Ελληνοτουρκικά: «Βγάλε τα ξύλα κάτω από το καζάνι»

 

Του Δημήτρη Καλτσώνη *

Ένα από τα 36 αρχαία κινεζικά στρατηγήματα υποδεικνύει ως τρόπο αντιμετώπισης ενός ισχυρού εχθρού “να βγάλεις τα ξύλα κάτω από το καζάνι”. Αυτό σημαίνει να αφαιρέσεις από τη διένεξη την ουσία της, την καρδιά της. Στην πραγματικότητα σημαίνει να αφαιρέσεις από τον αντίπαλό σου τη δύναμή του, καθώς “βγάζοντας τα ξύλα” τοποθετείς την αντίθεση σε άλλη εντελώς βάση. Η λογική του στρατηγήματος είναι ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζεις ευθέως τον εχθρό με τα ίδια όπλα και στις συνθήκες που εκείνος ορίζει. Αντίθετα, πρέπει να επιλέξεις εσύ το πεδίο. “Βγάζοντας τα ξύλα από το καζάνι”, εξουδετερώνεις το βασικό πλεονέκτημα του αντιπάλου.

 Με παρόμοιο τρόπο έχει εκφραστεί ο αρχαίος Κινέζος στρατιωτικός ηγέτης και φιλόσοφος Σουν Τσου: “οι δεξιοτέχνες φέρνουν αυτοί τον εχθρό στο πεδίο της μάχης και δεν τους φέρνει αυτός”. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει εσύ να επιλέγεις τις συνθήκες σύγκρουσης ή τις συνθήκες επίλυσης μιας αντίθεσης.

Τα παραπάνω μπορούν να νοηματοδοτήσουν διαφορετικά τις τρέχουσες εξελίξεις στη σχέση της Ελλάδας με την Τουρκία και το παραλήρημα επιθετικής φρασεολογίας του αντιδραστικού καθεστώτος της Άγκυρας. Είναι προφανές ότι η Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη διεκδικεί ένα μεγαλύτερο, από ό,τι της αντιστοιχεί με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, μερίδιο από τον πλούτο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά όχι μόνο καθώς διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ σε πολλά επίπεδα και για πολλά ζητήματα που ξεκινούν από τη Συρία και το Ιράκ και φτάνουν μέχρι την Αφρική.

 Στην υπόθεση αυτή η Ελλάδα παραμένει ο αδρανής και σε ένα βαθμό ίσως και ο αφελής αποδέκτης των πιέσεων. Όσο παραμένει δεδομένος και προβλέψιμος σύμμαχος των ΗΠΑ, τόσο η πολιτική της Τουρκίας θα κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Πιέζει τις ΗΠΑ και ολοένα κάτι κερδίζει.

 Αντίθετα, η Ελλάδα δίνοντας γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ, μετατρέποντας την Αλεξανδρούπολη, τη Σούδα και άλλες περιοχές σε πολεμικά ορμητήρια των ΗΠΑ, στέκει παθητικός θεατής. Περιορίζεται να κάνει διαβήματα, ξανά και ξανά, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Το αποτέλεσμα είναι μηδενικό και το γνωρίζουμε όλοι εδώ και δεκαετίες.

 Ίσως ήρθε λοιπόν η ώρα να “βγάλουμε τα ξύλα κάτω από το καζάνι”. Να διαρρήξουμε το υφιστάμενο ασφυκτικό πλαίσιο, να κόψουμε το νατοϊκό γόρδιο δεσμό που μας καθιστά αιχμάλωτους των παζαριών Τουρκίας – ΗΠΑ. Μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική θα καθιστούσε τη χώρα μας σεβαστή από όλους και από την Τουρκία. Μπορεί να μην εξάλειφε πλήρως τις αντιπαραθέσεις μαζί της αλλά σίγουρα θα διασφάλιζε για την Ελλάδα καλύτερες συνθήκες για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ειρήνης. Οι πιέσεις των ΗΠΑ για συνδιαχείριση δεν θα έπιαναν τόπο και από την άλλη, η χώρα μας θα μπορούσε να αποκτήσει άλλα, καλύτερα διεθνή ερείσματα.

 Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 6/9/2022

 * Ο Δημήτρης Καλτσώνης είναι καθηγητής θεωρίας κράτους και δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πηγή: kommon.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου