Του Περικλή Δανόπουλου 

Ακόμα και μετά την σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, η κοινωνία βγαίνει τραυματισμένη. Αυτοτραυματισμένη πιο σωστά. Γιατί ο διχασμός στον Έλληνα μετατρέπεται κατά διαστήματα σε δευτέρα φύση.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, και από όσα έχω συζητήσει με επιστήμονες που εμπιστεύομαι, ο κορονοϊός είναι κάτι που χτυπά το ανοσοποιητικό σύστημα, περισσότερο από τις κοινές γρίπες και ιώσεις άρα γι αυτό είναι πιο επικίνδυνος σε ευάλωτες ως προς την υγεία ομάδες. Δεν γνωρίζω ωστόσο τι πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά θεωρώ ότι η καθολική καραντίνα , είναι υπερβολική και ίσως αχρείαστη.
Μπορεί να έχει επιβληθεί για να κουκουλώσει τα εγκλήματα που έχουν γίνει σε βάρος του συστήματος υγείας. Μπορεί να κρύβει και άλλες πιο πολύπλοκες αιτίες, που να έχουν σχέση με τον έλεγχο και την χειραγώγηση του πληθυσμού.

Οι διαρκείς αντιφάσεις και παλινωδίες του επικεφαλής λοιμωξιολόγου , οδηγούν τον καθένα από εμάς, να γίνεται εξαιρετικά καχύποπτος. Οι κατά διαστήματα εικόνες πολιτικών προσώπων, αστυνομικών, φωτορεπόρτερ, αλλοδαπών σε κατάσταση σχεδόν ασφυκτικής συνάθροισης , σίγουρα δημιουργούν σενάρια και μάλιστα βάσιμα, πως κάποιοι μας κοροϊδεύουν ασύστολα. Όμως...

Κανείς (ή ίσως ελάχιστοι), δεν μπορεί να μιλήσει με αδιάψευστα στοιχεία, ούτε για την ''φονικότητα'' του ιού, ούτε για την "ανυπαρξία'' του. Ούτε πανδημία δικαιολογείται με τα νούμερα παγκοσμίως, αλλά ούτε και απόλυτος εφησυχασμός. Θεωρώ πιο λογικοφανή εξήγηση, πως οι λαοί θα πρέπει να μείνουν σε ένα καθεστώς ήπιας καταστολής κατ' οίκον , για να μην διαμαρτυρηθούν μαζικά για την καταστροφή των δημοσίων δομών υγείας και την σχεδιαζόμενη πλήρη ιδιωτικοποίηση. Και στο βάθος ένα σκοτεινό σχέδιο, ευρύτερης καταστολής. Όλα αυτά βέβαια χωρίς αποδείξεις.

Όμως φίλοι, διαδικτυακοί, φίλοι κοντινοί, συναγωνιστές, αδέλφια, σε κάθε τι που λες, σημασία έχει και ο τρόπος που το λες. Και ο τρόπος όλων αυτών που αρχικά επιτίθονταν σε όσους δεν είχαν πειστεί για την ''πανδημία'', όσο και αυτός των αρνητών της ύπαρξης ιού, εξελίχθηκε σε bullying αρχικά και σε φασισμό κατόπιν. Με βαριές κατηγορίες, με χτυπήματα κάτω από την μέση , με προσβολές.

Δικαιολογημένη κατ' εμέ η ανησυχία , δικαιολογημένη και η αμφισβήτηση. Δικαιολογημένες και οι αντιδράσεις, ακόμα και ακραίες όσων δέχονται bullying, από την μία ή την άλλη πλευρά. Ο καθένας μας άλλωστε πιστεύει την δική του μοναδική αλήθεια. Υπάρχει όμως και μια αλήθεια, πάνω απ όλες τις άλλες.

Η χώρα νοσεί και θα νοσήσει χειρότερα, όχι μόνο από ιούς covid , αλλά περισσότερο από τον ιό της απληστίας των εξουσιαστών. Για την αντιμετώπιση αυτού του ιού, απαιτείται τουλάχιστον κατανόηση, επιείκεια, ενσυναίσθηση. Και πάνω απ όλα, την minimum δυνατή συσπείρωση απέναντι σε αυτό που έρχεται, που αν μας πετύχει τόσο πολύ διασπασμένους, θα εξελιχθεί σε πανδημία μη αντιμετωπίσιμη. Και σαφέστατα θανατηφόρα.

Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω στο δικό μας θέσφατο, μήπως και κάνουμε συλλογικά δυο βήματα μπροστά στο συλλογικό καλό.