Του Διονύση Ελευθεράτου
Κάποτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διηγήθηκε, μιλώντας στον δημοσιογράφο Γιάννη Βούλτεψη, ένα περιστατικό, που αφορούσε την αποστασία του 1965:
«Όταν επήγα στο Παρίσι και μίλησα για πρώτη φορά με τον Κων. Καραμανλή, μου είπε ‘ορθώς επράξατε’. Η μόνη κριτική όμως την οποία εύρηκε να μου κάμει είναι ότι: Έπρεπε να έχετε κηρύξει τον στρατιωτικό νόμο’. Ίσως ο Καραμανλής είχε δίκιο. Διότι, αν εκείνη την ώρα εμείς είχαμε κηρύξει τον στρατιωτικό νόμο για ελάχιστο χρόνο και είχαμε χώσει εις την φυλακήν τους βουλευτές της ΕΔΑ, μιλώ τώρα μακιαβελικά, και είχαμε κάμει μια ψηφοφορία στη Βουλή, θα παίρναμε την έγκριση του στρατιωτικού νόμου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα αφήναμε να φουντώσει αυτό το κύμα της οργανωμένης κινητοποιήσεως, η οποία έγινε. Εγώ εν πάση περιπτώσει αυτό ουδέποτε θα το έκανα».
Προφανώς, στη συνέντευξή του εκείνη ο Κων. Μητσοτάκης ήθελε να εκθέσει τον Καραμανλή ως αδίστακτο και ταυτόχρονα να δείξει πως ο ίδιος δεν ήταν τόσο «μακιαβελικός», όσο άλλοι αστοί πολιτικοί. Λιγότερο προφανές είναι, ίσως, κάτι άλλο: Τι «μας έπιασε» και θυμηθήκαμε εκείνα τα λόγια του Μητσοτάκη, τώρα, Δεκέμβριο του 2020; Η απάντηση: Τον συνειρμό τον προκαλεί το γεγονός ότι η Βουλή αποφάσισε, με 162 ψήφους «υπέρ», 116 «κατά» και 15 «παρών» να αρθεί η ασυλία της βουλευτού του ΜΕΡΑ 25 Αγγελικής Αδαμοπούλου, διότι μια τοποθέτησή της στη Βουλή δεν άρεσε στην… Ένωση Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας Κεντρικής Μακεδονίας!
Το … ολίγον ιστορικο- οικογενειακό ερώτημα, λοιπόν, στο οποίο «αμπαλάρεται» ο συνειρμός, είναι μήπως επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη αίρονται και κάποια απ’ όσα αποτελούσαν μητσοτακικό «ταμπού», το 1965. Μήπως, επιπλέον, η ατάκα του Κων. Μητσοτάκη «το κράτος είστε εσείς» (1992), αποκτά επί Κυριάκου περιεχόμενο τόσο… προχωρημένο, ώστε φθάνει ως τη δυνητική ποινικοποίηση του δικαιώματος των αντιπολιτευόμενων βουλευτών να εκφέρουν άποψη. Κι ούτε καν σε καιρούς επαπειλούμενων ανατροπών, ή λαϊκού αναβρασμού, όπως το 1965. Σε περιόδους πολιτικής «κανονικότητας» προωθούνται αυτές οι τομές, που μπορεί να μη «ρίχνουν» απ’ ευθείας στη φυλακή βουλευτές, όπως οραματιζόταν ο «εθνάρχης» το 1965, αλλά το μεγάλο βήμα της άρσης ασυλίας το αποτολμούν.
Άφωνος μένει κανείς, μαθαίνοντας για ποιο λόγο έγινε η συγκεκριμένη άρση της ασυλίας: Επειδή στις αρχές Ιουλίου, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» για τις «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις», η Αγγελική Αδαμοπούλου, μιλώντας στη Βουλή, αναφέρθηκε – παραθέτοντας δημοσιεύματα και μαρτυρίες- στη δράση αστυνόμων κουκουλοφόρων και αστυνόμων που έριχναν μολότοφ, προκειμένου να δοθεί αφορμή για διάλυση διαδηλώσεων. Με άλλα λόγια, με την «πρωτοβουλία» της προαναφερθείσας αστυνομικής Ένωσης, αποφασίστηκε άρση ασυλίας βουλευτού που επεσήμανε μία κατασταλτική πρακτική, για την οποία, εδώ και χρόνια, το Διαδίκτυο βρίθει από οπτικό υλικό. Μια πρακτική, στην οποία κατά το παρελθόν έχουν αναφερθεί και άλλα πολιτικά πρόσωπα, μηδέ του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη εξαιρουμένου…
Αξίζει να σταθούμε στις υπομνήσεις που έκαναν προσφάτως (7.12. 20) στην «Εφημερίδα των Συντακτών» οι Γιάννης Μπασκάκης και Δημήτρης Ψαρράς, σε άρθρο με τίτλο «Σε γνωρίζω απ’ την κουκούλα». Τον Μάρτιο του 2007 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έλεγε, απευθυνόμενος στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας: «Είναι καταπληκτικό, αλλά χαίρεστε, πολώνετε την κατάσταση, δημιουργείτε συνεχώς εντάσεις για να μην ανοίξουν τα πανεπιστήμια, πότε με τους κουκουλοφόρους, πότε με το άσυλο».
Και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ διεκήρυτταν, τότε, πως αυτό που κάνει «νιάου – νιάου στα κεραμίδια» δεν ήταν κανένας… γλωσσομαθής σκύλος. Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, στην ίδια συνεδρίαση: «Οι κουκουλοφόροι δρουν είτε με παραλείψεις είτε με την ανοχή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για να μην πω πολλές φορές ενδεχομένως και με τη συμμετοχή». «Τυχερός», τότε, ο Μ. Παπαϊωάννου, απέφυγε την άρση ασυλίας…
Εξυπακούεται ότι η άρση της βουλευτικής ασυλίας της Αγγελικής Αδαμοπούλου «εγγυάται», αφενός τη μεγαλύτερη αποθράσυνση εκείνων των μηχανισμών της ΕΛ.ΑΣ. που «ειδικεύονται» σε παρακρατικές μεθόδους και αφ’ ετέρου την… απρόσκοπτη εξέλιξη του κατασταλτικού, αυταρχικού αμόκ, που βιώνουμε εδώ και μήνες. Αλλά η υπόθεση είναι πολύ «χοντρή», για να θεωρήσουμε ότι η εμβέλειά της περιορίζεται στο κεφάλαιο «αστυνομοκρατία». Υπογραμμίζει, αντίθετα, πόσες… παράλληλες τομές γίνονται, σε αρκετά πεδία, ώστε να επιταχυνθεί η άρση πάλαι ποτέ αυτονόητων αστικοδημοκρατικών ελευθεριών, που τώρα κρίνονται ως «βαρίδια», για να θυμηθούμε την έκφραση του Γερμανού κοινωνιολόγου Βόλφγκανγκ Στρεκ.
Διότι, τελικά, πέρα από τις ενδιαφέρουσες αναγωγές στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τωρινής κυβερνώσας Δεξιάς, δεν χρειάζεται δα φοβερή διορατικότητα για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτή η εκστρατεία ανελευθερίας δείχνει αρκούντως «ιν», στοιχισμένη με διεθνείς τάσεις: Η Γαλλία έγινε άνω – κάτω εξ αιτίας της φιλοδοξίας του Μακρόν να καταστήσει την αστυνομική βαναυσότητα… είδος κρατικού απόρρητου, απρόσιτου σε κάμερες και κινητά που φωτογραφίζουν. Η Κομισιόν προωθεί ρύθμιση, βάσει της οποίας θα εξοβελίζονται από το Διαδίκτυο αναρτήσεις που θα χαρακτηρίζονται (τυπικά άγνωστο με ποια ακριβώς κριτήρια, αλλά υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε) «εξτρεμιστικές» ή «ριζοσπαστικές».
Ας το έχουμε αυτό υπόψη, κάθε φορά που θα διαπιστώνουμε, πχ, ότι οι προσαγωγές 3 ανθρώπων που κρατούσαν ένα πανό έχουν τόση σχέση με την «αντιμετώπιση της πανδημίας», όση έχουν και τα συμβάντα των τελευταίων μηνών (ας πούμε από το ιουλιανό copy paste στο χουντικό νόμο του 1971, εναντίον των διαδηλώσεων και εντεύθεν) με την έννοια «συνταγματική τάξη». Και ας αναρωτηθούμε τι ακόμη μπορεί να συμβεί, εάν δεν προσκρούσει σε ένα αποφασιστικό, κοινωνικό και πολιτικό «ως εδώ».
Τουλάχιστον δεν ήρθη η ασυλία των βουλευτών που καταψήφισαν τον προϋπολογισμό ή το σχέδιο της Νίκης Κεραμέως για την Τεχνική – Επαγγελματική Εκπαίδευση. Άντε, να δούμε μήπως στο μέλλον… αρθούν και τέτοιοι δισταγμοί
.jpg)
Βρίσκω αυτή τη συζήτηση για την αστυνομική βία στις λαϊκές κινητοποιήσεις εξαιρετικά ανιαρή.Η ταξική πάλη απλούστατα δεν έχει κανόνες,απο πλευράς της εξουσίας."Στον έρωτα κ στον πόλεμο επιτρέπονται όλα".Ο λαός πρέπει να έχη ξεκάθαρο,ότι οι λαϊκοί αγώνες δεν είναι περίπατοι αναψυχής στους δρόμους κ στις πλατείες.
ΑπάντησηΔιαγραφή