Πολωνία-Λευκορωσία: Προσφυγική κρίση και στρατιωτική προβοκάτσια ενόψει;

 

Το σκηνικό θυμίζει Έβρο του 2020 και η ρητορική παραμονές πολέμου, του τύπου του 20ου αιώνα

Του Θέμη Τζήμα

Το σκηνικό θυμίζει Έβρο του 2020 και η ρητορική παραμονές πολέμου, του τύπου του 20ου αιώνα: από την μια, πρόσφυγες επιχειρούν να περάσουν μαζικά τα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας. Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ ξεχνούν τα λοιπά ανθρωπιστικά κηρύγματα και αποφαίνονται ότι εκδηλώνεται προσπάθεια ενορχηστρωμένη από τη Λευκορωσία αποσταθεροποίησης της Πολωνίας, δηλαδή του κατά τα λοιπά “μαύρου προβάτου” της Ε.Ε.. Περιέργως, η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ, ενώ αναγνωρίζουν ως πρόεδρο της Λευκορωσίας την κ. Τιχανόβσκαγια, η οποία ταξιδεύει ανά τον κόσμο, ζητούν να εγγυηθεί τα σύνορά τους, ο κατά τα λοιπά δικτάτορας, Αλεξάντερ Λουκασένκο.

Ενώ επίσης, η Λευκορωσία αντιμετωπίζεται με όρους ασιατικής δεσποτείας, όταν πρόκειται για επίδοξους πρόσφυγες θεωρείται απολύτως ασφαλής και άρα υποχρεωμένη να τους κρατήσει στα εδάφη της. Τα έχουμε δει και στα καθ’ ημάς: δικτάτορας ο Ταγίπ Ερντογάν, ασφαλής τρίτη χώρα η Τουρκία όμως. Επιπλέον είναι να αναρωτιέται κανείς, γιατί ο τελευταίος λαμβάνει οικονομική στήριξη από την Ε.Ε. σχετικά με τους πρόσφυγες τους οποίους φιλοξενεί (ή “φιλοξενεί”) στην επικράτεια του κράτους του οποίου είναι ο ηγέτης, αλλά η Λευκορωσία όχι.

Από την άλλη, η Πολωνία έχει σπεύσει να εξαπολύσει απειλές περί χρήσης βίας εναντίον της Λευκορωσίας. Είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτο ότι η Πολωνία δεν αρκείται στην υπεράσπιση των συνόρων της από παράνομες εισόδους (κάτι το οποίο αποτελεί και δικαίωμά της), αλλά κλιμακώνει προς μια κατεύθυνση ακόμα και αναμέτρησης με την Λευκορωσία στην βάση των τεκταινομένων. Πρόκειται για αποτρεπτική τακτική; Μάλλον ναι, αλλά δείχνει να πρόκειται και για κάτι περισσότερο: για κλιμάκωση του εκατέρωθεν παιχνιδιού της ελεγχόμενης κλιμάκωσης και αποκλιμάκωσης της έντασης, στις νέες “συνορεύουσες” περιοχές του ευρωτλαντισμού και του ευρισκομένου υπό διαμόρφωση ευρασιατισμού.

Οι πολωνικές απειλές πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν. Δεν είναι μικρό πράγμα να επανέρχεται, έστω και ως απειλή, το ζήτημα ενός πολέμου στη συγκεκριμένη περιοχή και μάλιστα υπό συνθήκες, οι οποίες είναι ευεπίφορες σε κάθε προβοκάτσια.

Η Ρωσία, πολύ αναμενόμενα, τάχθηκε στο πλευρό της Λευκορωσίας, θυμίζοντας στην Πολωνία την παράνομη επέμβαση (και δικών της στρατευμάτων) στο Ιράκ. Δεν πρόκειται να επιτρέψει οποιαδήποτε απόπειρα πίεσης και ανατροπής Λουκασένκο. Η λογική λέει ότι ταυτοχρόνως θα αποπειραθεί να “μαζέψει” την κατάσταση. Άλλωστε, στο βαθμό που ο ηγέτης της Λευκορωσίας βρίσκεται πίσω από την αύξηση των πληθυσμών σε κίνηση που βρίσκονται στα σύνορα με την Πολωνία, το μήνυμά του το έχει στείλει: τα σύνορα της Ε.Ε. είναι ευάλωτα και στα ανατολικά τους, οπότε χωρίς εταιρικές σχέσεις με τρίτα κράτη θα μετατρέπονται τακτικώς, σε εστίες έντασης ή ακόμα και αποσταθεροποίησης κρατών-μελών της.

Αν δούμε μια μεγαλύτερη, άμεση κλιμάκωση, οι πιθανότητες είναι πως άλλες δυνάμεις θα έχουν βάλει το χέρι τους στην μέση. Μια κρίση άλλωστε η οποία θα εμπλέξει την, ιδιαιτέρως συμπαθή στις ΗΠΑ, Πολωνία θα αποτελούσε ένα καλό τονωτικό της φθίνουσας προεδρικής εικόνας του Τζο Μπάιντεν. Πολλές εστίες αναταραχής λοιπόν, πολλοί εν δυνάμει προβοκάτορες. Θα δούμε αν έστω πρόσκαιρα θα πρυτανεύσει η λογική ή όχι. Μέσα από όλα αυτά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ασφάλεια, ούτε ακόμα και τα ελάχιστα των εγγυήσεων του διεθνούς δικαίου χωρίς εταιρικότητα της Ε.Ε. με τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και με την ίδια.  

   

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου