Ποιος, άραγε, δικαιούται να πωλεί δημόσια περιουσία; Σε άλλες εποχές θα αποτελούσε ύβριν, ίσως και ομολογία ψυχικής διαταραχής του ατόμου που θα διατύπωνε το αίτημα…

Σήμερα, όλα ίσιωμα, θεωρείται ότι όλοι έχουν δίκιο. Απλώς… διαβάζουν διαφορετικά, άρα και το αίτημα περί εκποίησης δημόσιας περιουσίας είναι και αυτό θέμα… ανάγνωσης. Αφού οι παγκοσμιοποιημένοι, τα υποχείρια του Σόρος και των δανειστών, από τη λεγόμενη άκρα Αριστερά (ο Θεός να την κάνει) έως την άκρα Δεξιά», τυχαίως μαζί (!) με τους νεοφιλελεύθερους, αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τη δημόσια περιουσία.

Οι μεν την αγνοούν, οι δε την εκποιούν. Κοντολογίς, τους είναι αδιάφορη! Η τεράστια προσπάθεια των προγόνων μας τον 19ο αιώνα, προκειμένου η Ελλάδα να ξανασταθεί στα πόδια της, έστω και με τον γνωστό λάθος τρόπο και τη βαυαροκρατία, με την τεράστια προσφορά των ευεργετών, είτε αγνοείται αφελώς είτε συνειδητά λοιδορείται… στην προσπάθειά τους να την (μας) τελειώσουν μία ώρα αρχύτερα…

Υπενθυμίζω: Στις 14 Αυγούστου του 2015, 222 βουλευτές από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο. Η παράδοση της κρατικής περιουσίας στους δανειστές για 99 χρό­νια είναι αποτέλεσμα αυτής της άθλιας συναινετικής ψήφου. Χωρίς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εκείνη τη μέρα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε πέσει. Όλοι αυτοί οι άθλιοι επαγγελματίες της πολιτικής ξεχνούν τη δική τους διακυβέρνηση και συγκυβέρνηση και τα δικά τους Μνημόνια, με τα οποία παρέδωσαν ιδιωτική και κρατική περιουσία σε δήθεν δανειστές προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες των Ευρωπαίων. Το μόνο που επιτρέπεται στα κόμματα του Κοινοβουλίου είναι να παριστάνουν τη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση.

Όλοι αυτοί, που ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα παριστάνουν τους αντιμνημονιακούς, ξεχνούν ότι στις 10/7/2015 251 βουλευτές -εκτός από δύο- ψήφισαν εν λευκώ και έδωσαν την εξουσιοδότηση στον πρωθυπουργό να διαπραγματευ­θεί με τους εταίρους (άρθρο στο Ithacanet: «Στρατηγέ Μακρυγιάννη, θα τα πάρουμε πίσω»).

Υπενθυμίζω επίσης ότι με βάση το Μνημόνιο που υπέγραψε η σημερινή κυβέρνηση, το Υπερταμείο «θα συστα­θεί στην Ελλάδα υπό τη διαχείριση των ελληνικών αρχών και την εποπτεία των οικείων ευρωπαϊκών θεσμών». Μιλάμε, δηλαδή, για συνδιαχείριση με τους δανειστές, η οποία μετατρέπεται αυτομάτως σε διαχείριση Βρυξελλών με την ά­σκηση βέτο.

Το νέο Υπερταμείο θα προικοδοτηθεί με τα περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), αλλά και των ΔΕΚΟ. Ειδικά για τις ΔΕΚΟ απαιτείται εκ βά­θρων αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου, με βάση τα πρότυπα του ΟΟΣΑ για τη διαχεί­ριση των κρατικών επιχειρήσεων, ώστε να γίνει δυνατός ο καθορισμός τιμών για τη μεταφορά των μετοχών των ΔΕΚΟ στο ενεργητικό του Υπερταμείου και την εκποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων.