Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Έτοιμη η κυβέρνηση και για πλήρη απαγόρευση της κυκλοφορίας - Επιπλέον πρόβλημα η ευρωπαϊκή αδυναμία ουσιαστικής συνδρομής

Η χθεσινή απαγόρευση συναθροίσεων άνω των δέκα ατόμων, η οποία επιβλήθηκε λόγω της απειθαρχίας μερίδας πολιτών στα μέτρα που αποσκοπούν στον περιορισμό της διάδοσης του κορωνοϊού, είναι το πρώτο βήμα προς την πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας.

Αυτό θα συμβεί στην περίπτωση που πολίτες και καταστηματάρχες θα συνεχίσουν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα μέτρα περιορισμού που ήδη έχει λάβει η κυβέρνηση.

Μια χαμηλών τόνων προειδοποίηση εξέπεμψε χθες ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος τόνισε ότι η κυβέρνηση έχει καταρτίσει ένα σχέδιο με στόχο την κλιμάκωση των μέτρων αναλόγως με την πορεία διάδοσης του κορωνοϊού και ξεκαθάρισε ότι ο περιορισμός στην κυκλοφορία θα είναι το έσχατο σενάριο, το οποίο θα εφαρμοστεί εφόσον κριθεί απαραίτητο.

Ωστόσο στο Μέγαρο Μαξίμου μόνο ήσυχοι δεν είναι, καθώς:

● Από τη μια πλευρά θεωρούν ότι ο αριθμός των κρουσμάτων (βεβαιωμένων και μη) δεν είναι μεγάλος για τη φάση την οποία διανύουμε. Άρα μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι οι επιπτώσεις του κορωνοϊού δεν θα είναι καταστροφικές.

● Από την άλλη γνωρίζουν ότι κάθε καθυστέρηση στην εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων και κάθε παράβασή τους μπορεί να αποδειχθεί μοιραία και να συμβάλει στην απώλεια του ελέγχου με δραματικές συνέπειες στη δημόσια υγεία, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στην οικονομία.

Ως εκ τούτου είναι αποφασισμένοι, σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοπειθαρχία, να προχωρήσουν ακόμη και σε ολική απαγόρευση κυκλοφορίας (κοινώς θα τεθεί ολόκληρη η χώρα σε καραντίνα), ώστε να επιτευχθεί ο στόχος ανακοπής της επέλασης του κορωνοϊού.

Δεν κρύβουν άλλωστε ότι η διατήρηση της Ελλάδας στο «καλό σενάριο» ως προς τις επιπτώσεις του ιού θα απαιτήσει θυσίες. Η μικρότερη είναι ο αυτοπεριορισμός, ο οποίος είτε θα τηρηθεί είτε θα επιβληθεί. Τόσο απλά...

Αναποτελεσματική Ε.Ε.

Για τα σενάρια των οικονομικών επιπτώσεων της εξάπλωσης του κορωνοϊού, για τα κυβερνητικά μέτρα και για πολλές άλλες πλευρές των συνεπειών της πανδημίας στην Ελλάδα και τον κόσμο θα διαβάσετε στα άλλα (πολλά και πλούσια) ρεπορτάζ του σημερινού «Ποντικιού». Ωστόσο μια παράμετρος που προκαλεί σοβαρή ανησυχία είναι η αντιμετώπιση του θέματος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Η ενωμένη (τρόπος του λέγειν) Ευρώπη δεν έχει επιδείξει ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα στη διαχείριση κρίσεων και η τρέχουσα είναι πιθανώς πάνω από τα μέτρα και τις αντοχές της. Απολύτως ενδεικτικό είναι το μάθημα που πήραμε στη διαχείριση της κρίσης χρέους την περασμένη δεκαετία. Η ευρωζώνη έκανε πολύ λίγα και πολύ αργά σε όλα τα επίπεδα:

● Αντιμετώπισε τις μικρές, πολιτικά και οικονομικά περιφερειακές χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία) περίπου σαν μολυσματικούς ασθενείς και τις απομόνωσε μέσω της καραντίνας των μνημονίων για να μην «μολύνουν» τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα.

● Για τις μεγαλύτερες οικονομίες, με τα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα χρέους, χρησιμοποίησε ένα εικονικό χρηματικό απόθεμα με στόχο να πείσει τις αγορές (δηλαδή ανθρώπους) ότι είναι διατεθειμένη να στηρίξει και τις χώρες και το ίδιο το ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι τα προβλήματα να παραμένουν ανεπίλυτα, σε κάποιες περιπτώσεις να οξύνονται και χώρες να κινδυνεύουν με κατάρρευση λόγω (και) των επιπτώσεων του κορωνοϊού.

Μόνο που τώρα η επίδειξη εικονικών όπλων (δυνητικού χρήματος) δεν πρόκειται να πείσει τον... κορωνοϊό να υποχωρήσει ούτε βεβαίως να αντιμετωπίσει την επαπειλούμενη κρίση στην πραγματική οικονομία. Η πτώση της παραγωγής, η πτώχευση ή συρρίκνωση επιχειρήσεων, η άνοδος της ανεργίας, η απειλή κατάρρευσης της εφοδιαστικής αλυσίδας είναι πραγματικές απειλές, μετρήσιμες σε πραγματικό χρήμα.

Όμως ούτε πραγματικό χρήμα αναμένεται να πέσει με τη μορφή στήριξης των ευρωπαϊκών οικονομιών ούτε οι θεωρητικά ισχυρές χώρες πρόκειται να απλώσουν δίχτυ ασφαλείας εκτός των συνόρων τους, αφού τα δικά τους δομικά προβλήματα επιδεινώθηκαν στη διάρκεια της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης και η αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης εκ μέρους τους αναμένεται να είναι κυρίως εσωστρεφής.

Και βεβαίως δεν μπορεί να αγνοήσουμε το (απολύτως ρεαλιστικό) σενάριο να αξιοποιηθεί και η τρέχουσα υγειονομική κρίση ως ευκαιρία για ριζικές παρεμβάσεις εις βάρος των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων...

Μόνη εναντίον όλων

Υπ’ αυτήν την έννοια η Ελλάδα δεν έχει να περιμένει κάποια ουσιαστική στήριξη στην προσπάθειά της να συγκρατήσει το υγειονομικό και οικονομικό κόστος του κορωνοϊού. Στο κόστος αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η κρίση διαρκείας με την Τουρκία, η οποία αυξάνει αλματωδώς, πέραν των άλλων, και τον οικονομικό πήχη με την τριπλή απειλή (από στεριά, αέρα και θάλασσα), αλλά και με τη διαχείριση του μεταναστευτικού ως υβριδικού όπλου, με το οποίο επιχειρεί να καταπονήσει κάθε είδους ελληνική άμυνα στις καταγεγραμμένες διεκδικήσεις της.

Τα πράγματα για την Ελλάδα ούτως ή άλλως είναι πολύ δύσκολα, διότι, όπως έχουμε επισημάνει και το προηγούμενο φύλλο του «Π», είμαστε μια χώρα υπερβολικά εξαρτημένη από τις υπηρεσίες και κυρίως από τον τουρισμό. Τώρα οι διεθνείς οίκοι και οργανισμοί επισημαίνουν ακριβώς αυτό: ότι χώρες με τα δικά μας χαρακτηριστικά θα αποδειχθούν πολύ πιο ευάλωτες, ειδικά σε περίπτωση που οι επιπτώσεις της διάδοσης του κορωνοϊού είναι δυσανάλογα μεγάλες.

Υπ’ αυτήν την έννοια είναι καλό να κατανοήσουμε ότι η Ελλάδα, στην πολύ κρίσιμη αυτή περίοδο, έχει ως μοναδική ασπίδα τον πατριωτισμό των Ελλήνων, ο οποίος δεν μπορεί να είναι... θεωρητικός, αλλά έμπρακτος – και μάλιστα σε πολλά επίπεδα, ένα εκ των οποίων είναι και ο περιορισμός της νόσου. Στο χέρι μας είναι...

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ