Μέτρα χωρίς μέτρο

 

Της Διονυσίας Μπλαζάκη
 
Οικονομικός φιλελευθερισμός, η χωρίς περιορισμούς ελεύθερη αγορά, η κυριαρχία του συμφέροντος, τα κοινωνικά αγαθά ως εμπόρευμα, οι ανθρώπινες σχέσεις ως μέσο συναλλαγής. Όσο επεκτείνεται η μηχανιστική αναγκαιότητα για κτήση και χρήση τόσο μειώνεται η σημασία της ύπαρξης. Ο άνθρωπος αποσυνδέεται από κάθε υπαρξιακό βίωμα, οι έννοιες της αγάπης και της ελευθερίας περιχαρακώνονται, σβήνουν, χάνονται. Καταναλωτισμός, ιδιοτέλεια, φιλαυτία και ναρκισσισμός έγιναν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σύγχρονου ανθρώπου. Το αμερικανικό αξίωμα «ο χρόνος είναι χρήμα» τον μετέτρεψε από αυτάρκη σε άπληστο, από ελεύθερο σε δούλο. 

Ο σύγχρονος άνθρωπος επιλέγοντας το εύκολο κέρδος, το μηδενισμό και τον αμοραλισμό συναίνεσε στην εθελοδουλία του. Η ματαιοδοξία και η απληστία εξοστράκισε την αυτοσυνείδηση που διαμορφώνει τον άνθρωπο ως υποκείμενο. Τη θέση της πήρε η ψευδής συνείδηση που τον μειώνει σε φορέα διαταγών και κανόνων. Έτσι έφτασε και η κατάλληλη στιγμή που η Νέα Τάξη Πραγμάτων στο όνομα της “ομαλής λειτουργίας της κοινωνίας” μπορεί να επιβάλλει τον φόβο των συνεπειών και της τιμωρίας.

Η σύγχρονη εκλεγμένη εξουσία με πρόσχημα την προστασία ζητά ατομική και κοινωνική ευθύνη όταν όχι μόνο δεν την εμπνέει, δεν την μεταδίδει, αλλά αντίθετα την παραποιεί και την περιχαρακώνει· χρησιμοποιεί τον φόβο που είναι το πιο πιο αποτελεσματικό εργαλείο χειραγώγησης για να επιβάλει μέτρα που η εφαρμογή τους είναι ανέφικτη, υπερβολική έως παράλογη· μέτρα που στερούνται δημοκρατικότητας· μέτρα που μετράνε την υποταγή, την αδράνεια της κρίσης και της κριτικής σκέψης, τον έλεγχο των συνειδήσεων. Ποιο είδος ευθύνης ανέλαβαν οι δημοκρατίες που επιβάλλουν σήμερα μέτρα για την υγεία μας ή ποιο αποτελεσματικό μέτρο εφάρμοσαν για την αντιμετώπιση της διακίνησης των ναρκωτικών ουσιών και των θανάτων που επιφέρει η χρήση τους· για την κακοποίηση των παιδιών· για την εκμετάλλευση ανηλίκων στην πορνεία και την εξαναγκαστική εργασία· για την εμπορία ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση· για την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δάσους του Αμαζονίου μαζί με την εξαφάνιση αυτοχθόνων, για τις πυρκαγιές της Αρκτικής, της Πορτογαλίας και της Καλιφόρνιας με τις ανυπολόγιστες συνέπειες στην κλιματική αλλαγή· για την κατασπατάληση του δημοσίου πλούτου· για το ξέπλυμα χρήματος· για τις δωροδοκίες και τις απάτες· για τη μαύρη αγορά και το εμπόριο όπλων· για τους επαγγελματίες δολοφόνους· για την παράνομη διακίνηση μεταναστών· για τους νεκρούς, τους τραυματίες και την φτώχεια που αφήνει πίσω του κάθε πόλεμος; Αυτό που τροφοδοτεί όλα αυτά τα εγκλήματα είναι χρήμα, συμφέροντα, πολύ χρήμα, ατέλειωτη υποκρισία, απύθμενη ανομία, ψευτιά και νομικίστικη διαστρέβλωση.

Πώς ονομάζεται η ευθύνη που σκορπά φόβο, διχόνοια και ανασφάλεια; Ποια δημοκρατία ανάλαβε την ευθύνη να αντισταθεί σε κάποιες από αυτές τις πτυχές που νεκρώνουν το ίδιο της το ιδεώδες; Ποιο δημοκρατικό πολίτευμα αξίωσε τον ελεύθερο, αυθύπαρκτο και αυθυπόστατο άνθρωπο, που γνωρίζει τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του; Ποιο δημοκρατικό σχολείο δίδαξε την κριτική διάνοια και το νόημα της γλώσσας; Πώς ονομάζεται η εκπαίδευση της αμάθειας; Πως ονομάζεται η εξέλιξη και ο πολιτισμός που επιφέρουν τον μαρασμό, τον ολοκληρωτισμό; Πως ονομάζεται η περίοδος που σκοτώνουν τις συνειδήσεις, που αλλοτριώνουν τα συναισθήματα, που καθορίζουν τις σκέψεις; Ποια είναι επιτέλους αυτή η παράδοξη λογική που μπορεί να καταστρέψει ότι έχει κατακτηθεί με αγώνες;

Είναι απίστευτο πώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που χαμογελούν αντί να φοβούνται, που κρίνουν και σκέφτονται αντί να υποτάσσονται και να καθοδηγούνται, που σέβονται αντί να προσβάλουν, που ονειρεύονται κι οραματίζονται αντί να παραπλανιούνται, που αγκαλιάζουν αντί να απομακρύνονται, που τελικά μεταχειρίζονται το νου τους χωρίς την καθοδήγηση κάποιου άλλου γι’ αυτό μετουσιώνουν την παραμέληση σε αφοσίωση, την αδράνεια σε συμμετοχή, την ψευδαίσθηση της αυτοδικαίωσης σε επίγνωση, την ισοπέδωση και τον καταναγκασμό σε ανύψωση της μοναδικότητας του ανθρώπου. Είναι αυτοί που δεν παραδίδονται σε εξουσιαστικά προστάγματα και σε μαζικές κυρίαρχες νοοτροπίες. Είναι αυτοί που οι θεραπευτικές πρακτικές του ολοκληρωτισμού τους προσβάλλουν, τους προκαλούν ψυχικό πόνο διότι το αίμα που χύθηκε στο όνομα της Ελευθερίας σκορπίζεται άσκοπα, οι θυσίες και οι αγώνες που έγιναν για Αυτήν ξεθώριασαν. Όταν εξασθενεί η συλλογική μνήμη, η αντίληψη, ο λόγος και η κρίση, ολόκληρη η κοινωνία βρίσκεται σε άνοια.

Τα μέτρα του βιολογικού ολοκληρωτισμού που εφαρμόζουν στις μέρες που ζούμε συμβολίζουν υποταγή, καταλύουν ελευθερίες, προγραμματίζουν τη συναίνεση της νέας γενιάς στη χειραγώγηση της, την απελπισία, την απόλυτη παράδοση, μετατρέπουν τον πολιτισμένο σε βάρβαρο. Πολύ σύντομα δεν θα χρειάζεται να επιβάλλουν μέτρα διότι οι πολίτες θα συναινούν με προθυμία στους χειρισμούς της εκάστοτε εξουσίας. Αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας είναι ένα πέρασμα από την Επιβολή στην Υποβολή. Η ασθενής κρίση, η αποδυνάμωση της νόησης και του αναστοχασμού είναι η πιο επικίνδυνη νόσος. Η δημοκρατία που περιορίζει ελευθερίες και η κοινωνία που στερείται αντίδρασης δεν έχουν να φοβούνται καμία ασθένεια διότι είναι και οι δύο ήδη νεκρές.

* Δρ. Διονυσία Μπλαζάκη –2ο απαγορευτικό 2020, Διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και απόφοιτη του προγράμματος «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» του ΕΑΠ. Εργάζεται στην ωδειακή εκπαίδευση από το 1985. Έχει εκδώσει δύο θεατρικά έργα (ΔΩΔΩΝΗ, 2002): Οι Όχθες της καρδιάς και Άνθρωποι..!; 2020 μ.Χ.

Πηγή: ημεροδρόμος

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου