''Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο ...'' - Η αγανάκτηση του υποταγμένου ...


"Αλίμονο στον αυτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται, για να σωθεί, στο έλεος του Θεού και  στους νόμους των Κλεφτών"

Κώστας Βάρναλης 

Της Χρύσας Βαρθολομαίου

Ακροατής σε πρωϊνή ραδιοφωνική εκπομπή έξω φρενών για τους ελέγχους που δεν γίνονται για τις παράνομες μετακινήσεις. 

Πήγαινε με το γιο του στην Πάτρα για να ξενοικιάσει το «φοιτητικό» σπίτι, αχρείαστο γαρ, με  τα Πανεπιστήμια κλειστά(σε αυτό δεν αναφέρθηκε, μάλλον το θεωρεί φυσιολογικό).

Είχε ετοιμάσει ο άνθρωπος όλα τα απαραίτητα, βεβαιώσεις , σφραγίδες ,άδειες μετακίνησης  (σε αυτά αναφέρθηκε με πάθος) για να είναι νόμιμος και δεν τον σταμάτησε κανείς. Σε όλη τη διαδρομή από Αθήνα ούτε ένα μπλόκο. Απαράδεκτο. 

Μαζί με την αγανάκτηση και η απογοήτευση. Τον καταλαβαίνω. Όπως τότε στο σχολείο.
Ξεσκίζεσαι στο διάβασμα γιατί ξέρεις ότι είναι η σειρά σου να εξεταστείς  την άλλη μέρα , έχει σταματήσει ο καθηγητής στο επίθετο πριν από το δικό σου και ξέρεις ότι το  πάει αλφαβητικά στον κατάλογο , μπαίνει στην τάξη ο αναίσθητος και ανακοινώνει προκλητικά ότι δε θα εξετάσει σήμερα γιατί έχει μείνει πολύ πίσω στην παράδοση. Τσάμπα η ετοιμασία ,πάει και ο βαθμός.

Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα.

 Έτσι και ο ακροατής. Είχε ετοιμαστεί να εισπράξει το εύγε, να ευχαριστήσει  την εξουσία , να ακούσει από το όργανο «είστε νόμιμος, μπορείτε να περάσετε», να νοιώσει μια ικανοποίηση  βρε αδελφέ, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε.

 Μπορεί καθώς οδηγούσε να φανταζόταν μέχρι και ότι θα εισέπραττε χειροκρότημα από τους επιβάτες των άλλων αυτοκινήτων . Και όμως! Κανένας αστυνομικός , καμία μπάρα να του κόψει το δρόμο. Δε γίνεται έτσι η δουλειά. Πώς θα πειθαρχήσουν οι πολίτες αν δεν υπάρχουν οι αυστηροί έλεγχοι. 
Τέτοια αγανάκτηση και πίκρα ο ακροατής .

Μα και αυτός βρε παιδί μου, γιατί δε σταμάτησε  μόνος του το πρώτο περιπολικό που βρέθηκε στο δρόμο του, έναν τροχονόμο, κάποιο είδος «οργάνου» τέλος πάντων.

Να τους έλεγε "σας παρακαλώ μπορείτε να με ελέγξετε; Το χρειάζομαι ,έχω απορυθμιστεί»
Και αν ήταν τόσο άτυχος  στη διαδρομή όταν έφτασε στην Πάτρα γιατί δεν  μπήκε στο πρώτο αστυνομικό τμήμα . Δεν είναι  ντροπή να θες να σε ελέγξουν (ή μήπως είναι;).

Ακούγοντας την συγκεκριμένη καταγγελία του αγανακτισμένου πολίτη γιατί δεν τον αστυνομεύουν ικανοποιητικά , εκτός από τη δική μου αγανάκτηση με έπιασε και απελπισία.

Δεν ήταν μόνος του στο αυτοκίνητο . Είχε και το γιό του. Ο συγκεκριμένος πολίτης διαιωνίζει το είδος του . (Δεν εννοώ το βιολογικό είδος ,σέβομαι το δικαίωμά του να είναι πατέρας) . Εννοώ το συγκεκριμένο είδος  του πολίτη . Το σιχτίρισμα για τα μπλόκα και τους αστυνομικούς που δε συνάντησε ,ενώ θα έπρεπε, σίγουρα το άκουγε ο γιός . 

Ελπίζω τα νιάτα του και το φρέσκο μυαλό του να του κρατούσαν τα αυτιά κλειστά.
 Ή έστω τα ακουστικά.

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου