Τιμή και δόξα στους αγωνιστές ...

 


Πάμε πάλι 

Οι επαναστάσεις είτε εθνικοαπελευθερωτικές (κατά της υποδούλωσης και εκμετάλλευσης ενός έθνους από κάποιο άλλο) είτε αστικές (κατα της αριστοκρατίας) είτε λαϊκές (κατα της δεσποτείας) είτε ταξικές (κατα της άρχουσας τάξης), είτε τέλος απέναντι σε ένα συνδυασμό των παραπάνω, έχουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά. 

1. Υποκινούνται από ένα συνειδητοποιημένο, οργανωμένο, και ριζοσπαστικό κομμάτι της μειοψηφίας.
2. Εκφράζουν στον συγκεκριμένο ιστορικό χώρο και χρόνο, το κυρίαρχο "συναίσθημα" της πλειοψηφίας του λαού, που στην διαδικασία ριζοσπαστικοποιείται και συμμετέχει.
3. Αξιοποιούν τις διεθνείς συγκυρίες και την σύμπτωση συμφερόντων.
4. Ασκούν βια και τρομοκρατία στους πιθανούς "λιγοψυχιάρηδες" - προδότες.

Και τέλος....
5. Πνίγουν στο αίμα ότι μπορεί να παλινορθώσει το παλιό καθεστώς!

Αν δεν πληρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις, καμία επανάσταση δεν θα πετύχει και το πιθανότερο είναι να θαφτεί σε κάποιο υποσημείωμα της ιστορίας ως μια ακόμα εξέγερση.
Το βέβαιο είναι ότι κατά την αντιπαράθεση  υπάρχουν βίαιες παρεκτροπές και παράπλευρες απώλειες μέχρι την τελική επικράτηση της.

Και ότι αναπόφευκτα,  οι καλύτεροι μαχητές είναι συνήθως και οι πιο βίαιοι, με όλες τις προεκτάσεις της σημασίας τους.

Τώρα αν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι "επαναστάτες" νομίζουν πως οι πραγματικές επαναστάσεις και όχι τα πρακτορίστικα ροζ πορτοκαλί και εμπριμέ κινήματα, γίνονται είτε με αστική αβρότητα και ειρηνιστικά γλωσσόφιλα, είτε με δικαιωματισμούς και παραστάσεις διαμαρτυρίας σε στίλ "Give Peace A Chance" και ότι δεν θα κλάψει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, 
ας πάνε να παίξουν τσιγκολελέτες στις παιδικές χαρές της μικροαστικής τους φαντασίωσης.

Και δεν τα λέω αυτά ως "επαναστάτης" διότι πολύ απλά δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις ούτε καν της 1ης παραγράφου ακόμα.
Τα λέω γιατί κάποιοι "μεγαλοεπαναστάτες" της επαναστατικής πρωτοπορίας "του καμένου περίπτερου" και όχι μόνο αυτοί, "κραυγάζουν" για τις σφαγές κατά την διάρκεια της Εθνεγερσίας (στην Τριπολιτσά κ.α.) και της ριζοσπαστικοποίησης του λαού μας, ενάντια στην άθλια ρατσιστική δεσποτεία των Οθωμανών.

"'Ηταν φίλοι μας οι Οθωμανοί" - "περνούσαμε καλά"!

Ενώ κάποιοι εθνολοβοτομημένοι πιστεύουν ότι ο Κολοκοτρώνης κι ο Καραϊσκάκης όταν "μπουκάρανε" στα τούρκικα χωριά και τις συνοικίες, πέρναγαν τις γιαγιάδες και τα γυναικόπαιδα στο απέναντι πεζοδρόμιο μην τα πατήσει το κάρο και τους διάβαζαν στο Ευαγγέλιο το "αγαπάτε αλλήλους" ψέλνοντας το "τη υπερμάχω" και δεν τους έσφαζαν σαν κουνέλια.

Αδέρφια ο τροχός της ιστορίας όταν προχωρά δεν περιστρέφεται, αλλά γλιστράει πάνω στο αίμα αθώων και ενόχων. 

Τιμή και δόξα στους αγωνιστές που δώσαν την ζωή τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας, ντροπή και θλίψη για τους επίγονους που δεν αφησαν και δεν αφήνουν να ολοκληρωθεί και να δικαιωθεί ο αγώνας και οι θυσίες τους για την εθνική μας ανεξαρτησία.

Και άν δεν το έχετε καταλάβει εξακολουθούμε και είμαστε ένα υποτελές προτεκτοράτο.

Σήμερα λοιπόν όλοι στην παρέλαση του προτεκτοράτου με σημαίες και με ταμπούρλα, μέχρι να βρεθεί η γενιά που θα οδηγήσει στην ολοκλήρωση της επανάστασης.
Η γενιά που θα ανθίσουν τα "τέκνα της ανάγκης", που θα οδηγήσει τον λαό στην σωτηρία του.

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου