Του Μοχάμαντ Μάκραμ Μπαλαγουί (Mohammad Makram Balawi) *
Το γεωπολιτικό τοπίο στη Δυτική Ασία υφίσταται επί του παρόντος σημαντικές αλλαγές και εξελίξεις που εκτείνονται πέρα από τα όρια συγκεκριμένων περιφερειακών συγκρούσεων. Σε αυτό το κείμενο, θα διερευνήσω τους διάφορους παράγοντες και τις δυναμικές που διαδραματίζονται, ρίχνοντας φως στις ευρύτερες επιπτώσεις και τις πιθανές συνέπειες αυτών των γεγονότων.
Η παρουσία αμερικανικών αεροπλανοφόρων στην περιοχή δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στην κατάσταση στη Γάζα. Ενώ η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση στη Γάζα συγκεντρώνει τη διεθνή προσοχή, υπάρχουν και άλλα κίνητρα που προκαλούν την αμερικανική παρουσία. Ομοίως, οι Ρώσοι βλέπουν με ικανοποίηση τον πόλεμο στη Γάζα, καθώς αποσπά την προσοχή από την Ουκρανία. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ρώσοι είναι τελικά αναγκασμένοι να επέμβουν λόγω των στρατηγικών τους συμφερόντων στην περιοχή.
Η Κίνα, ένας σημαντικός παίκτης στην παγκόσμια σκηνή, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη Δυτική Ασία για τον εφοδιασμό της με πετρέλαιο. Αντιλαμβάνεται ένα αίσθημα απειλής στην περιοχή, αλλά επωφελείται επίσης από την εκτροπή της αμερικανικής προσοχής από την Ανατολική Ασία. Αυτή η εκτροπή επιτρέπει στην Κίνα να συνεχίσει την ανοδική της πορεία, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι απασχολημένες στη Μέση Ανατολή. Μπορεί ακόμη και να ενθαρρύνει την Κίνα να αναλάβει δράση εναντίον της Ταϊβάν, ένα πολυαναμενόμενο βήμα στις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες.
Οι αραβικές χώρες, από την άλλη πλευρά, δεν βλέπουν με τόση εμπιστοσύνη τη δύναμη του Ισραήλ. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος φόβος τους έγκειται στην άνοδο των ισλαμιστικών δυνάμεων στην περιοχή. Αυτή η σύνθετη δυναμική δημιουργεί μια λεπτή πράξη εξισορρόπησης για τα αραβικά έθνη, καθώς πασχίζουν να βρουν το δρόμο τους μέσα σε αυτές τις ανησυχητικές καταστάσεις.
Το αραβικό κοινό, βαθιά εξοργισμένο από τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις και τις εύκολα αντιληπτές αδικίες, αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για περαιτέρω αστάθεια. Το ενδεχόμενο ενός νέου κύματος μιας πιο βίαιης Αραβικής Άνοιξης δεν μπορεί να αγνοηθεί, καθώς η δημόσια απογοήτευση φτάνει σε σημείο βρασμού.
Το Ιράν, μια βασική περιφερειακή δύναμη, αντιμετωπίζει μια κρίσιμη συγκυρία. Το αφήγημα που το νομιμοποιεί συγκροτείται πάνω στην αντιπαράθεση του με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Η αποτυχία παρέμβασης σε περιφερειακές συγκρούσεις, όπως αυτές στη Συρία, το Ιράκ, τον Λίβανο και την Υεμένη, ενέχει τον κίνδυνο να υπονομεύσει τη βασική αφήγηση του Ιράν και ενδεχομένως να διαβρώσει την επιρροή του.
Η Παλαιστινιακή Αρχή βρίσκεται να χάνει την τοπική υποστήριξη και νομιμοποίηση, κυρίως λόγω της αποτυχίας της ειρηνευτικής διαδικασίας και της επακόλουθης απώλειας της Δυτικής Όχθης, της Ιερουσαλήμ και της κατάρρευσης της λύσης των δύο κρατών. Η απογοήτευση των Παλαιστινίων έχει οδηγήσει σε αυξημένο σκεπτικισμό όσον αφορά την ικανότητα της Αρχής να εκπροσωπεί αποτελεσματικά τα συμφέροντά τους.
Επιπλέον, υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία ότι οι Εβραίοι μπορεί να μην αντιλαμβάνονται πλέον το Ισραήλ ως ασφαλές καταφύγιο. Αυτή η ανησυχία θα μπορούσε να οδηγήσει σε έξοδο των εβραϊκών πληθυσμών, περιπλέκοντας περαιτέρω την ήδη τεταμένη κατάσταση στην περιοχή.
Από οικονομικής άποψης, η χώρα αντιμετωπίζει σημαντικό κίνδυνο κατάρρευσης, καθιστώντας την μη ασφαλές περιβάλλον για επενδύσεις. Ο αγώνας του Ισραήλ να προστατεύσει τον εαυτό του και να δημιουργήσει συνεργασίες με άλλα έθνη επιδεινώνει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στο γεωπολιτικό τοπίο.
Εσωτερικά, το Ισραήλ παλεύει με διαιρέσεις και απώλεια της πίστης στην ταυτότητά του ως “σύγχρονο δημοκρατικό κράτος”. Αυτά τα εσωτερικά ρήγματα αποδυναμώνουν την ικανότητα της χώρας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις εξωτερικές προκλήσεις και να διατηρήσει τη σταθερότητα.
Το σημερινό πλήγμα, παρά τις σημαντικές απώλειες που παρατηρήθηκαν στη Γάζα, έχει βαθιές επιπτώσεις. Αποτελεί μια έντονη υπενθύμιση της ευθραυστότητας της περιοχής και της ανάγκης για συνολική επαναξιολόγηση των υφιστάμενων προσεγγίσεων και στρατηγικών.
Βρισκόμαστε σε μια ιστορική συγκυρία, μάρτυρες της δημιουργίας μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Το αποτέλεσμα αυτών των γεωπολιτικών εξελίξεων στη Δυτική Ασία θα έχει εκτεταμένες συνέπειες, όχι μόνο για την περιοχή αλλά και για την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων.
Το Παλαιστινιακό Κίνημα Αντίστασης, στον απόηχο των σημερινών συγκρούσεων, είναι έτοιμο να αναδειχθεί ισχυρότερο. Αυτή η ανάκαμψη έχει τη δυνατότητα να αναδιαμορφώσει ολόκληρη την περιοχή και να λειτουργήσει ως καταλύτης για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση.
Ενώ η παρακμή της Δυτικής Ευρώπης εκτυλίσσεται σταδιακά, οικονομικοί παράγοντες συμβάλλουν σημαντικά στην αποδυνάμωσή της. Η παρακμή αυτή δημιουργεί κενό ισχύος, αφήνοντας περισσότερο χώρο για την κινεζική επιρροή, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν την εστίασή τους και ανακατευθύνουν την προσοχή τους αλλού.
Για πολλούς, τα γεγονότα αυτά μπορεί να σηματοδοτήσουν τη δεύτερη φάση της διαφυγής από τη μέγγενη της αποικιοκρατίας. Η επιδίωξη γνήσιας ανεξαρτησίας, απαλλαγμένης από την αμερικανική και ευρωπαϊκή κυριαρχία, αποκτά δυναμική, καθώς οι περιφερειακοί παράγοντες προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους και να διεκδικήσουν την κυριαρχία τους.
Η τρέχουσα κατάσταση στη Δυτική Ασία θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη για την άνοδο του μουσουλμανικού κόσμου και την επίτευξη της θέσης που του αξίζει στον κόσμο. Καθώς τα γεγονότα προχωρούν και η γεωπολιτική δυναμική συνεχίζει να εξελίσσεται, είναι σημαντικό να παρακολουθούμε και να αναλύουμε στενά αυτές τις εξελίξεις, κατανοώντας τις επιπτώσεις τους στην περιφερειακή σταθερότητα και την παγκόσμια τάξη.
Από: Middle East Monitor
Μετάφραση: antapocrisis
* Ο Mohammad Makram Balawi είναι ο γενικός διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την alQuds (LP4Q).
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου