Του Περικλή Δανόπουλου

Η εποχή των αποκαλύψεων, η ώρα που η γύμνια του "βασιλιά" είναι ορατή από τον καθένα...

-1. Τι μας είπε χτες ο Πρωθυπουργός; Ότι μόλις χθες αποφασίστηκε στο Eurogroup ότι για εφέτος δεν υφίσταται ο στόχος του πλεονάσματος για το 3,5%. Όλες οι δαπάνες για την υγειονομική αλλά και την μεταναστευτική κρίση δεν θα υπολογίζονται στον προϋπολογισμό του 2020. Όπως και οι έκτακτες δαπάνες του κοινωνικού προϋπολογισμού για τους άνεργους, τους οικονομικά αδύναμους και τις προνοιακές δομές.

1α. Ο αυτοκράτορας , δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση , έστρεψε τον αντίχειρα προς τα επάνω, χαρίζοντας την ζωή, προσωρινά στην Ελλάδα.Και αυτό πρέπει να λογιστεί ως τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης, Κάποιοι πάλι σήμερα θα μιλήσουν για τον σοβαρό Πρωθυπουργό. Το ερώτημα είναι, αν έλεγε όχι του Eurogroup, τι ακριβώς θα αποφάσιζε ο "σοβαρός Πρωθυπουργός'';
1β. Τι ακριβώς σημαίνει "Όλες οι δαπάνες για την υγειονομική αλλά και την μεταναστευτική κρίση"; Μήπως μέσα στον κουρνιαχτό για τον κορονοϊό, και με τον κόσμο υποχρεωτικά μέσα στο σπίτι του, φτιαχτούν τελικά οι δομές σε νησιά και ενδοχώρα;

-2. Στις δύσκολες αυτές ώρες, όπου η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση λόγω εκτάκτων καταστάσεων, οι τράπεζες αρνούνται να δώσουν περίοδο χάριτος στους δανειολήπτες. Και φυσικά κανείς υπουργός δεν πρόκειται να επέμβει , πρακτικά κανείς δεν μπορεί να επέμβει στο τραπεζικό κράτος εν κράτει.

-3. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία, σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικά, ήταν σαφέστατα αποτέλεσμα των μνημονιακών δεσμεύσεων και υποχρεώσεων της χώρας.Η οικονομία μετά την λήξη της καραντίνας, θα χρειαστεί γενναίες κρατικές οικονομικές ενισχύσεις.Και πιθανότατα να χρειαστεί νέο δανεισμό.

Με αυτά και μ'αυτά , επειδή ο ιός αφαίρεσε σχεδόν όλα τα φύλα συκής , υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βλέπουν μέλλον σε αυτό το ''στοιχειωμένο σπίτι'' που λέγεται ΕΕ, βλέπουν μέλλον στην μη εθνικοποίηση ίσως και κοινωνικοποίηση των τραπεζών, έχουν ακόμα αμφιβολίες για την μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα, που θα αποτελούσε το εφαλτήριο για την τόνωση αλλά και στήριξη της οικονομίας εν μέσω κρίσεων;

Ως πότε σε αυτό το ξεφτιλισμένο σύστημα, θα πρέπει να ζητάμε άδεια για να ζήσουμε;