Ο βασιλιάς του mansplaining

 

Του Ματθαίου Λεωνίδα

Ελλάδα είναι η χώρα που εισάγει πολύ περισσότερα απ’ όσα εξάγει, αυτό είναι δεδομένο.

Ανάμεσα στα λεμόνια Αργεντινής, τα προϊόντα έλασης απ’ τη Γαλλία, το λάδι Γερμανίας, τους πυροσβέστες απ’ τη Ρουμανία, προστέθηκαν πρόσφατα και τα μαθήματα δημοσιογραφίας απ’ την Ολλανδία.

Κυρίως όμως αποδείχθηκαν πιο οικονομικά από ορισμένους χρυσοπληρωμένους τενεκέδες των κραταιών μέσων που καθημερινά ενδύονται την μάσκα του σοφολογιότατου και ακαθοδήγητου δημοσιογράφου.

Το θερμό περιστατικό με την Ολλανδή δημοσιογράφο Ingeborg Beugel στο Μέγαρο Μαξίμου είναι η απόδειξη ότι ο κυβερνήτης του κράτους δεν έχει πια καμία συνείδηση της μετριότητάς του.

Θα έλεγε κανείς ότι ξεσκεπάζει βάναυσα τον πραγματικό χαρακτήρα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος πλέον δεν λησμονεί την αστική ευγένεια της συντηρητικής καταγωγής του μόνο απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και κάθε φορά που οδηγείται σε πνευματικό αδιέξοδο.

Αν παρατηρήσει κανείς τη γενικότερη στάση του, σωματικά και λεκτικά, η ιδιοσυγκρασία του παρουσιάζει έντονα τα στοιχεία που θα είχε ένας αλαζονικός χωροφύλακας. Στοιχεία πέρα για πέρα αμοράλ.

Επιστρέφοντας στο παρελθόν, μπορεί κανείς να ανασύρει εύκολα παρόμοιες συμπεριφορές εκ μέρους του.

Το προχθεσινό «Έχετε πάει ποτέ στη Σάμο; Δεν έχετε πάει. Δεν θα έρχεστε σε αυτό το κτίριο να με προσβάλλετε», με το χέρι σηκωμένο εν είδει πάτρονα, είναι ένα άλλο mansplaining, όπως ήταν το πρόσφατο «Έχετε πάει καμιά βόλτα το βράδυ στη Μονάδα Συντήρησης να δείτε τι τεράστια προσπάθεια κάνουν αυτά τα παιδιά να κρατήσουν το αεροπλάνο στον αέρα; Τόσο δύσκολο σας είναι να το καταλάβετε;» στην εκλιπούσα Φώφη Γεννηματά.

Όπως ήταν το ταξίδι «εγκατάστασης» της κόρης του για σπουδές στις Η.Π.Α., όπως ήταν και η τηλεοπτική δήλωση ότι «οι δουλειές του σπιτιού γίνονται από τη νοικοκυρά». Αυθόρμητα, υπεροπτικά, δίχως ίχνος ευθυνοφοβίας. Προπάντων χωρίς ενσυναίσθηση.


Ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί χωρίς καμία σοβαρότητα την ύβρη και για άλλη μια φορά εκτίθεται.

Η δημοσιογράφος, αντίθετα, με την «σκληρή» ερώτησή της, μάλλον έθεσε εαυτόν σε πιο προνομιακή θέση σε σχέση με όσους βρίσκονται απέναντί της και την προσβάλλουν. Δεν συμβαίνουν κάθε μέρα αυτά, επομένως είναι κάτι πρωτόφαντο μέσα σε αυτό το προστατευτικό κουκούλι δημοσιογραφικής μεροληψίας που στωικά σκεπάζει την κυβέρνηση. Συνεπώς και δεν μπορεί να υποτιμηθεί στην ουσία του. Κι αν η κυρία Beugel έχει το πάνω χέρι, αφού μπόρεσε και στρίμωξε τον πρωθυπουργό στη γωνία, η απόπειρα να πληγεί η αξιοπιστία της μέσω των social media καθιστά τη συμπεριφορά των εκτελεστών αυτής της «δολοφονίας χαρακτήρα» μικρόψυχη, σεξιστική και άμεσα υποκινούμενη απ’ τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Και πόσο απαράδεκτο, τέλος, να συμβαίνει αυτό και από μερίδα συναδέλφων δημοσιογράφων, που αντί να τους πυροδοτήσει η «μομφή» προς τον Μητσοτάκη για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων, τους θίγει και τους στρατολογεί σε μια χοντροκομμένη φάλαγγα αυλικών.  

Όλα τα εγχειρίδια γράφουν πως ο δημοσιογράφος παύει να είναι δημοσιογράφος απ’ τη στιγμή που δεν παρέχει στους πολίτες εκείνες τις πληροφορίες ώστε οι δεύτεροι να είναι ελεύθεροι κι αυτοδιοικούμενοι. Εδώ είναι που η έγκριτη δημοσιογραφία… εισαγωγής επισκιάζει την εγχώρια δημοσιογραφία της συγκάλυψης.

Το πιο απειλητικό όμως είναι αυτό που φαίνεται να συμβαίνει κατά βάθος από τα εμπορικά ΜΜΕ της «Λίστας Πέτσα» και τις σικέ συνεντεύξεις τύπου Πορτοσάλτε, που για άλλη μια φορά αντιμετωπίζουν σκανδαλοθηρικά και κάπως υστερικά το αληθινό δράμα όλων των μεταναστών και των προσφύγων, με απώτερη συνέπεια να υποθάλπονται πάλι, μέσα από αυτόν τον ηθικό πανικό, η γενίκευση της ρατσιστικής βίας και οι φασίζουσες συμπεριφορές.

Και ξανά προς την ήττα τραβά, δηλαδή.

Πηγή: 2020mag.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου