Δε χρειαζόμαστε ούτε Τούρκους, ούτε Έλληνες εθνικιστές. Χρειαζόμαστε περισσότερους διασώστες!

 

Κάποιοι τη στιγμή αυτή της μεγάλης καταστροφής έσπευσαν να υπενθυμίσουν ότι “ο Τούρκος είναι εχθρός ακόμα και σε μία καταστροφή” και κάλεσαν τους Έλληνες να μην είναι τόσο ευαίσθητοι και να μη σπεύδουν να στέλνουν βοήθεια στους γείτονες.

Είπαν ότι το 1999 στον τότε μεγάλο σεισμό στην Τουρκία, οι Έλληνες διασώστες που πήγαν εκεί αντιμετωπίστηκαν από πολλούς εχθρικά. Και όταν διέσωσαν ένα μωρό παιδί, έσπευσαν να το πάρουν από τα χέρια τους για να μη φανεί ότι Έλληνας έσωσε ένα μωρό Τούρκου.

Κι έτσι, λοιπόν, κατέληξαν ότι οι Έλληνες πρέπει όχι να χαρούν, αλλά τουλάχιστον να αδιαφορήσουν για τα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία.

Κάποιοι λένε ότι ο εθνικισμός είναι το καταφύγιο των ηλιθίων, ίσως όμως να είναι και των πονηρών.

Ο Έλληνας εθνικιστής καλεί τους άλλους να διατηρήσουν την έχθρα τους επειδή κάποιοι Τούρκοι εθνικιστές φέρθηκαν άσχημα στους Έλληνες διασώστες που φέρθηκαν ανθρώπινα προσφέροντας βοήθεια σε αυτούς που είχαν ανάγκη.

Εμείς όμως δε χρειαζόμαστε ούτε Τούρκους, ούτε Έλληνες εθνικιστές που τρέφουν και τρέφονται από το μίσος. Χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους που φέρνουν στο προσκήνιο τον άνθρωπο, που βοηθούν τον συνάνθρωπό τους όταν έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη. Χρειαζόμαστε περισσότερους διασώστες. Ανθρώπους που δεν κοιτάζουν ποιον έχουν απέναντί τους, αλλά ποιος έχει ανάγκη για τη βοήθειά τους, που ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, όχι που εξοπλίζουν με μίσος τον άνθρωπο για να σκοτώσει τον άνθρωπο. Έχουμε ανάγκη από διασώστες που θα βγάλουν σώο τον άνθρωπο από τα ερείπια.

Σκεφθείτε το λίγο αυτό…

Ας είναι αυτή η καταστροφή στην Τουρκία μία υπενθύμιση ότι τα έθνη και τα κράτη έχουν ουσία, μόνο όταν έχουν στον πυρήνα τους τον άνθρωπο.


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου