Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε μια ασυνήθιστα δύσκολη συγκυρία, είτε αυτή η πραγματικότητα αναγνωρισθεί δημόσια στις πραγματικές της διαστάσεις είτε όχι, διεξήχθη η κοινή συνεδρίαση των 3.000 περίπου αντιπροσώπων του Εθνικού Κογκρέσου (NPC) και της πολιτικής ηγεσίας της Κίνας (CPPCC).

Η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, Λι Κεκιάνγκ, έκανε σαφή αναφορά στην διάρκειας 2 ωρών εναρκτήρια ομιλία για τις προκλήσεις που πρέπει να διαχειρισθεί η χώρα τονίζοντας ότι «θα αντιμετωπίσουμε ένα σοβαρότερο και πιο περίπλοκο περιβάλλον, όπως επίσης κινδύνους και προκλήσεις. Πρέπει να είμαστε καλά προετοιμασμένοι για έναν δύσκολο αγώνα». Παρόλα αυτά, μένει να αποδειχθεί πώς η κινέζικη ηγεσία θα καταφέρει να διαχειρισθεί ένα ασυνήθιστα μεγάλο μίγμα δυσκολιών που σε αδρές γραμμές περιλαμβάνει:

Πρώτο, την εξασθένιση της οικονομίας. Το 2018 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 6,6%, που είναι ο χαμηλότερος ρυθμός από το 1990 όταν έπεσε στο 3,9% εξ αιτίας των διεθνών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στην Κίνα με αφορμή την κατάπνιξη της εξέγερσης στην πλατεία Τιεν αν Μεν. Για φέτος, οι προβλέψεις κάνουν λόγο για μεγέθυνση από 6% ως 6,5%. Η επιλογή του Πεκίνου να στοχοθετήσει ένα διάστημα μισής ποσοστιαίας μονάδας εντός του οποίου θα κινηθεί η μεγέθυνση, σύμφωνα με πολλές ερμηνείες, φέρνει στην επιφάνεια τα μέσα που έχει η πολιτική ηγεσία να παρέμβει στην οικονομία. Πολλά από αυτά τα εργαλεία που θα επιστρατευθούν ήδη ανακοινώθηκαν και δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα μέσα που αξιοποιούν όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες στον κόσμο: μείωση του ΦΠΑ στη βιομηχανία από 16% σε 13%, στις μεταφορές και τις κατασκευές από 10% σε 9%, μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, κ.α.

Δεύτερο, κοινωνικές αντιδράσεις. Ήδη η αύξηση της ανεργίας ως αποτέλεσμα της δυσκολίας να συνεχιστούν οι εξαγωγές στα επίπεδα του παρελθόντος εξ αιτίας των δασμών του Τραμπ, προκαλεί διαδηλώσεις σε όλη την Κίνα. Στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία 11 εκ. νέων θέσεων εργασίας, ώστε η ανεργία στις αστικές περιοχές να διατηρηθεί στο επίπεδο του 4,5%. Σε αυτή την κατεύθυνση αποσκοπεί η αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος από 2,6% σε 2,8% του ΑΕΠ και η σχεδιαζόμενη αύξηση του δανεισμού στις μικρές επιχειρήσεις από τις μεγάλες τράπεζες κατά 30%.