Σήμερα η επέτειος της 1ης Μαΐου 1886 είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Από τότε που το δημοκρατικό αίτημα για οκτάωρη εργασία έγινε παγκόσμια απαίτηση των εργαζομένων, μέχρι την οριστική καθιέρωσή του, χρειάστηκαν αμέτρητοι μακρόχρονοι αγώνες σε όλο τον κόσμο, αμέτρητοι νεκροί, τραυματίες και φυλακισμένοι.

Με την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας, όπως επιτάσσει το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ, οι κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν με τους πολύχρονους αγώνες και το αίμα των εργαζομένων, έχουν πλέον αναιρεθεί, όπως προϊδεαζόταν ήδη με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Λευκή Βίβλο και την αντεργατική στρατηγική της Λισσαβόνας. Στη χώρα μας, με τα μνημόνια της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι υποτελείς κυβερνήσεις που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την εθνική κυριαρχία της χώρας, η αντιπολίτευση -που είτε συμφωνεί και επαυξάνει, είτε αρκείται να παρακολουθεί παθητικά ως Πόντιος Πιλάτος τον αργό θάνατο του εργαζόμενου λαού- και οι διεφθαρμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι συνένοχοι της σταδιακής εγκαθίδρυσης εργασιακού μεσαίωνα.

Η απλήρωτη και η ανασφάλιστη εργασία, η δεκάωρη και δωδεκάωρη απασχόληση, το εκβιαστικό καθεστώς των ατομικών συμβάσεων εργασίας, η κατάργηση της εβδομάδας των πέντε ημερών, η μείωση των μισθών και των συντάξεων, η φορολαίλαπα, η ανεργία, η απάλειψη του κράτους πρόνοιας, οι ελαστικές μορφές εργασίας, έχουν φέρει τους εργαζόμενους σε τραγική θέση φτώχειας και εξαθλίωσης και τους έχουν βάλει στο περιθώριο των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.

Μέσα σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο, και χωρίς η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ να αντιμετωπίζει σοβαρή αντίσταση από εργατικές κινητοποιήσεις, ψηφίζεται νέο μνημόνιο με το οποίο συντάξεις και μισθοί περικόπτονται παραπέρα, ο δημόσιος πλούτος και η δημόσια περιουσία εκποιούνται αντί πινακίου φακής και καταργείται κάθε μορφή κοινωνικής ασφάλισης με θύματα τη δημόσια υγεία και παιδεία. Μπροστά σ' αυτή τη βάρβαρη πολιτική, οι εργαζόμενοι καλούνται να συσπειρωθούν και να κατέβουν στους δρόμους για ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης και ΕΕ – ΔΝΤ.
Στις συνθήκες αυτές, απαιτείται η ανασυγκρότηση και η ενεργητική παρουσία του συνδικαλιστικού και γενικότερα του διεκδικητικού μαζικού κινήματος. Είναι αναγκαίο να αρχίσει να ξεπερνιέται το κλίμα παθητικής αναμονής.

Είναι φανερή, προς το παρόν, η εξαιρετικά αδύναμη παρουσία μιας συνεπούς αγωνιστικής και παράλληλα ενωτικής συνδικαλιστικής γραμμής στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η γραμμή αυτή δεν αρκεί να είναι αγωνιστική, πρέπει να είναι και ενωτική. Δεν αρκεί να είναι ενωτική, πρέπει να είναι και πραγματικά αγωνιστική. Η κατάσταση αυτή πρέπει και μπορεί να αλλάξει.

Οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για την ενότητα όλων των τμημάτων της μισθωτής εργασίας σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η εργατική πρωτομαγιά είναι ημέρα της διεθνούς αλληλεγγύης των εργαζομένων. Οι διεκδικήσεις των εργαζομένων απαιτούν ενότητα και συντονισμό των αγώνων σε χώρους και κλάδους δουλειάς, σε τοπικό, εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.
Όταν επιτυγχάνουν την βελτίωση των όρων ζωής τους, οι εργαζόμενοι εξυψώνονται ηθικά, πνευματικά και πολιτικά, γίνονται ικανότεροι να πραγματοποιήσουν τους μεγάλους απελευθερωτικούς σκοπούς.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, μόνη λύση είναι η δημιουργία ενός μετώπου όλων των δημοκρατικών, πατριωτικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων, με συντονισμό σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, για την συνολική ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης, με όρους εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας, ώστε να επιτευχθεί πραγματική χειραφέτηση όλων των εργαζομένων με δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία, τον λαό, σε μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, για να τιμήσουμε τον κόσμο της εργασίας και να διεκδικήσουμε αγωνιστικά ΕΙΡΗΝΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

• O γιορτασμός της Πρωτομαγιάς πρέπει να μας βρει όλους στους δρόμους. Για να ανατρέψουμε την πολιτική τους. Για απαιτήσουμε τα κλεμμένα. Για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος -αναγκαία για τη συσπείρωση όλων των εργαζομένων. Μόνο έτσι θα τιμήσουμε τους νεκρούς της εξέγερσης στο Σικάγο. Όλοι μαζί με τα συνδικάτα στις προσυγκεντρώσεις των εργαζομένων και συνταξιούχων στο Μουσείο και Πολυτεχνείο.
• Όχι στις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο. ΟΧΙ στο νέο Μνημόνιο. Κατάργηση των μνημονιακών μέτρων. Επαναφορά των εργασιακών κατακτήσεων καταρχήν στο επίπεδο του 2008.