Του Περικλή Δανόπουλου

Ποιος πραγματικά εξεπλάγη για την ανατροπή του Έβο Μοράλες στην Βολιβία; Που είναι το περίεργο στην ιστορία του πραξικοπήματος, σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ΄΄πίσω αυλή΄΄ των ΗΠΑ;

Στην χώρα που εγκαθίδρυσε την δημοκρατία, ο εμβληματικός Βενεζουελάνος Σιμόν Μπολιβάρ, στην χώρα που δολοφονήθηκε άνανδρα ο Τσε Γκεβάρα, νόμισαν οι φτωχοί, η πλειονότητα της χώρας, ότι θα είχαν εσαεί ένα πρόεδρο βγαλμένο από τα σπλάχνα τους. Έναν δικό τους, έναν που να ξέρει τον αγώνα τους για επιβίωση, που να νοιάζεται.
Γιατί με τα σωστά και τα λάθη του, τέτοιος είναι και ο Μοράλες. Μόνο που δεν κατάλαβε ότι έμεινε μόνος, μετά την πτώση του Λούλα και τον θάνατο του Τσάβεζ και είχε όλους εναντίον του.

Στην ήπειρο όπου τα στρατιωτικά πραξικοπήματα γίνονται πιο συχνά κι από τις στρατιωτικές παρελάσεις, πάντα με την ευγενή χορηγία των ΗΠΑ, που πανηγυρίζουν για την ''νίκη της δημοκρατίας'' και απειλούν εκ νέου Βενεζουέλα και Νικαράγουα.

Πόσο αφελής μπορεί να ήταν ο ινδιάνος απόγονος των Ίνκας Έβο, που αψήφησε την αυτοκρατορία, που αγνόησε τους σύγχρονους κονκισταδόρες...

Πως τόλμησε να προκαλέσει την οργή του θεού των κεραυνών Αποκατεκίλ, πως έχασε την εύνοια του Ίντι, του θεού ήλιου;

Ποιά απόκοσμη κατάρα έχει δέσει τις μοίρες των λαών της νότιας Αμερικής αλλά και του κόσμου όλου, με τις ακόρεστες ορέξεις των πλανητικών σερίφηδων....

Οι Λατινοαμερικάνοι λένε με πίκρα ότι βρίσκονται....''tan lejos de dios y tan cerka de estados unidos''(πολύ μακριά από τον Θεό και πολύ κοντά στις ΗΠΑ).

Αλοίμονο κι εμείς κάπως έτσι είμαστε.