προσπαθώντας να ενισχύσει την γεωπολιτική επιρροή της στην περιοχή, αλλά και τη θέση της εντός του ΝΑΤΟ. Κάτι που πολλάκις έχει πράξει τα τελευταία χρόνια σε πολλά «μέτωπα», στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική, την Αφρική, κ.ο.κ..
Ηδη, οι επιτυχίες των Τουρκίας — Αζερμπαϊτζάν στο Καραμπάχ, σε βάρος της Αρμενίας και της Ρωσίας, έχουν προσδώσει αυτοπεποίθηση στην Τουρκία και σε άλλα πεδία της εξωτερικής πολιτικής της. Ο Τούρκος πρόεδρος επανειλημμένως έχει δηλώσει ότι η Αγκυρα δεν εκχωρεί «ούτε σπιθαμή γης στην οποία πάτησε πόδι Τούρκου στρατιώτη». Η ιστορική και πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι αυτές οι ατάκες δεν είναι τυχαίες και δεν αποτελούν λόγια του αέρα.
Σχεδιασμοί made in USA
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη ξετυλίξει το δικό τους μεγάλο παιχνίδι στον μετασοβιετικό γεωπολιτικό χώρο. Κλείνοντας τον κύκλο της σύγκρουσης Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν στον Καύκασο, που ξεκίνησε με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, πέτυχαν μια διευθέτηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των δικών τους σεναρίων. Τώρα, για την Ουάσιγκτον σειρά έχουν άλλες «παγωμένες διενέξεις» σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Πρόκειται για τη Γεωργία, η οποία δηλώνει ότι επιδιώκει την ειρηνική «επανένταξη» στους κόλπους της της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσσετίας, στον Καύκασο. Περιοχές, οι οποίες μετά από αιματηρές διενέξεις, η πρώτη στην αρχή της δεκαετίας του 1990 και η δεύτερη το 2008, αποσχίσθηκαν από τη Γεωργία. Είναι τα «Κοσσυφοπέδια» του Καυκάσου.
Στο μεταξύ, στη Μολδαβία, η πρόεδρος και η κυβέρνηση της θέτουν ως βασικό στόχο τους την ενίσχυση της σχέσης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Οπως και το Κίεβο τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και στη Μολδαβία θεωρούν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποκομίσουν εγγυήσεις ασφάλειας έναντι της Μόσχας και κυρίως πιστεύουν ότι αυτό θα αποτελέσει τη «χρυσή ευκαιρία» τους για να ξαναπάρουν την Υπερδνειστερία.
Βέβαια, έναν «κεραυνοβόλο πόλεμο» τύπου Καραμπάχ δύσκολα μπορούν να κάνουν οι δύο χώρες, Γεωργία και Μολδαβία, εναντίον αυτών των περιοχών όπου έχουν αναπτυχθεί ρωσικές στρατιωτικές βάσεις. Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν δείχνουν να βιάζονται, αν και τα πράγματα τρέχουν με … επικίνδυνες ταχύτητες.
Εμπλοκή ΝΑΤΟ;
Αναφορικά με τις παραπάνω περιπτώσεις, δεν περνά απαρατήρητο ότι, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, κατά τη διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ, ένα από τα σενάρια τους είναι πως θα αντιδράσει ο Οργανισμός στην περίπτωση που οξυνθεί η κατάσταση σε αυτά τα «Κοσσυφοπέδια» της Γεωργίας και της Μολδαβίας.
Ενδιαφέρον στιγμιότυπο είναι επίσης ότι, από κοινού με τη Γεωργία, για 12η φορά πραγματοποιήθηκαν οι ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις, Agile Spirit 2025, από τις 25 Ιουλίου έως τις 6 Αυγούστου. Ανάμεσα στους μετέχοντες ήταν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Πολωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία, η Λιθουανία, η Ουκρανία. Συνολικά μετείχαν 13 χώρες, χωρίς να υπολογίζονται οι χώρες — παρατηρητές.
Επιπλέον, σύμφωνα με έντονη φημολογία στο διαδίκτυο, στις κοινές ασκήσεις με τις ΗΠΑ και τη Ρουμανία, με την ονομασία «Φλογερή Ασπίδα-2025», οι οποίες ξεκίνησαν στις 4 Αυγούστου, μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων της Μολδαβίας που πήραν μέρος, φέρονται να έβαλλαν κατά στόχων που απεικονίζουν Ρώσους στρατιωτικούς.
Εκτός αυτών, δεν περνά απαρατήρητο ότι έχουν πυκνώσει οι στρατιωτικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας — Ρουμανίας, όσο και Ελλάδας – Μολδαβίας. Οπως επίσης και οι παρασημοφορήσεις ανώτατων στρατιωτικών της χώρας, με ενδεικτική την απονομή του µετάλλιου της διαµνηµονεύσεως «Αξίας και Τιµής», στις 26 Ιουνίου 2025, από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Δημήτρη Χούπη, στον υπαρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων της Μολδαβίας Ταξίαρχο Sergiu Cirimpei.
Στο μεταξύ, πληθαίνουν και οι διπλωματικές επαφές Ελλάδας — Μολδαβίας. Ενδεικτική είναι η πρόσφατη επίσκεψη του υφυπουργού Εξωτερικών, Χάρη Θεοχάρη, στη Μολδαβία, όπως και αρκετές άλλες επαφές που έχουν προηγηθεί.
Τέλος, ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, και μετέπειτα υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα Ενέργειας (επί Μπάϊντεν), Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος σε ομιλίες του, επανειλημμένως έχει εστιάσει στον «Κάθετο Διάδρομο φυσικού αερίου που θα επιτρέπει την αμφίδρομη ροή φυσικού αερίου από τον Νότο προς τον Βορρά και, πιο συγκεκριμένα, από την Ελλάδα στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία, τη Μολδαβία και την Ουκρανία, μέσα από τη σύνδεση υφιστάμενων, αλλά και νέων ευρωπαϊκών υποδομών μεταφοράς φυσικού αερίου και LNG».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου