Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Δεν πιστεύω στον πανικό, ούτε στις σπασμωδικές κινήσεις.

Ξέραμε ότι κάποια στιγμή θα είχαμε ξανά κρούσματα της πανδημίας, αφού επιλέξαμε να ανοίξουμε τη χώρα ξανά.

Γνωρίζουμε ταυτόχρονα ότι έχουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση (που τροφοδοτείται από μια αντίστοιχη παγκόσμια) που κάνει ολοένα και πιο αισθητά τα αποτελέσματά της.

Γι’ αυτό το λόγο χρειαζόμαστε σχέδιο και για τα δύο και όχι επικοινωνιακή διαχείριση.

Και όπως και να το δει κανείς το να περνάμε από τους πανηγυρισμούς ότι νικήσαμε τον ιό και γι’ αυτό καλούμε τους τουρίστες να έρθουν στην ασφαλή χώρα μας, στο να τρέχουμε να επιβάλουμε έκτακτα μέτρα στο ένα και το άλλο νησί ή περιοχή της χώρας δεν είναι ακριβώς η εικόνα ενός κράτους που κινείται με βάση κάποιο σχέδιο.

Ούτε βέβαια μπορούμε απλώς να μεταφέρουμε μια πολιτική ευθύνη στις πλάτες των πολιτών, των τουριστών ή των νέων ή να προσπαθούμε να τονώσουμε το «αίσθημα ευθύνης» με μηνύματα του 112.

Αυτό που χρειάζεται είναι ένα σχέδιο.

Ένα σχέδιο που καταρχάς πρέπει να πει στην κοινωνία την αλήθεια, δηλαδή ότι τώρα αντιμετωπίζουμε πραγματικά την πανδημία.

Όπως επίσης πρέπει να πει και μιαν άλλη αλήθεια: ότι σκοπός δεν είναι να εξαφανίσουμε τον ιό, αλλά να εξασφαλίσουμε ότι θα έχουμε το μικρότερο δυνατό κόστος σε ζωές.

Και σε αυτή τη βάση να περιγράψει, με σοβαρότητα και ψυχραιμία πώς θα είναι η ζωή μας το επόμενο διάστημα ώστε και η κοινωνική ζωή να μην «παγώσει» και να επιτευχθεί ο στόχος η πανδημία να έχει το μικρότερο κόστος.

Να πει δηλαδή πώς θα είναι τα πράγματα τους επόμενους μήνες σε όλους τους τομείς της ζωής, από τα σχολεία μέχρι όλους τους χώρους κοινωνικής δραστηριότητας.

Χωρίς πανικό, με ψυχραιμία και με συνεκτικό τρόπο. Να πειστούν οι πολίτες και να τα εφαρμόσουν.

Και βέβαια για να γίνει αυτό πρέπει η κυβέρνηση να δείξει ότι κάνει τη δουλειά της.

Ότι όντως είναι σε καλύτερη κατάσταση το σύστημα υγείας.

Ότι όλα τα τεστ μπορούν να γίνουν και μάλιστα δωρεάν.

Ότι όντως εφαρμόζονται πρωτόκολλα προστασίας των ευπαθών ομάδων και θα σταματήσουμε να διαβάζουμε για μαζική διασπορά σε γηροκομεία (εκεί που στην Ευρώπη είχαν τα περισσότερα θύματα).

Ότι έχει ένα σχέδιο για να γίνει με ασφάλεια κανονική σχολική χρονιά (που θα το εφαρμόσει το υπουργείο Παιδείας χωρίς αυτοσχεδιασμούς).

Το ίδιο και για την οικονομία.

Είναι προφανές ότι η κρίση είναι βαθιά. Η υποχώρηση του τουρισμού θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις, την ώρα που θα «εισάγουμε» και τις επιδράσεις της παγκόσμιας κρίσης.

Τα ξέρουμε όλα αυτά. Το ερώτημα είναι εάν υπάρχει ένα σχέδιο που και να καλύπτει το άμεσο κόστος και κυρίως να βάζει βάσεις για την ανάπτυξη της επόμενης μέρας.

Το να λέμε απλώς «έρχονται 72 δισεκατομμύρια ευρώ» δεν αποτελεί σχέδιο.

Δεν πρέπει αυτά τα χρήματα να έχουν την τύχη των προηγούμενων ΕΣΠΑ, αλλά να συνδυαστούν με ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο που να ενισχύει κλάδους και ανθρώπινο δυναμικό.

Οι άνθρωποι πάντα καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν ποτέ οι κυβερνώντες.

Οι κοινωνίες δεν έχουν ανάγκη από ευχολόγια ούτε από «μαγικές εικόνες».

Την αλήθεια θέλουν, ακόμη και εάν είναι δύσκολη, και ένα πραγματικό σχέδιο.

Τότε και υπομονή θα κάνουν και πλάτη θα βάλουν.

Πηγή: in.gr