Του Νίκου Καψάλη
Γέμισε παντού το σύνθημα “δεν είναι αθώοι” και αυτή η κινητοποίηση είναι ασφαλώς πολύ σημαντική, δείχνοντας πως υπάρχουν υγιή αντανακλαστικά σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Αν θέλουμε βέβαια να είμαστε σαφείς και ακριβείς, τότε το σύνθημα θα έπρεπε να είναι κατηγορηματικό στην διατύπωσή του: “Είναι ένοχοι”. Αυτή η δήλωση δεν επιδέχεται καμίας άλλης ερμηνείας. Καθώς δεν ζούμε σε έναν δυαδικό κόσμο, του “0” και “1”, του “TRUE” και “FALSE” έτσι και η μη αθωότητα δεν συνεπάγεται αυτομάτως και ενοχή. Ως εκ τούτου δεν πρέπει να ζητάμε τίποτε λιγότερο από την κατηγορηματική ενοχή. Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν τελειώνει εδώ. Αντίθετα η κινητοποίηση αυτή θα πρέπει να εντείνει τον αγώνα όχι μόνο για να ξεριζωθεί ο φασισμός, αλλά και για να μην τον αφήσει να ριζώσει και να βλαστήσει ποτέ ξανά.
Δεν θα πρέπει να μας φοβίζει τόσο η Χρυσή Αυγή, όχι μόνο τώρα που εκλογικά και οργανωτικά έχει καταρρεύσει, αλλά και την εποχή που βρισκόταν στο απόγειό της. Τα συμπτώματα μιας ασθένειας μπορεί να είναι πολλές φορές πολύ δυσάρεστα και επίπονα, κάποιες φορές ακόμα και επικίνδυνα για τη ζωή, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις αν δεν αντιμετωπιστεί η υποκείμενη νόσος, τα συμπτώματα αυτά θα εκδηλώνονται συνέχεια. Η Χρυσή Αυγή είναι το σύμπτωμα και όχι η νόσος, καθώς ο φασισμός βρίσκει το έδαφος να καρποφορήσει σε συγκεκριμένες συνθήκες, όπως ένα αγκάθι δεν φυτρώνει σε έναν κήπο που φροντίζουμε να είναι καθαρός.
Θα έπρεπε να μας φοβίζει περισσότερο η πολιτική που πολλαπλασιάζει τους ανέργους και μεγαλώνει τις ανισότητες, που στερεί δικαιώματα και κατακτήσεις που έχουν κερδηθεί με αγώνες, που διχάζει την κοινωνία ενεργοποιώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό, που δημιουργεί πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες.
Αυτή η πολιτική στρώνει το έδαφος για να δεχτεί το σπόρο του φασισμού.
Θα έπρεπε να μας φοβίζει περισσότερο όμως ο σιωπηλός φασισμός που βρίσκεται ανάμεσά μας, μασκαρεμένος σε στρογγυλεμένο λόγο με αληθοφανή επιχειρήματα και ψυχολογικά στερεότυπα εθνικής ευεξίας. Οι φωνές εκείνες που εκφράζονται ενταγμένες στα πλαίσια κομμάτων ή οργανώσεων του συνταγματικού τόξου απηχώντας το φασιστικό λόγο τους τυλιγμένο με δημοκρατικό περιτύλιγμα.
Αυτοί είναι που ρίχνουν το σπόρο του φασισμού.
Θα έπρεπε να μας φοβίζει περισσότερο η βιομηχανία παραγωγής εικονικής πραγματικότητας που μεταδίδεται από τις οθόνες μας, που αποτελεί το μέσο της εξουσίας – και ως εξουσία δεν νοείται μόνον η εκάστοτε κυβέρνηση – για να χειραγωγεί τους πολίτες. Στο παρελθόν ξεπλένανε τη Χρυσή Αυγή, γέμισαν τα προγράμματά τους με σκουπίδια ενώ η διαχείριση της ενημέρωσης και η προβολή συγκεκριμένων απόψεων αποτελεί το μεγάλο τους όπλο
Αυτοί φροντίζουν ο σπόρος που έπεσε στο έδαφος να βλαστήσει.
Μέχρι τώρα η ακροδεξιά όποτε εκφράστηκε συγκροτημένα είχε εμφανή τα διακριτικά εκείνα στοιχεία που ενέπνεαν τρόμο ή απαξίωση. Γκροτέσκες φιγούρες που είχαν απωλέσει από καιρό – αν ποτέ είχαν κιόλας – κάθε δυνατότητα επιρροής σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες στηρίζοντας την παρουσία τους κυρίως σε μία αντιδραστική “διαφορετικότητα του πολιτικού λόγου”, στον τραμπουκισμό και τα ψέματα. Η επόμενη φορά όμως μπορεί να έρθει αλλιώς, πιο εκλεπτυσμένη και πιο οικεία και γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρχει κανένας εφησυχασμός. Όσο θα συνεχίσει να καλλιεργείται το έδαφος που είναι έτοιμο να δεχτεί το σπόρο του φασισμού καθώς κι εκείνοι που θα φροντίσουν να βλαστήσει το αγκάθι, η πιθανότητα να τον ξαναδούμε προσωποποιημένο σε μία συγκροτημένη οντότητα θα είναι μεγάλη.
Μόνο η ανατροπή θα σταματήσει τη φρίκη.
Και όσο δεν υπάρχει ανατροπή θα ξεριζώνουμε συνέχεια αγκάθια.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου