Σταύρωση επί... Μακρόν

Του Αναστάσιου Κώνστα

Ημέρες του Απρίλη ήταν, όταν ο περιώνυμος ΓΑΠ εξήγγειλε από το Καστελόριζο την προσφυγή της πατρίδας μας στο ΔΝΤ, που θα μας “έσωζε” από την οικονομική καταστροφή. Όπως βέβαια ήδη έχει αποδειχθεί, η άνευ όρων και κατά κατάλυση του Συντάγματος υποταγή μας στο διεθνές αυτό όργανο καταστροφής λαών και κρατών όχι μόνο δεν μας έσωσε, αλλ’ αντιθέτως έθεσε τις βάσεις για την καταστροφή της πατρίδας μας με τις ευλογίες της ΕΕ και της διεθνούς χρηματοπιστωτικής τοκογλυφίας. Πρόκειται πλέον για τον Γολγοθά του λαού μας, που ακόμα συνεχίζεται χωρίς ελπίδα Ανάστασης.

Η Σταύρωσή μας έχει δρομολογηθεί και υλοποιείται με τη σύμπραξη όλου του εγχώριου πολιτικού προσωπικού, που ενεργεί πλέον ανοικτά ως υπαλληλικό προσωπικό των εχθρών και καταστροφέων της χώρας μας. Εδώ και αρκετό καιρό εμφανίζονται πολιτικοί και παραπλανημένοι τουλάχιστον πολίτες που συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι το έκτρωμα της ΕΕ μπορεί δήθεν να αλλάξει και να μεταβληθεί σε μία δημοκρατική ένωση κρατών που θα σέβονται την αξιοπρέπεια των πολιτών τους. Ωστόσο η πραγματικότητα συνεχώς τους διαψεύδει. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ισχυρίζεται ότι δήθεν ο ευρωπαϊκός νότος θα εναντιωθεί στην απάνθρωπη γερμανική λιτότητα, καλλιεργώντας ουσιαστικά μία ψευδαίσθηση ελπίδας σε όσους αρνούνται να δουν κατάματα την πραγματικότητα.

Είναι αλήθεια ότι το οικοδόμημα της ΕΕ έχει δεχθεί απανωτά σκαμπίλια από το εν εξελίξει Brexit και το ιταλικό δημοψήφισμα, που σταδιακά θα οδηγήσουν στη διάλυση της ΕΕ. Εντούτοις αυτό είναι μία εξέλιξη που φαίνεται να μετατίθεται σε βάθος χρόνου. Η πατρίδα μας, όμως, δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου, αφού καταστρέφεται περισσότερο κάθε μέρα που περνάει. Μάλιστα οι ντόπιοι εκτελεστές των αποφάσεων των δανειστών – δυναστών μας επίτηδες αφήνουν να εννοηθεί ότι η διορθωτική μετάλλαξη της ΕΕ θα επιτευχθεί κατόπιν συντονισμένης αντίδρασης των κρατών του ευρωπαϊκού νότου και εκμετάλλευσης της ογκούμενης δυσφορίας των ευρωπαϊκών λαών προς τις πολιτικές τους εξουσίες. Η άποψη αυτή παραβλέπει το γεγονός ότι στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχουν πλέον πολιτικές ηγεσίες, αλλά αργυρώνητοι πολιτικοί που εκτελούν τις εντολές του χρηματοπιστωτικού τοκογλυφικού κατεστημένου. Ομιλούν περί οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας την ίδια στιγμή που σε όλη την υφήλιο καταργείται σταδιακά το κοινωνικό κράτος δικαίου και περιστέλλονται τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Η χώρα μας είναι το κυριότερο παράδειγμα αυτής της εξέλιξης, που σκοπίμως εμφανίζει τις κοινωνικές συνέπειες της απάνθρωπης επιδίωξης λογιστικού κέρδους ως αποτυχία των πολιτικών, οι οποίοι θα πρέπει να αντικατασταθούν από τεχνοκράτες... Είναι λοιπόν προφανές ότι εφαρμόζεται ένα καλοστημένο σχέδιο αφαίμαξης των λαών με τη δικαιολογία της οικονομικής αποτελεσματικότητας, την οποία μπορούν δήθεν να επιτύχουν μόνο οι τεχνοκράτες. Εμείς βέβαια έχουμε την εμπειρία του Παπαδήμ(ι)ου, ο οποίος εκλήθη να καταφέρει το δεύτερο καίριο πλήγμα στην οικονομία μας, όταν η ανεπάρκεια του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου κατέστη για πρώτη φορά πασιφανής. Οι Ιταλοί έχουν αντίστοιχο παράδειγμα με τον πάλαι ποτέ επίτροπο ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάριο Μόντι, αλλά και με τον εξ αριστερών προερχόμενο πρώην πρωθυπουργό τους. Η δε περίπτωση Μπαρόζο που “ανταμείφθηκε” με ηγετική θέση σε διεθνή τράπεζα αποδεικνύει πόσο υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και πόσο εκμεταλλεύονται τα πλεονεκτήματα του ψυχολογικού πολέμου επιδιώκοντας την αδρανοποίησή μας.

Έτσι το σχέδιο για την ψυχολογική υποταγή των πολιτών εφαρμόζεται ευλαβικά με την ανάδειξη πρόσθετων κοινωνικών προβλημάτων, όπως τα θέματα των προσφύγων, των μεταναστών και της δημόσιας ασφάλειας. Μετέρχονται δηλαδή μέσων ψυχολογικού πολέμου, ο οποίος δεν εντοπίζεται μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά και σε ζητήματα που άπτονται άλλων βασικών ανθρώπινων ανασφαλειών, με σκοπό να εκθρέψουν τον εκφασισμό των κοινωνιών. Εντούτοις, όποιος τολμήσει να μιλήσει για την αναστήλωση του κράτους και την αναβίωση του κοινωνικού κράτους δικαίου χαρακτηρίζεται αυτομάτως ως επικίνδυνος λαϊκιστής.

Εμείς ως Ελληνικός Λαός τι κάνουμε για όλα αυτά; Όταν μας δόθηκε η ευκαιρία να πούμε την άποψή μας για όλα αυτά ψηφίσαμε ΟΧΙ με ποσοστό 61,3%, ακριβώς όπως έκαναν και οι Ιταλοί. Αρκεί αυτό; Προφανώς δεν αρκεί, διότι ο μέσος πολίτης είναι πρακτικά αποκλεισμένος από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, αφού δεν έχει δυνατότητα συμμετοχής σε εκλογές για λόγους οικονομικής αδυναμίας και παντελούς έλλειψης της δυνατότητας προβολής των απόψεών του από τα ΜΜΕ. Αυτό δε είναι κάτι που ισχύει σε όλες τις δυτικές “δημοκρατίες”.

Ωστόσο, δεν είναι αυτό το πιο επικίνδυνο φαινόμενο. Επικίνδυνο είναι να περιμένουμε ότι δήθεν θα σωθούμε από ενέργειες ή αντιδράσεις άλλων κρατών ή λαών, όπως εντέχνως καλλιεργείται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διότι έτσι παρατείνεται η διαδικασία της δικής μας Σταύρωσης. Το πρόσφατο παράδειγμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών καταδεικνύει ότι παρά την καταβαράθρωση των παραδοσιακών κομμάτων (κάτι που σε εμάς άρχισε να γίνεται ήδη από τον Ιούνιο του 2012) οι Γάλλοι θα αναγκαστούν να επιλέξουν έναν τεχνοκράτη πρώην υπάλληλο μεγάλης τράπεζας, τον Μακρόν, ως πρόεδρό τους, προκειμένου να μην εκλεγεί η ακροδεξιά Λεπέν. Με τραπεζικό τεχνοκράτη στην προεδρία της Γαλλίας τίποτα δεν θα αλλάξει για την πατρίδα μας, αφού οι όποιες ανάσες μας δοθούν ελέω γερμανικών εκλογών με ενδεχόμενο κλείσιμο της αξιολόγησης θα κοπούν αυτόματα, μόλις ανασυνταχθεί και το εκεί κατεστημένο. Έτσι απλά θα συνεχιστεί η Σταύρωσή μας επί ... Μακρόν.

Ας μην περιμένουμε λοιπόν να περάσουν οι ημέρες του Απρίλη, διότι μετά ακολουθεί ο Μάιος, ο μήνας του 1ου μνημονίου το 2010 και πλέον της προσεχούς έγκρισης των απάνθρωπων μέτρων που μας επιβάλλουν με το δοκιμασμένο για πολλοστή φορά κόλπο της δήθεν αντιπαλότητας ΔΝΤ και ΕΕ, που ως δια μαγείας καταλήγει πάντα σε λήψη μέτρων σε βάρος μας. Ας μην περιμένουμε να μας σώσουν άλλα κράτη, διότι θα περιμένουμε για ακόμα μία φορά τον... Γκοντώ. Ο αγώνας απελευθέρωσης της πατρίδας μας είναι μόνο δικός μας, οπότε εμείς θα πρέπει να τον φέρουμε εις πέρας. Αν είχαμε Ελληνική δημοκρατική κυβέρνηση, θα είχαμε ήδη εκμεταλλευτεί την πολιτική αβεβαιότητα εξαιτίας των εκλογικών αναμετρήσεων στην ΕΕ και θα σταματούσαμε να πληρώνουμε τα λύτρα που μας ζητούν, για να μας αφήσουν να αναπνέουμε. Θα είχαμε ήδη εκπονήσει σχέδιο αποχώρησης από την ΕΕ και αποδέσμευσης από την ευρωζώνη βασιζόμενοι σε υπάρχουσες οικονομικές μελέτες, όπως η βραβευμένη μελέτη του Ρότζερ Μπουτλ “Leaving the euro”. Τέτοιες κινήσεις θα τάραζαν συθέμελα το έκτρωμα της ΕΕ, που ήδη κλονίζεται. Τα μέσα υπάρχουν, πολιτική βούληση δεν υπάρχει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να υπάρχει, αφού αυτοί που μας κυβερνούν και εκείνοι που τους αντιπολιτεύονται έχουν εξαρχής συνθηκολογήσει για μία καρέκλα.
______________________________________________________________________________________

______________________________________________________________________________________

Εμείς, όμως, δεν έχουμε περιθώριο συνθηκολόγησης, διότι αντιμετωπίζουμε αγώνα εθνικής επιβίωσης. Δεδομένης λοιπόν της προδοσίας του πολιτικού προσωπικού και της εγκληματικής αδράνειας της ηγεσίας της δικαιοσύνης, μπορούμε μόνο να ενισχύσουμε τις δεκάδες εστίες αντίστασης και αλληλεγγύης που υπάρχουν, ώστε όλοι ενωμένοι να ανατρέψουμε το σαθρό κατεστημένο που μας εξοντώνει μεθοδικά. Γι' αυτό απαιτείται ενότητα στη βάση της κοινής επιδίωξης απελευθέρωσης της πατρίδας από τα δεσμά του υποτιθέμενου χρέους και της εγκαθίδρυσης δημοκρατίας, που να εγγυάται τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Δεν είναι εύκολο, ούτε μπορεί να γίνει βελούδινα, είναι όμως απολύτως αναγκαίο. Με τη βαθμιαία ισοπέδωση των κοινωνικών διαφορών εξαιτίας των μνημονίων καθίσταται πολύ πιο εύκολο να αντιληφθούμε όλοι ότι όσα μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα και κατά πολύ πιο σημαντικά από όσα μας λένε ότι μας χωρίζουν. Διότι είναι πλέον σαφές ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας υποφέρει. Εφόσον αυτό καταστεί συνείδηση των απλών πολιτών που είναι σε θέσεις ευθύνης και στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού, τότε η εχθρική προς τον πολίτη κρατική εξουσία θα υποταχθεί μοιραία στη λαϊκή εξουσία των εξεγερμένων δημοσίων υπαλλήλων, δικαστικών, στρατιωτικών, αστυνομικών κ.ο.κ. και θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για την επιβολή της γνήσιας λαϊκής κυριαρχίας. Το έχουμε ξανακάνει επί χούντας, αλλά είχε προηγηθεί εθνική καταστροφή. Την επόμενη φορά πρέπει να το κάνουμε πριν την εθνική καταστροφή. Όσο περισσότεροι το καταλάβουμε κι όσο ταχύτερα αποφασίσουμε να αντιδράσουμε από κοινού, τόσο πιο κοντά θα πλησιάζουμε στην Ανάσταση.

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου