Του Νίκου Μέντζα
🔴 Από τα πρακτικά της Δίκης του Πολυτεχνείου - Απολογία μάρτυρα Αντώνιου Αγριτέλη, οδηγού του Α’ βοηθού επιτελάρχη στην ΑΣΔΕΝ, συνταγματάρχη Νικόλαου Ντερτιλή, γιου του γενικού διοικητή των Ταγμάτων Ασφαλείας κατά την διάρκεια της κατοχής, υποστράτηγου Βασίλειου Ντερτιλή:
“Ήμουνα προσωπικός οδηγός του Συνταγματάρχη Ντερτιλή. Την Παρασκευή το απόγευμα (16ης Νοεμβρίου) τον παρέλαβα από το σπίτι του και τον μετέφερα με το τζιπ στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών στην οδό Σταδίου 10, γύρω στις 7 το βράδυ. Κατά τις 10 η ώρα βγήκε ο Ντερτιλής μαζί με κάποιον ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας και έφυγαν. Πότε επέστρεψαν δεν τους αντελήφθην. Στις 4 ή 4:30 ξημερώνοντας Σάββατο παρέλαβα τον Ντερτιλή και τον μετέφερα από την ΑΣΔΕΝ στο Πολυτεχνείο με το τζιπ. Σταμάτησα κοντά στην κατεστραμμένη πύλη, ο Ντερτιλής κατέβηκε και συζητούσε με κάποιον αξιωματικό της Αστυνομίας.
Ξαφνικά αντελήφθην φασαρία και φωνές προς τη μεριά της διασταύρωσης Πατησίων και Στουρνάρα. Παρετήρησα ότι αστυφύλακες έδερναν έναν νεαρό. Ξαφνικά αυτός κατόρθωσε να αποσπασθεί από τους αστυφύλακες. Τότε ο Ντερτιλής, που μόλις είχε αντιληφθεί το επεισόδιο, έβγαλε από το μπουφάν του το περίστροφό του και πυροβόλησε χωρίς να πολυσκεφθεί. Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο. Έμεινε επί τόπου ακριβώς στην διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρα, προς την πλευρά της Ομόνοιας. Εγώ φαντάστηκα ότι του έριξε στα πόδια και περίμενα να κινηθεί. Όταν όμως είδα να σχηματίζεται μια λίμνη από αίμα και μια μικρή άσπρη λιμνούλα από μυαλά, κατάλαβα ότι τον πυροβόλησε στο κεφάλι και ήταν ήδη νεκρός.
Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και κτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε “με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι”. Εγώ τα είχα χάσει και ήμουνα φοβερά ταραγμένος και φοβισμένος. Συνεχίσαμε προς την Πατησίων και φθάσαμε στο Μουσείο. Εκεί κάποιος υπάλληλος των τρόλεϋ ήταν μπλοκαρισμένος και οι αστυφύλακες του φώναζαν και τον έσπρωχναν.
Ο Ντερτιλής κατέβηκε απ’ το τζιπ, κόλλησε το περίστροφό του στο στομάχι του ανθρώπου και τον φοβέριζε ότι θα τον σκοτώσει αν δεν εξαφανιστεί. Μετά προχωρήσαμε προς τον ΟΤΕ όπου ευρίσκοντο αρκετοί πολίτες. Ο Ντερτιλής έβγαλε το περίστροφό του και άρχισε να πυροβολεί χωρίς να μπορώ να διαπιστώσω αν χτυπήθηκε κανείς. Από τον ΟΤΕ γυρίσαμε πίσω και φθάσαμε στα Χαυτεία ακριβώς έξω από τον ΜΠΡΑΒΟ. Ενώ δεν είχαμε σταματήσει ακόμη, ο Ντερτιλής αντελήφθη πάνω από τον Κινηματογράφο “Αλάσκα” πολίτες που είχαν αποκλεισθεί. Κατέβηκε αμέσως από το αυτοκίνητό του και διέταξε τους ΛΟΚατζήδες να κάνουν έφοδο και να τους πιάσουν.
Ο ίδιος έδινε διαταγές με το περίστροφο στο χέρι λέγοντας: “Βαράτε στο ψαχνό, πέντε παλιόπαιδα θα μας κάνουν ό,τι θέλουν;” Μετά από λίγο, οι ΛΟΚατζήδες κατέβασαν τριάντα περίπου άτομα και τους έβαλαν επάνω σε καμιόνια και τους πήραν. Από το σημείο εκείνο φύγαμε και πήγαμε στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου και Μάρνη, σε μια υπηρεσία της Χωροφυλακής. Το διεπίστωσα αυτό, γιατί μόλις κατέβηκε ο Ντερτιλής έτρεξαν οι Χωροφύλακες και τον υποδέχτηκαν. Αυτός όμως τους είπε, σαν να τους μάλωνε, “τι φοβάστε ρε; Βαράτε στο ψαχνό, εγώ έκανα την αρχή”. Τότε κατάλαβα ότι είχε μαθευτεί η πράξις του Ντερτιλή. Μετά από μέρες με ρώτησε ο Ντερτιλής: “Θυμάσαι ρε, αυτόν που πυροβόλησα στο Πολυτεχνείο; Ε, τη γλύτωσε τελικά.” Φυσικά ήταν προφανής ο σκοπός του, ήθελε να απαλύνει την τρομερή εντύπωση που μου είχε δημιουργήσει με τον φόνο που έκανε εν ψυχρώ και να τον λησμονήσω. Αλλά το φοβερό αυτό γεγονός θα το θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή. Έκανα πως τον πίστεψα αλλά δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο νεαρός ήταν νεκρός. Πράγμα που το διάβασα αργότερα στις εφημερίδες. Μετά από αρκετές μέρες μ’ έδιωχναν με δυσμενή μετάθεση στο Πολύκαστρο.
Με κάλεσε ο Ντερτιλής και μου είπε: “Παιδί μου, δεν πρέπει να ξεχνάς ένα πράγμα, ότι στην Υπηρεσία μας ό,τι ακούμε και ό,τι βλέπουμε μένει για την Υπηρεσία, δεν το λέμε αυτό ούτε στην μάνα μας.” Κατάλαβα τι εννοούσε. Η μετάθεσή μου στο Πολύκαστρο γινόταν επειδή ήμουν προσωπικός οδηγός του Ντερτιλή. Την δικαιολόγησαν όμως ότι είχα σπάσει τον καθρέπτη του αυτοκινήτου του και για τιμωρία έπαιρνα την μετάθεση αυτή. Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι κατά την διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου ο Ντερτιλής έλεγε συνεχώς σε όποιον συναντούσε, “βαράτε στο ψαχνό”. Έλεγε ακόμη σε μερικούς άλλους ότι: “Όταν δείτε τέσσερα, άτομα τον έναν να τον σκοτώνετε και τους τρεις να τους βάζετε στο καμιόνι”.”
Ο συνήγορος του Ντερτιλή για να αποδείξει ότι η τότε κυβέρνηση έπρεπε να λάβει μέτρα, δηλωσε ότι “έτσι ή αλλιώς, ένα κράτος εθνικοσοσιαλιστικό, χιτλερικό, όπως το θέλετε, έπρεπε να αμυνθεί!”
🔴 Ο οδηγός του τανκ που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σε συνέντευξή τριάντα χρόνια μετά εξομολογειτο:
"Οι κοµμουνιστές καίνε την Αθήνα, µας έλεγαν κι εµεις τους πιστεύαµε… Όταν φτάσαµε στη διασταύρωση της λεωφόρου Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, µας έδωσαν εντολή να σταµατήσουµε. Εκεί µείναµε περίπου µία ώρα. Ο κόσµος θυµάµαι ότι µας φώναζε, "Είµαστε αδέρφια, είµαστε αδέρφια”. Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα… Δεκάδες φοιτητές κρέµονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Κι εγώ τους έβλεπα σαν µαµούνια που ήθελα να τα φάω… Όταν γυρίσαµε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί µου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόµουν ότι ήµουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι µεγάλο."
🔴 Απόσπασμα από την κατάθεση του Θ. Σκουλικίδη (καθηγητή Πολυτεχνείου):
ΜΑΡΤ.: Πέραν του στρατού και των αστυνομικών είδα ομάδες πολιτών που φορούσαν κόκκινα πουλόβερ και κρατούσαν κλομπς.
ΕΙΣΑΓΓ.: Δηλαδή αυτούς τους ανέχονταν οι αστυνομικοί, ήταν μαζί τους;
ΜΑΡΤ.: Μάλιστα, αλλά δεν ξέρω αν ήταν αστυνομικοί με πολιτικά ή απλοί πολίτες...
ΠΟΛ. ΑΓΩΓΗ: Είπατε ότι είδατε μια ομάδα πολιτών με κόκκινα πουλόβερ και γκλομπς στο χέρι να ακολουθούν ομάδες αστυνομικών. Τι ηταν αυτοί και τι πήγαιναν να κάνουν;
ΜΑΡΤ.: Δεν χρειάζεται εξήγηση. Υπήρχαν τότε δεκάδες παρακρατικών οργανώσεων.
ΠΟΛ. ΑΓΩΓΗ: Τα κόκκινα πουκάμισα και πουλόβερ μήπως ήθελαν να αλλοιώσουν την εικόνα και να δείξουν ότι αυτοί που πρωτοστατούσαν στα επεισόδια ανήκαν σε μια συγκεκριμένη παράταξη;
ΜΑΡΤ.: Ασφαλώς κάτι τέτοιο επεδιώκετο.
ΠΟΛ. ΑΓΩΓΗ: Υπήρχε ή υπάρχει νόμος που να απαγορεύει την αντίθεση προς την οποιαδήποτε κυβέρνηση;
ΠΡΟΕΔΡ.: Αφήστε τα αυτά. Αν υπήρχε νόμος θα το γνωρίζαμε και εμείς και εσείς.
🔴 Αποσπάσματα από το βιβλίο «Χρυσή Αυγή - Πολιτικός Οδοδείκτης» του Γιάννη Περδικάρη, στενού συνεργάτη
του Μιχαλολιάκου και από το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, που αποδεικνύουν τη συνεργασία αστυνομίας και παρακρατικών:
του Μιχαλολιάκου και από το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, που αποδεικνύουν τη συνεργασία αστυνομίας και παρακρατικών:
- "Την πρώτη βραδιά της εξέγερσης μια μεγάλη ομάδα εκατό νεολαίων ξεκίνησε από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου (Πλεύρης) με κατεύθυνση τους δρόμους πέριξ του Πολυτεχνείου. Εκεί συναντήσαμε και αρκετούς άλλους αντιφρονούντες, δηλαδή παρακρατικούς και ασφαλίτες. Αργότερα, οι αντιφρονούντες πύκνωσαν σημαντικά, ώστε σε μια σύσκεψη του δρόμου στις 11.00 τη νύχτα, αποφασίστηκε η οργάνωση εισβολής στο Πολυτεχνείο. Η έλλειψη σχεδιασμού αλλά κυρίως στιβαρής ηγετικής ομάδας, αποσόβησε τελικά μια τέτοια εξέλιξη. Ετσι, επιδοθήκαμε μέχρι πρωίας στην παρεμπόδιση και αποτροπή της τροφοδοσίας των εγκλείστων από τις εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης, περιφερόμενοι στους κήπους του Μουσείου, την Τοσίτσα και την Στουρνάρη...
Ελειπαν όσοι είχαν αποφασίσει να αναμειχθούν στα γεγονότα στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής, όπως ο Ηλίας Τσιαπούρης και πολλοί εθνικιστές-χουντικοί... Ο Τσιαπούρης ανέλαβε δράση πυροβολώντας εναντίον των επιτιθέμενων διαδηλωτών από την ταράτσα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως μαζί με άλλους παρακρατικούς...
Η μοίρα του Ηλία αποτυπώνονταν ανάγλυφα στον χαρακτήρα του. Παρορμητικός και ακραίος, δίχως πολιτική σκέψη, ωστόσο ήταν ένας πιστός στρατιώτης του εθνικοσοσιαλισμού, γενναίος, ακατάβλητος και ριψοκίνδυνος αγωνιστής, αφιερωμένος στον αγώνα ψυχή τε και σώματι. Τον θυμάμαι μόνο, εντελώς μόνο, να στέκεται προκαλώντας τις ορδές των μπολσεβίκων που συνωθούνταν διαδηλώνοντας στα σκαλοπάτια της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου, την παραμονή των γεγονότων. Περνώντας από κοντά του, έστρεψα αλλού το βλέμμα μου και απομακρύνθηκα προς την έξοδο, γιατί δεν είχα το κουράγιο να εκτεθώ δίπλα του..."
- Το απόσπασμα από το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών:
"Ο Ηλίας Τσαπούρας και έτεροι μη αποκαλυφθέντες δράσται από κοινού απέκτειναν εκ προθέσεως κατά τον αυτόν τόπον και χρόνον, τους Βασίλειον Φάμελον και Toril Engeland, πυροβολήσαντες εναντίον των δι’ οπλοπολυβόλων και τυφεκίων, εκ του δώματος της στεγαζούσης το Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως οικοδομής και πλήξαντες διά των ριφθεισών σφαιρών τον μεν Βασίλειον Φάμελλον εις τον δεξιόν οφθαλμόν με αποτέλεσμα να υποστή ούτος τυφλόν τραύμα εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός του, την δε Toril Engeland κατά το πρόσθιον θωρακικόν τοίχωμα, με αποτέλεσμα να υποστή αύτη τυφλόν τραύμα θώρακος εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός της."
🔴 Αποσπάσματα από το Πόρισμα Τσεβά (14/10/1974) προς τον προϊστάµενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών:
- Εκπρόσωποι των ποικίλων αποχρώσεων της αριστεράς διασταυρούνται µετά πρακτόρων της ΚΥΠ και ανυποψίαστοι αγνοί σπουδασταί συνεργάζονται µετά πρακτόρων µυστικών υπηρεσιών. Και πάντες ούτοι ιδίας έχουν επιδιώξεις, οι οποίοι συµπορεύονται εις την προς ίδιον όφελος αδίστακτον εκµετάλλευσιν του αγνού ιδεαλισµού των νέων (κατάθεσις υπ’ αρ. 176 και µαγνητοταινία).
- Η ύπαρξις τέλος ελευθέρων σκοπευτών, ελευθέρως εις τον χώρον του Υπουργείου κινουµένων, καθιστά ύποπτον πάσαν αντίθετον θέσιν. ∆ιότι υπήρξεν αληθώς τραγική εν τη ενεργηθείση ερεύνη η ακόλουθος αποκάλυψις. Άτοµον εν πολιτική περιβολή, φέρον κόµην µακράν και γενειάδα, εκράτει µακρύκανον πυροβόλον όπλον και ου µόνον ελευθέρως και ανεµποδίστως ως εις οικείον και γνώριµον χώρον, εκινείτο µεταξύ των οργάνων του Υπουργείου ∆ηµοσίας Τάξεως, αλλά
και επυροβόλει δια του όπερ έφερε φονικού όπλου εκ διαφόρων
σηµείων σηµείων του κτιρίου και από της ταράτσας, αλλά και εκτός αυτού, κατά του πλήθους ή και µεµονωµένων διαδηλωτών προς το Πολυτεχνείον και την οδό Αβέρωφ. Τα στοιχεία ταυτότητος και η κακούργος συµπεριφορά του αδιστάκτου τούτου φονέως βεβαιούνται εκ των συλλεγεισών αποδείξεων (οράτε καταθέσεις υπ’ αρ. 25, 151, 181, και 251).
- ‘Οτε όµως ήρχισεν η διακοµιδή των πρώτων τραυµατιών, εις το
Ρυθµιστικόν Κέντρο Αθηνών η ανθρώπινη βαρβαρότης έδειξε το αληθές προσωπείον της, ηµαύρωσε και διάσυρε πάσαν έννοιαν φιλαλληλίας και ανθρωπισµού. Οι τραυµατίαι δεν απετέλουν εκεί αντικείµενον περιθάλψεως και µερίµνης, αλλά στόχον κανιβαλλικών εκδηλώσεων εκ µέρους ευάρυθµων, εκ των αυτόθι υπηρεσιακώς ευρισκοµένων, αστυνοµικών υπαλλήλων, υπο τας ευλογίας και παροτρύνσεις του τότε διοικητικού ∆ιευθυντού του Νοσοκοµείου, όστις κραδαίνων παρανόµως περίστροφον, υβρίζων και απειλών και βλασφηµών, περιεφέρετο εις τους χώρους του Νοσοκοµείου ενσπείρων τον τρόµον (οράτε και
κατάθεσιν του ιδίου).
Υβρίζοντο αναιδώς και εκακοποιούντο βαναύσως ου µόνον οι τραυµατίαι αλλά και οι συνοδοί των. Και υπήρξαν πολλοί περιπτώσεις βαρυτάτων τραυµατισµών, υπο των «γενναίων» αυτών αστυνοµικών προκληθέντων. Το ανήκουστον όµως και φοβερόν είναι ότι εδολοφονήθη άνθρωπος εν ψυχρώ εκ της κακουργίας των ταύτης:
«Γύρω στα µεσάνυχτα της Παρασκευής – κατατίθεται υπο υπαλλήλου του Ρυθµιστικού (κατάθεσις υπ αρ. 78) – ένας νέος άνθρωπος ήλθε στο Ρυθµιστικό, ζητώντας πληροφορίες για τους δικούς του. Πέσανε επάνω του τρεις αστυφύλακες που ήσαν στο Ρυθµιστικό και τον κοµµάτιασαν κυριολεκτικώς στο ξύλο µε αποτέλεσµα να πεθάνη. Τον µετέφεραν εν συνεχεία, στον νεκροθάλαµον».
Του τραγικού περιστατικού υπήρξαν και άλλοι αυτόπται, οι οποίοι καταθέτουν οµοίως και αποκαλύπτουν µερικούς εκ των δολοφόνων (καταθέσεις υπ’ αρ. 69, 70, 77, 79, 86 και 94 ). Ιατρός χειρουργός Ρυθµιστικού καταθέτει ότι υπέκυψεν εις τας χείρας του τραυµατίας δια πυροβόλου όπλου, συνεπεία βαρείας κρανιοεγκεφαλικής κακώσεως εκ ξυλοδαρµού (κατάθεσις υπ’ αρ. 86). Και υπάλληλος του ιδίου Νοσοκοµείου τονίζει ότι το « το θέαµα ήταν φοβερό και µας έκανε να ντρεπόµαστε για την κατάντια µας » ( κατάθεσις υπ’ αρ. 79 ). Εν όψει της θλιβερός ταύτης πραγµατικότητας οι µεν ιατροί εφυγάδευσαν τους τραυµατίας ή κατεσκεύασαν ψευδώς τα στοιχεία της ταυτότητός των, ίνα αποφύγουν ούτοι τας εν συνεχεία βεβαίας κακοποιήσεις των, οι δετραυµατίαι απέφευγαν να µεταβούν εις Νοσοκοµεία ή Κλινικάς.
- Και ενώ η µεν πρόθεσις των εγκλείστων προς έξοδον είχε καταστή εµφανής, προσπάθεια δε, κατεβάλλετο δια την
αποµάκρυνσιν του φράσσοντας την πύλην αυτοκινήτου, ανυπόµονος Ίλαρχος, αυτόθι ιστάµενος απώλεσε την ψυχραιµίαν του και εν οργή ανεφώνησεν : «Τσογλάνια ρεζιλεύετε το στράτευµα….» και αµέσως έδωσε την διαταγήν της εισόδου (οράτε κατάθεσιν του τότε ∆ιευθυντού της Αστυνοµίας - υπ’ αριθ. 84).
- Έτερος όµως αυτόπτης, δηµοσιογράφος αυτός, καταθέτει τα εξής: «Προσποιούµενος τον αδιάφορον ρώτησα έναν αστυνοµικόν: Τι έγινε; Πατήσαµε πολλούς; Μου απάντησε: ∆εν βαριέσαι µόνον δυο-τρεις αλήτες».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου