Του Περικλή Δανόπουλου
Το συλλαλητήριο της Κυριακής, θα πρέπει να αποτελέσει όχι την κορύφωση, αλλά τη έναρξη των αγώνων για ελευθερία, δημοκρατία και ανάκτηση της πατρίδας. Γιατί η Μακεδονία δεν είναι το αίτιο αλλά το αιτιατό. Και αν δεν χτυπήσεις το κακό στην ρίζα του, αυτό θα συνεχίσει να βγάζει τους δηλητηριώδεις καρπούς του.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εχθρός είναι και εκτός αλλά και εντός των τειχών. Και είναι αδίστακτος. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να γίνει κοινή συνείδηση, ότι κάποιοι δεν έχουν θέση ανάμεσα στον Ελληνικό λαό, γιατί πολύ απλά δρουν ενάντια στα συμφέροντά του.
Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, μέλος της επιτροπής για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων στην Ελλάδα και τα Σκόπια. Υποστηρίζει ότι η ελληνικότητα της Μακεδονίας είναι μια φαντασίωση. Όπως το ακούμε, δεν φαντασιώνονται οι Σκοπιανοί ότι είναι απόγονοι του Αλέξανδρου, αλλά εμείς…..
Χάρης Αθανασιάδης, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων υποστηρίζει ότι λογοτέχνες όπως Σικελιανός, Βάρναλης, Παλαμάς δεν πρέπει να διδάσκονται γιατί προάγουν τον Ελληνικό εθνικισμό…..
Σία Αναγνωστοπούλου, βουλευτής: υποστηρίζει ότι το Ελληνικό κράτος, δεν μπορεί να είναι κράτος «σκαντζόχοιρος»(!!!).,δεν μπορεί δηλ. να βγάζει αγκάθια όταν αισθανθεί κίνδυνο. Προφανώς χρειαζόμαστε ένα κράτος «ινδικό χοιρίδιο», έρμαιο στις διαθέσεις των συμφερόντων που εξυπηρετεί η κυρία.
Και πολλοί άλλοι που επιτελούν το έργο τους με συνέπεια. Γι’ αυτό το συλλαλητήριο πρέπει να δημιουργήσει μια μέγιστη δυναμική. Μια δυναμική τέτοια, που ακόμα και αν είναι νωρίς να μιλάμε για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, να είναι τέτοια που από εδώ και πέρα ο λαϊκός παράγοντας, να παίζει ρόλο δυναμικά και να μην αγνοείται και παραγκωνίζεται.
Τον μεγαλύτερο εθνομηδενισμό, δημιουργεί το παγκόσμιο κεφάλαιο και η ελίτ του χρήματος. Τα σκοτεινά σχέδια που εξυφαίνει υλοποιούνται από δυνάμεις πολιτικές, εξωκοινοβουλευτικές, μυστικές… Στην Ελλάδα η πατρίδα προδίδεται συστηματικά, από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν. Όμως για την παρούσα, θυμάμαι τα λόγια του Καββαδία… «πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο».
Ας ανατάξουμε τα ανακλαστικά μας, και ας φροντίσουμε από εδώ και μπρος να έχουμε δυο αξεσουάρ, τόσο ενδυματολογικά η συνοδευτικά, όσο και μέσα στην καρδιά μας… Ένα γιλέκο (κίτρινo, κόκκινο, γαλάζιο, ό,τι νάναι) και μια σημαία σύμβολο «πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου