Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Η δημιουργική λογιστική στα δημόσια οικονομικά είναι εδώ! Εν πλήρη γνώση μάλιστα των πιστωτών και δη του μηχανισμού που επιτηρεί την Ελλάδα στο πλαίσιο της ενισχυμένης μεταμνημονιακής εποπτείας, «νύχτα» μεταφέρονται κονδύλια ύψους δισεκατομμυρίων από τον ένα κωδικό στον άλλο, μόνο και μόνο ώστε η Ελλάδα να εμφανίζεται «καλός μαθητής» και συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις που ανέλαβε για να εμφανίζει ιλιγγιώδη πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060.
Συγκεκριμένα, κι όπως περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στη σελίδα 19 στην έκθεση για την Ελλάδα, με ημερομηνία 27 Φεβρουαρίου 2019 (SWD, 2019, 1007 final) που αξιολογεί την πρόοδο επί των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της αποτροπής και διόρθωσης μακροοικονομικών ανισορροπιών, όπου σχολιάζονται οι επιδόσεις της Ελλάδας στην επίτευξη δημοσιονομικών πλεονασμάτων, «ο κύριος υπαίτιος για την τρέχουσα υπεραπόδοση ήταν οι ελλιπείς δαπάνες σε σύγκριση με τα αρχικά όρια των δαπανών, ειδικότερα στις επενδύσεις. Κατά μέσο όρο μόνο 83% των δημοσίων επενδύσεων όπως τίθενται ως όρια στον προϋπολογισμό και κατανέμονται στα υπουργεία δαπανήθηκε πραγματικά την περίοδο 2012-2017. Ξέροντας ότι η συνολική αξία του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων την περίοδο 2012-2017 έφτασε τα 38,01 δισ. ευρώ συνάγεται πώς αφαιρέθηκαν περί τα 6,46 δισ. ευρώ. Περίπου όσο ήταν και το πλεόνασμα του 2018! Κατά συνέπεια, μπορούμε να πούμε ότι το πλεόνασμα του 2018 προήλθε από τα ποσά που σιωπηρά αφαιρέθηκαν από το ΠΔΕ την περίοδο 2012-2017.
Αυτό είναι βαθιά προβληματικό για δύο λόγους», συνεχίζει η έκθεση του κλιμακίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. «Πρώτο, παρότι οι δημόσιες επενδύσεις έχουν κατά ένα μέρος ανακάμψει από την πτωτική πορεία κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι επενδυτικές ανάγκες της χώρας είναι ακόμη μεγάλες και οι επενδύσεις σε τομείς όπως η παροχή υγείας παραμένουν σημαντικά κάτω από το μέσο όρο της ευρωζώνης (Ελλάδα: 0,05% του ΑΕΠ, ευρωζώνη 0,18%). Δεύτερο, οι πόροι που δε χρησιμοποιούνται θα μπορούσαν να είχαν κατευθυνθεί σε άλλους χρήσιμους σκοπούς, αν η υπολείπουσα δαπάνη είχε διαγνωσθεί αρκετά νωρίς εντός του χρόνου».
Η αποκάλυψη των Ευρωπαίων, παρότι ξεχειλίζει υποκρισίας γιατί δική τους απαίτηση είναι η εμφάνιση των δημοσιονομικών πλεονασμάτων, σημαίνει ότι ακόμη κι από αυτό το συρρικνωμένο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που περιγράφεται κάθε χρόνο στον κρατικό προϋπολογισμό, ένα κομμάτι κατά μέσο όρο 17% για την 5ετία 2012-2017 μένει αναξιοποίητο και στρέφεται στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος (παλιότερα) και την εμφάνιση δημοσιονομικού πλεονάσματος (τα τελευταία χρόνια).
Τα αποτελέσματα ωστόσο αυτής της δημιουργικής λογιστικής είναι καταστρεπτικά στην πραγματική οικονομία κι έτσι ερμηνεύεται εύκολα το επενδυτικό κενό που υφίσταται στην Ελλάδα κι ανέρχεται σε 15 δις. ευρώ ετησίως, συγκρίνοντας με το επίπεδο προ της κρίσης. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα το 2017 έφτασαν το 12,9% του ΑΕΠ όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 21% του ΑΕΠ. Ξέροντας όμως ότι στην Ελλάδα ανέκαθεν οι δημόσιες επενδύσεις άνοιγαν το δρόμο για τις ιδιωτικές γίνεται αντιληπτό ότι ο υπαίτιος της υπο-επένδυσης είναι τα δημοσιονομικά πλεονάσματα!
Κατά αυτό τον τρόπο επίσης το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, που μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με γενναίες επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές, δίκτυα, έρευνα, εκπαίδευση, κ.α. κι όχι με την εξαθλίωση της εργατικής τάξης και τη γενίκευση της επισφάλειας, παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.
Τέλος, είναι εμφανές ότι το δημοσιονομικό πλεόνασμα επιτυγχάνεται όχι μόνο σε βάρος της πραγματικής οικονομίας αλλά επιπλέον είναι και «πέτσινο». Στηρίζεται σε εμβαλωματικές λύσεις της τελευταίας στιγμής, που στόχο έχουν να δείξουν ότι όλα …πάνε καλά και βάσει …προγράμματος. Επομένως, είναι ένας στόχος όχι μόνο αντιλαϊκός και αντιαναπτυξιακός αλλά επιπλέον ένας στόχος που δεν μπορεί υπό κανονικές συνθήκες να υλοποιηθεί! Μόνο με μαγειρέματα…
Η αποκάλυψη των Ευρωπαίων, παρότι ξεχειλίζει υποκρισίας γιατί δική τους απαίτηση είναι η εμφάνιση των δημοσιονομικών πλεονασμάτων, σημαίνει ότι ακόμη κι από αυτό το συρρικνωμένο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που περιγράφεται κάθε χρόνο στον κρατικό προϋπολογισμό, ένα κομμάτι κατά μέσο όρο 17% για την 5ετία 2012-2017 μένει αναξιοποίητο και στρέφεται στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος (παλιότερα) και την εμφάνιση δημοσιονομικού πλεονάσματος (τα τελευταία χρόνια).
Τα αποτελέσματα ωστόσο αυτής της δημιουργικής λογιστικής είναι καταστρεπτικά στην πραγματική οικονομία κι έτσι ερμηνεύεται εύκολα το επενδυτικό κενό που υφίσταται στην Ελλάδα κι ανέρχεται σε 15 δις. ευρώ ετησίως, συγκρίνοντας με το επίπεδο προ της κρίσης. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα το 2017 έφτασαν το 12,9% του ΑΕΠ όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 21% του ΑΕΠ. Ξέροντας όμως ότι στην Ελλάδα ανέκαθεν οι δημόσιες επενδύσεις άνοιγαν το δρόμο για τις ιδιωτικές γίνεται αντιληπτό ότι ο υπαίτιος της υπο-επένδυσης είναι τα δημοσιονομικά πλεονάσματα!
Κατά αυτό τον τρόπο επίσης το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, που μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με γενναίες επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές, δίκτυα, έρευνα, εκπαίδευση, κ.α. κι όχι με την εξαθλίωση της εργατικής τάξης και τη γενίκευση της επισφάλειας, παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.
Τέλος, είναι εμφανές ότι το δημοσιονομικό πλεόνασμα επιτυγχάνεται όχι μόνο σε βάρος της πραγματικής οικονομίας αλλά επιπλέον είναι και «πέτσινο». Στηρίζεται σε εμβαλωματικές λύσεις της τελευταίας στιγμής, που στόχο έχουν να δείξουν ότι όλα …πάνε καλά και βάσει …προγράμματος. Επομένως, είναι ένας στόχος όχι μόνο αντιλαϊκός και αντιαναπτυξιακός αλλά επιπλέον ένας στόχος που δεν μπορεί υπό κανονικές συνθήκες να υλοποιηθεί! Μόνο με μαγειρέματα…
Αρχική δημοσίευση: Kontranews
Πηγή: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου