Του Νίκου Βαρσάμη

Οι νικητές των τελευταίων μεγάλων συγκρούσεων συμφώνησαν σ’ ένα νέο σύστημα για τη διατήρηση της εξουσίας. Αντί για ανεξάρτητα κράτη, να αλλάζουν πλευρές, να κλείνουν συμφωνίες και να προδίδουν το ένα το άλλο. Θεωρούσαν ότι μια νέα «Παγκόσμια Συμφωνία» θα εξασφαλίζει ότι η βαρβαρότητα και το χάος δεν θίγουν τα θεμέλια της ευρωπαϊκής ιδέας που κλονίζεται λόγω της κρίσης, τα κρισιακά φαινόμενα και οι συγκρούσεις δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ πια.

Στο παρελθόν αυτό που ξεκίνησε ως ευρωπαϊκή υπόθεση έγινε στο πλαίσιο του σημερινού κόσμου, καθώς υπέρμαχοι του ελεύθερου εμπορίου, κομμουνιστές και εθνικιστές πρόβαλλαν τα δικά τους ριζοσπαστικά οράματα για διεθνή αρμονία.

Οι ουτοπικές μυθοπλασίες αναμείχθηκαν με σχέδια της εσπεράντο, τα όνειρα για μια καθολική επιστήμη της πληροφορίας και τους νομικούς κώδικες ενός δικαστηρίου για ολόκληρη την ανθρωπότητα, Αμερικανοί, Βρετανοί, δυτικοευρωπαίοι και ανατολικοευρωπαίοι πολιτικοί, στήριξαν -στο παρελθόν- τη δημιουργία ενός ενιαίου παγκόσμιου οργανισμού ασφαλείας. Που σήμερα ψυχορραγεί.

Κάθε φορά που ο κόσμος καταστρέφονταν από ένα νέο ξέσπασμα βίαιου κυνισμού και μεταβαλλομένων συμμαχιών, πρόβαλλε η απαίτηση για κάτι που θα μπορούσε να κάμψει τα βραχυπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα προς όφελος ενός ευρύτερου κοινού αγαθού.

Ωστόσο σήμερα, η πίστη στα παλιά ιδανικά εξασθενεί όπως και στην πολιτική ικανότητα μας να διαμορφώνουμε το μέλλον. Η συντριπτική δύναμη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, έχει κάνει αγνώριστη την ίδια τη δυνατότητα να κυβερνηθεί ο κόσμος, που αμφισβητείται πλέον όσο ποτέ άλλοτε

Σε μια εποχή που ο ΟΗΕ απαξιώνεται, η αμερικανική ισχύς υποχωρεί και ασταθείς συνασπισμοί ισχύος, ρευστοποιούνται και αναδιατάσσονται. Οι κοντόθωρες δυνάμεις της αγοράς απειλούν και πάλι μεγάλα τμήματα του κόσμου.

Στο καθ’ υμάς οι κυβερνήτες, σημερινοί και επίδοξοι αυριανοί, δεν έχουν καμιά ανησυχία. Μπορούν να περιγελούν τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τη στοιχειώδη νοημοσύνη των πολιτών. Τη στιγμή που η χώρα καταστρέφεται, αυτοί ονειρεύονται «δίκαια ανάπτυξη ».

Μάλιστα, τη στιγμή που οι θεσμοί και οι αγορές θα ελέγχουν απόλυτα την οικονομία της χώρας, αυτοί, πανηγυρίζουν για το τέλος των μνημονίων.

Το μόνο που απασχολεί είναι πως θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση της εξουσίας τους έναντι αντιπάλων υπαρκτών, ενίοτε και φανταστικών. Ενώ στην πράξη προτείνουν και εφαρμόζουν την ίδια ακριβώς πολιτική, με τα ίδια πάνω κάτω επιχειρήματα.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» 4-9-2017 Καθημερινή τοπική εφημερίδα (ίδρυση 1883)

Πηγή: Η ΣΦΗΚΑ