Της  Τζούλιας Λιακοπούλου

Σαν σήμερα πριν 20 χρόνια, το ΝΑΤΟ, ο «άγγελος τιμωρός»… εξαπολύει φωτιά και σίδερο στη Γιουγκοσλαβία, προκαλώντας χιλιάδες θύματα και τεράστιες καταστροφές στις υποδομές της.

Οι βομβαρδισμοί ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου στις 8 μ. μ. τοπική ώρα. Πύραυλοι Τόμαχοκ και Κρουζ, εκτοξεύτηκαν από αεροπλανοφόρα και υποβρύχια στην Αδριατική και άλλοι, από αεροσκάφη Β 52 κι έπληξαν στόχους στα περίχωρα του Βελιγραδίου όπου, βρίσκονταν η αεροπορική βάση Μπατάνιτσα, ο μεγάλος επικοινωνιακός πυλώνας στο βουνό Αβάλα, η στρατιωτική ακαδημία και το Στρατιωτικό-τεχνικό Ινστιτούτο του Βελιγραδίου και επίσης και άλλοι σαράντα στρατιωτικοί στόχοι στη Σερβία και το Κόσοβο. Η καταιγίδα των βομβών που ξέσπασε, διήρκεσε εβδομήντα οχτώ ημέρες (78), διαλύοντας τις υποδομές της Σερβίας και οδηγώντας τη χώρα τριάντα χρόνια πίσω.

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας, ρίφθηκαν χιλιάδες νατοϊκοί πύραυλοι και βόμβες που πέτυχαν το 99,6% των στόχων. Ο αριθμός των νεκρών υπολογίζεται στους δυο χιλιάδες και οι τραυματίες σε έξι χιλιάδες!!! Οι πρόσφυγες, η δυστυχία και ο πόνος, οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες υπήρξαν ανυπολόγιστες, ενώ το Διεθνές Δίκαιο παραβιάστηκε κατάφωρα, καθώς για πρώτη φορά, μεταπολεμικά, μία Συμμαχία Δυνάμεων, κάνοντας χρήση βίας, ακρωτηρίασε εδαφικά μια χώρα-μέλος του ΟΗΕ.

Μόλις άρχισαν να πέφτουν οι πρώτοι πύραυλοι, η τηλεόραση του Βελιγραδίου διέκοψε το πρόγραμμά της και μετέδιδε πατριωτικά άσματα, ενώ οι ειδήσεις τελείωναν με εκκλήσεις για ψυχραιμία και μηνύματα του τύπου «…οι εγκληματίες του ΝΑΤΟ και οι μοχθηροί τους αφέντες μπορούν να μας προκαλέσουν απώλειες, αλλά δεν μπορούν να μας κατατροπώσουν».