Ας σκεφτούμε μόνοι μας ...


Του Περικλή Δανόπουλου 

Όταν ξεκινάει την θητεία της μια νέα κυβέρνηση, είναι φυσικό στην αρχή να προσπαθήσει να πάρει όσο πιο φιλολαϊκά μέτρα μπορεί. Ακόμα και αν δεν είναι αρκετά, είναι λογικό το ότι δεν πρέπει να υποτιμούνται. Ειδικά δε αν μερίδα του πληθυσμού ανακουφίζεται, έστω και προσωρινά.

Όμως ,κάποιες άλλες μερίδες πλήττονται, χωρίς να φαίνεται λύση στον ορίζοντα. Σαν να μιλάμε για παράπλευρες απώλειες. Οι δανειολήπτες, οι έντιμοι εξ αυτών,αυτοί που είδαν την μνημονιακή κρίση να εξαερώνει τις οικονομίες τους ή και να τους καθιστά άνεργους, έχουν μπροστά τους την σχεδόν βέβαιη απώλεια της κατοικίας τους. Και δεν είναι λίγοι.

Μια νέα κυβέρνηση, δοκιμάζεται ως προς τα κοινωνικά της ανακλαστικά, ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις. Εκεί δηλαδή που πρέπει να βάλει τον κάθε πολίτη, πάνω από κάθε απαίτηση των ''θεσμών''. Εκεί που έχει την υποχρέωση απέναντι στον λαό, να κατανοήσει τι έχει προκληθεί αυτά τα 8-9 χρόνια.

Ειδικά, όταν το κόμμα που κυβερνά, οφείλει στις τράπεζες από δανεισμό κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια, και όταν προβεβλημένα στελέχη όπως η κα Σπυράκη ή ο κος Γεωργιάδης, χρωστούν σε τράπεζες, εις το διηνεκές όπως έλεγε και ο Γιάνης,...

Μπορούμε κι εμείς ως πολίτες να ισχυριστούμε ότι όλα πάνε καλύτερα. Μπορούμε επίσης να πανηγυρίσουμε για τις 120 δόσεις (σχέδιο έτοιμο από πριν) και να γυρίσουμε την πλάτη στους δυνητικούς άστεγους της διπλανής πόρτας. Πιθανότατα να μπούμε στην φιλελέ λογική, ''ας πλήρωναν,να μην έχαναν τα σπίτια τους''. Μπορεί επίσης, στην χαρά μας για την μεσοσταθμική μείωση του ΕΝΦΙΑ να αποσιωπήσουμε το γεγονός ότι ο κος Γεωργιάδης ή η κα Σπυράκη δεν πληρώνουν, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να χάσουν το σπίτι τους....

Δεν έχουμε ευθύνη απέναντι σε όσους παλεύουν για να κρατήσουν τις περιουσίες τους. Είναι πιότερο ζήτημα ενσυναίσθησης και αλληλεγγύης, δεν μπορεί κανείς να το επιβάλει. Έχουμε τεράστια ευθύνη όμως , απέναντι στους εαυτούς μας, που κατεβάζουμε μόνοι μας τον πήχυ των απαιτήσεων.

 Έτσι όμως κινδυνεύουμε να γίνουμε για πάντα, ευρωζητιάνοι , που αρκούνται στα ελάχιστα.

Ναι καλές οι ενέσεις, όμως ας μην κρυβόμαστε από τον εαυτό μας, η χώρα χρειάζεται συνολική, επιθετική και δραστική θεραπεία. Και αυτό μόνο η απαίτηση και η διεκδίκηση των πολιτών, μπορεί να το πετύχει.

Και μην ρωτάμε τον διπλανό μας για το πως. Ας σκεφτούμε μόνοι μας, ας γίνουμε πολίτες βρε αδελφέ...

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου