Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα… των ξενοδοχείων

 

Της Χριστίνας Πεσματζόγλου

Το νέο όραμα του υπουργείου εργασίας, που αντλεί την δύναμή του από το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας, έχει ως στόχο τα ευάλωτα παιδιά των ιδρυμάτων. Αυτά τα παιδιά που στερήθηκαν την ασφάλεια και την ζεστασιά του οικογενειακού ασύλου. Σκοπός του υπουργείου είναι τα παιδιά που φιλοξενούνται σε δομές στο πλαίσιο της αποϊδρυματοποίησης, όχι να μορφωθούν ώστε να βελτιώσουν τις συνθήκες της διαβίωσης τους, ούτε όμως και να εργαστούν, αλλά να απασχοληθούν.

Η εργασία ανηλίκου, είναι υπό προϋποθέσεις επιτρεπτή στο Ελληνικό δίκαιο, πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον αστικό κώδικα και το άρθρο 136 ο ανήλικος μπορεί εφόσον έχει συμπληρώσει το 15 έτος να συνάψει σύμβαση εργασίας με την συναίνεση των γονέων του. Ωστόσο, ποικίλες ειδικές διατάξεις προστατεύουν τον ανήλικο από εργασίες οι οποίες είναι επισφαλείς για την ψυχική και σωματική του υγεία, αλλά και εργασίες που είναι ικανές να βλάψουν την ηθική του.

Η απασχόληση ως μορφή σκληρής και φθηνότερης εργασίας, μπορεί ευκολότερα να βγει από το πέπλο της ασφάλειας του εργατικού δικαίου, είναι πιο εύκολα εκτεθειμένη στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Με το προκλητικό πρόσχημα της κοινωνικής προσφοράς και της αλληλεγγύης απέναντι σε αυτά τα απροστάτευτα παιδιά, στοιχειοθετείται ένα κοινωνικό έγκλημα που θέλει να δημιουργήσει πολίτες δεύτερης κατηγορίας για τους οποίους η εκπαίδευση θα αποτελεί προνόμιο και όχι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα.

Το καπιταλιστικό σύστημα θέλει τα σχολεία να αδειάζουν για να γεμίζουν οι τσέπες και τα παχιά πορτοφόλια του κεφαλαίου. Τα παιδικά χέρια δουλεύουν πιο γρήγορα, δουλεύουν ακούραστα και πιο ανέξοδα στις υπηρεσίες των ξεκούραστων καπιταλιστών. Αλληλεγγύη σημαίνει, όταν ένας άνθρωπος μου δίνει το χέρι του να τον σηκώσω , να τον σηκώνω ψηλά όχι να τον σπρώχνω να πάει πιο κάτω. Η πιο όμορφη λέξη, το μεγαλύτερο διαχρονικά, όπλο των ανθρώπων χάνει το νόημα της και μολύνεται όταν βαφτίζουν έτσι την εκμετάλλευση.

Κανείς δεν έχει και δεν πρέπει να έχει την εξουσία να στερεί από ένα παιδί τα όνειρα του. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να φράζει τον δρόμο του, αντίθετα όλη η κοινωνία έχει υποχρέωση να είναι θεματοφύλακας των δικαιωμάτων κάθε παιδιού και να εξασφαλίζει την αξιοπρεπή διαβίωση του. Μόνο ο λαός μπορεί να διώξει το φάντασμα της μεσαιωνικής φεουδαρχίας που πλανάται πάνω από την χώρα μας.

Πηγή: ημεροδρόμος

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου