Μετά την απόφαση της τελευταίας συνόδου κορυφής της ΕΕ για τη μη επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας Έλληνας πολίτης που να συνεχίζει να έχει την ψευδαίσθηση ότι οι λεγόμενοι “εταίροι” μας όντως υποστηρίζουν την Ελλάδα και την Κύπρο στα προβλήματα που δημιουργεί η τουρκική επεκτατική πολιτική. Παρότι έχουν μεσολαβήσει δεκαετίες από την ένταξη της Ελλάδας και της Κύπρου στην ΕΕ, τα δύο κράτη του Ελληνισμού παραμένουν για τους “εταίρους” οι “φτωχοί συγγενείς” και αντιμετωπίζονται πάντοτε αρνητικά, όταν τα συμφέροντά τους συγκρούονται με εκείνα της Τουρκίας. Μάλιστα η Τουρκία απολαμβάνει όλα τα πλεονεκτήματα της ειδικής σχέσης που έχει με την ΕΕ, παρότι έχει θέσει παρανόμως υπό στρατιωτική κατοχή το 38% του εδάφους της Κύπρου, ενώ απειλεί με πόλεμο την πατρίδα μας, αν τολμήσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. Η σκανδαλώδης εύνοια της ΕΕ προς την Τουρκία δεν σταματά στο καθεστώς τελωνειακής ένωσης ή στη χρηματοδότησή της για την υποτιθέμενη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος. Υλοποιείται κυρίως με την εκ μέρους πολλών κρατών μελών πώληση οπλικών συστημάτων προς την Τουρκία, με αποτέλεσμα να μη συζητείται καν το ενδεχόμενο επιβολής σχετικού εμπάργκο.

Η στάση αυτή της ΕΕ συνδυάζεται εδώ και δέκα χρόνια με σαφώς τιμωρητική διάθεση προς την Ελλάδα και την Κύπρο, στις οποίες επιβλήθηκαν αυστηρά μνημόνια με αποτέλεσμα να προκληθούν δυσμενέστατες συνέπειες στην οικονομική, κοινωνική και αποτρεπτική ισχύ των δύο κρατικών υποστάσεων του Ελληνισμού. Η ενωσιακή πολιτική διάσωσης του ευρώ και του ευρωσυστήματος υπερχρέωσε την πατρίδα μας, επέβαλε κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο, εκτόξευσε την ανεργία και τη φτώχεια, επιδείνωσε την υπογεννητικότητα και εξώθησε εκατοντάδες χιλιάδες νέων στη μετανάστευση. Κατά συνέπεια, προκλήθηκε τέτοια οικονομική καταστροφή και κοινωνική αποσύνθεση, που επέφερε νομοτελειακά με τη σειρά της εμφανή αποδυνάμωση της αποτρεπτικής ισχύος Ελλάδος και Κύπρου, ευτυχώς ακόμα όχι αναπότρεπτη. Μάλιστα παρά την οικονομική και υγειονομική κρίση δεν ελήφθη οποιοδήποτε μέτρο ουσιαστικής διευκόλυνσης Ελλάδος και Κύπρου ως προς την αποπληρωμή των υποτιθέμενων οφειλών προς τον ESM και τα άλλα κράτη μέλη. Επομένως δεν υπάρχει πια η παραμικρή αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη εχθρική στάση της ΕΕ προς την πατρίδα μας και την Κύπρο ενθαρρύνει την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και ουσιαστικά θέτει τις βάσεις μιας επερχόμενης εθνικής ήττας, αφού αποδυναμώνει εμάς και ενισχύει τον εξ ανατολών εχθρό του Ελληνισμού, δηλαδή την Τουρκία.

Δέκα χρόνια τώρα Ελλάδα και Κύπρος αποδυναμώνονται συστηματικά και μεθοδικά σε οικονομικό επίπεδο, ενώ η Τουρκία αφήνεται να υλοποιεί ό,τι σχεδιάζει. Η στάση αυτή της ΕΕ δεν έχει αλλάξει, ούτε και πρόκειται να αλλάξει, όσο τα οικονομικά της συμφέροντα προκρίνουν την Τουρκία σε βάρος μας. Μάλιστα στην τελευταία σύνοδο κορυφής κατέστη σαφές ότι την ίδια πολιτική Πόντιου Πιλάτου ακολουθούν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, κρίνοντας ότι η Τουρκία είναι από γεωπολιτική άποψη πιο πολύτιμη. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια προωθείται η εντονότερη πρόσδεση της χώρας στο άρμα του ΝΑΤΟ χωρίς οποιοδήποτε ουσιαστικό αντάλλαγμα και χωρίς να συνυπολογίζονται οι κίνδυνοι ασφάλειας που συνεπάγεται αυτή.

Οι μόνοι που καμώνονται ότι δεν βλέπουν πού μας οδηγεί η κατ’ ουσίαν εχθρική στάση της ΕΕ είναι οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος, είτε δηλώνουν αριστεροί, είτε δεξιοί, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο. Εξακολουθούν, σε κοινωνίες διαλυμένες από τα μνημόνια, την ανεργία και τη φτώχεια να πουλάνε το παραμύθι της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και του κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος, ενώ ουδέποτε αντέδρασαν, ούτε αντιδρούν σε επιβαλλόμενες ενωσιακές πολιτικές που βλάπτουν την ισχύ και την προοπτική επιβίωσης Ελλάδος και Κύπρου. Στην πατρίδα μας υπάρχει κυβέρνηση που εκθειάζει τα μνημόνια αδιαφορώντας για τις συνέπειες για τον λαό, ενώ στην Κύπρο κυβερνούν οι οπαδοί του σχεδίου Ανάν και της όποιας “λύσης”. Η δε επίσημη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση – τουλάχιστον στη συντριπτική πλειοψηφία της - είναι απόλυτα συντονισμένη ως προς τη στήριξη των επιλογών της ΕΕ ανεξαρτήτως συνεπειών. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι εδώ και δέκα χρόνια το πολιτικό αυτό σύστημα καλλιεργεί συστηματικά νοοτροπία ενοχοποίησης των πολιτών συνδυαζόμενη με δημιουργία κλίματος φόβου και υποτέλειας, φαινόμενα που – όπως ήταν φυσικό – επανεμφανίστηκαν ακόμα πιο έντονα με αφορμή την υγειονομική κρίση.

Με αυτό το δεδομένο είναι αναμενόμενο να μην τολμούν να οριοθετήσουν την ελληνοκυπριακή ΑΟΖ (παρότι δήθεν κόπτονται για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων) και γενικά να μην προβάλλουν οποιαδήποτε αντίσταση ή έστω αντίδραση στην απαράδεκτη στάση των “εταίρων” μας.

        Γι’ αυτό αισθανόμαστε ικανοποίηση που όλο και περισσότεροι Έλληνες έχουμε πλέον αντιληφθεί πως απειλείται ευθέως η ίδια η επιβίωση του Ελληνισμού εντός της ΕΕ και της ευρωζώνης, με το υποτιθέμενο χρέος να αυξάνεται, την Ελλάδα και την Κύπρο να αποδυναμώνονται και την Τουρκία να ισχυροποιείται με ευρωπαϊκά χρήματα και όπλα. Ευτυχώς, η μακραίωνη ιστορική μας διαδρομή έχει αποδείξει ότι οι Έλληνες - στην Ελλάδα και στην Κύπρο - έχουμε τη δυνατότητα να προοδεύσουμε, να ευημερήσουμε και να αποκρούσουμε κάθε εχθρό, αρκεί να είμαστε εμείς που αποφασίζουμε για την τύχη μας και να ενωθούμε προ του κοινού εχθρού (όπως πάντα ενωνόμαστε την κρίσιμη ώρα). Απλά είναι πια σαφές ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε και τον εχθρό εντός των τειχών. Για να γίνει αυτό, είναι επιτακτικό να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία αποχωρώντας το ταχύτερο δυνατό από την ΕΕ, επιστρέφοντας σε εθνικό νόμισμα ώστε να μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε την ανάκαμψη της οικονομίας μας, εγκαθιδρύοντας ταυτόχρονα καθεστώς λαϊκής κυριαρχίας που να εγγυάται την κοινωνική δικαιοσύνη μέσω δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών.