Ποιοι μιλούν για αντιναζισμό

Όσοι παλεύουν όντως τον ναζισμό ξέρουν ότι το μείζον μέτωπο συνίσταται στην ξεδιάντροπη στράτευσή του υπό την ομπρέλα του ιμπεριαλισμού και των αστικών ολιγαρχιών

Του Θέμη Τζήμα

Σε θέματα αρχών, οι συμπάθειες ή οι αντιπάθειες με κόμματα και πρόσωπα δεν μπορεί και δεν θα έπρεπε να παίζουν ρόλο. Δυστυχώς, ούτε στην Ελλάδα, ούτε και αλλού συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο αντιναζισμός δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τη διάχυτη χειραγώγηση. Ο αντιναζισμός αποτελεί για κάθε αστικό κράτος σημαία ευκαιρίας. Οι αδιαφανείς χρηματοδότες των συστημικών κομμάτων είναι συνήθως χρηματοδότες και ναζιστικών κομμάτων. Οι ναζιστές πάντα και χωρίς καμία εξαίρεση δουλεύουν για το αστικό σύστημα και την ολιγαρχία του. Αυτό συνέβαινε και με τη Χρυσή Αυγή, μέχρι του σημείου που πλέον αποτελούσε περισσότερο βάρος παρά πλεονέκτημα.

Για να μη γυρνάμε όμως έστω και στο κοντινό παρελθόν, καλό είναι να θυμηθούμε ποιους στηρίζει η ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία στο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία. Για παράδειγμα, η κ. Σακελλαροπούλου, κατά την επίσκεψή της στην Ουκρανία, πέρα από έναν ηρωικό λαό (παρεμπιπτόντως, της διέφυγαν κάποια εκατομμύρια αυτού του λαού στα ανατολικά) είδε με θαυμασμό το «θυμωμένο βλέμμα» του κ. Ζελένσκι. Μόνο που ο κ. Ζελένσκι τυγχάνει να είναι εκείνος ο οποίος μας εξήγησε εδώ και καιρό ότι οι παραστρατιωτικές ομάδες, τις οποίες συγκροτούν οπαδοί ενός εκ των χειροτέρων ναζιστών, του Στεπάν Μπαντέρα συνιστούν επίσημο τμήμα των δυνάμεων ασφαλείας του ουκρανικού κράτους ως διακριτές (ναζιστικές δηλαδή) μονάδες. Δίπλα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η Βουλή των Ελλήνων, με κυβερνητική πρωτοβουλία και σχεδόν σύσσωμη την αντιπολίτευση φιλοξένησε διαδικτυακώς τον διαβόητο μαχητή του τάγματος του Αζόφ, ο οποίος τότε είχε προβληθεί ως ομογενής, με τη συμμετοχή του στην εν λόγω γνωστή, πολεμική, ναζιστική ομάδα να υποβαθμίζεται όσο ήταν δυνατό. Με άλλα λόγια, η ΝΔ, ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και σχεδόν όλη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΙΝΑΛ κατάπιαν αμάσητο τον ναζισμό, ο οποίος δολοφόνησε δεκάδες ανθρώπων, τέτοιες μέρες το 2014 στην Οδησσό, προέβη σε βαρύτατες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ανατολική Ουκρανία (σύμφωνα με τις σχετικές εκθέσεις του ΟΗΕ) και αλωνίζει μέσα σε ένα όργιο διαφθοράς εκεί που ασκεί την κυριαρχία του το Κίεβο. Έχουμε λοιπόν μια πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, την οποία στο εξωτερικό και όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ο ναζισμός δεν την ενοχλεί καθόλου, αλλά στο εσωτερικό και ενόψει εκλογών, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα «ηνωμένα πλυντήρια» του ναζισμού στην Ουκρανία εκδήλωσαν την «ιερή οργή» τους κατά του γραμματέα του ΜέΡΑ25 για μια δήλωση στην οποία προέβη σχετικά με την υπόθεση Κασιδιάρη. Ειδικότερα για το μέρος της δήλωσης αυτής στο οποίο αναφέρει ότι «Δεν υπάρχει τρόπος να φωτογραφίσεις, να ορίσεις τι σημαίνει ναζισμός, τι σημαίνει ρατσισμός, τι σημαίνει αυτό το όνειδος, το μόρφωμα». Ανήκω σε εκείνους που διαφωνούν εν μέρει με την εν λόγω δήλωση, ιδίως σε ό,τι αφορά τον τρόπο διατύπωσής της, διότι ο ναζισμός πράγματι ορίζεται και επιπλέον μπορεί να αποκαλυφθεί ακόμα και εκεί που καμουφλάρεται. Είναι όμως προφανές τι εννοούσε ο κ. Βαρουφάκης: ότι εάν αποδυθούμε σε μια προσπάθεια θέσης εκτός νόμου του ναζισμού ως τέτοιου, η χειραγώγηση της έννοιας θα είναι τόσο απόλυτη, ώστε στην πραγματικότητα, οι δικαστές του Αρείου Πάγου θα αναγορευθούν σε ιδεολογικούς ιεροεξεταστές, με αποτέλεσμα να έχουμε μια ευθέως πραξικοπηματικού τύπου δικαστική λειτουργία. Η ουσία της δήλωσης λοιπόν είναι και πολύ καθαρή και πολύ σωστή.

Είναι δε, ανόητος όποιος δεν βλέπει ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση, στο πλαίσιο της οποίας οι αρεοπαγίτες (σε πρώτη φάση) θα μπορούν να συνδιαμορφώνουν τον τελικό εκλογικό συσχετισμό. Αυτή η συνθήκη, η οποία αναιρεί ένα θεμελιώδες μεταπολιτευτικό κεκτημένο, μπορεί υπό όρους να αποδειχτεί καταλυτική στο μέλλον. Φυσικά δε, προκειμένου να νομιμοποιηθεί μια τόσο αντιδραστική μεταβολή προφανώς και θα αξιοποιηθεί ένα απολύτως απεχθές πρόσωπο, όσο αυτό του Κασιδιάρη και των ομοίων του.

Όσοι παλεύουν όντως τον ναζισμό ξέρουν ότι το μείζον μέτωπο και ο μεγαλύτερος κίνδυνος συνίσταται στην ξεδιάντροπη στράτευση του ναζισμού στο πλευρό και υπό την ομπρέλα του ιμπεριαλισμού και των αστικών ολιγαρχιών της Δύσης. Τόσο στα μέτωπα του πολέμου, όσο και στο πεδίο του ιστορικού αναθεωρητισμού. Γνωρίζουμε ότι ναζισμός χωρίς χρηματοδότηση από την ολιγαρχία (την ίδια που διοικεί κάθε πτυχή και του ελληνικού κράτους) δεν υπάρχει. Οι χρηματοδότες του ναζισμού μπορεί να τον περιορίσουν κατά πώς θα τους συμφέρει, αλλά δεν θα τον ξεριζώσουν. Τα υπόλοιπα είναι στάχτη στα μάτια και ανόητη προπαγάνδα, στην οποία δυστυχώς, πλην όμως αναμενόμενα, όχι μόνο προσχωρεί ένα τμήμα της αριστεράς, αλλά επιπλέον την αναπαράγει.

Στον γραμματέα του ΜέΡΑ25 μπορεί να ασκηθεί κριτική για πολλά. Ίσως περισσότερο από όλα για την απρόσμενη αφέλεια με την οποία εκφράζεται συχνά το κόμμα του. Αλλά το να προσπαθεί να μας πείσει η δεξιά της απροκάλυπτης υποστήριξης στο ναζισμό στο Κίεβο, ότι ο Βαρουφάκης αποπειράται να πάρει της ψήφους των ναζί (όπως και ότι, αν τον πλησιάσει μετεκλογικώς ο ΣΥΡΙΖΑ, θα βγάλουν μαζί την Ελλάδα από το ευρώ) αποδεικνύει ότι θεωρεί τον ελληνικό λαό ένα μάτσο χαχόλους και ηλιθίους.

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου