Πάνω από όλα… «κυβερνητική σταθερότητα»

 

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Βρισκόμαστε 1,5 χρόνο και κάτι πριν τις εκλογές (εφόσον γίνουν στην ώρα τους και δεν προκηρυχθούν πρόωρες κάλπες) και το διπολικό σκηνικό πόλωσης είναι δεδομένο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προβάλλει με κάθε τρόπο ένα αφήγημα επιτυχημένης διακυβέρνησης (με …εξαίρεση τους νεκρούς της πανδημίας). Επίσης αρκετές κινήσεις της κυβέρνησης όπως μικρο-διορισμοί και μικρο-ρουσφέτια ενισχύουν την εκτίμηση ότι στους σχεδιασμούς υπάρχει και το ενδεχόμενο του εκλογικού αιφνιδιασμού.

 Ο Αλέξης Τσίπρας διαμηνύει ότι έχουν τελειώσει τα περιθώρια συνεννόησης και ανοχής σε αυτή την κυβέρνηση και ζητά προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Ενώ ήδη η αξιωματική αντιπολίτευση έχει καταθέσει ένα προγραμματικό σχέδιο που – όπως δηλώνει- θα αποτελέσει την βάση συζήτησης για συγκλίσεις με στόχο την «προοδευτική διακυβέρνηση».

Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε σε μία παρατεταμένη περίοδο πολιτικής σύγκρουσης, με τα επιτελεία των δύο πλευρών να ετοιμάζονται σταδιακά για την «τελική ευθεία» μέχρι την κάλπη. Μέσα σε αυτό το κλίμα όμως υπάρχει μία λέξη η οποία δεν λείπει από τον πολιτικό λόγο κανενός από τους δύο: «Σταθερότητα».

Η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΣΥΡΙΖΑ πάρα τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους για το πώς πρέπει να προχωρήσουν οι πολιτικές εξελίξεις αλλά και στα θέματα που αφορούν το εκλογικό σύστημα, τονίζουν ότι οι προθέσεις τους είναι να διαμορφωθεί ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον. Προεξοφλούν μάλιστα  ότι η κυβερνητική σταθερότητα αποτελεί προτίμηση «των πολιτών», οι οποίοι δεν θέλουν «ακυβερνησία» η «περιπέτειες».

Φυσικά κάθε πολιτική δύναμη έχει το δικαίωμα της ερμηνείας. Όμως σε καμία από τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται, ότι εκτίμηση κι αν έχει κανείς για την ποιότητά τους, δεν φαίνεται ότι αυτό που σήμερα ανησυχεί τα λαϊκά στρώματα είναι η … κυβερνητική αστάθεια. Αντιθέτως, η πανδημία και η οικονομική κατάσταση (ιδίως η ακρίβεια) βρίσκονται στις πρώτες θέσεις των παραγόντων φόβου. Αντιθέτως η λέξη «σταθερότητα» και τα παράγωγά της απαντώνται πολύ συχνά στις κατά καιρούς ανακοινώσεις ή εκθέσεις οργανώσεων όπως ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών και άλλων εκφραστών της εγχώριας επιχειρηματικότητας. Συνήθως συνοδεύονται με άλλες προτάσεις όπως ή ύπαρξη «σταθερού φορολογικού συστήματος», «μόνιμων κρατικών δομών» και «ανεξάρτητων αρχών» που δεν θα εξαρτώνται από την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Παράλληλα η δημιουργία υποδομών έτσι ώστε οι κρατικές δομές να εξαρτώνται ολοένα και λιγότερο από τις πολιτικές εξελίξεις στην κάθε χώρα είναι πάγια θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία έχει φροντίσει για την ύπαρξη ενός αυτόνονου διακρατικού μηχανισμού με οργανισμούς όπως η Τράπεζα της Ελλάδα με απευθείας αναφορά στα ευρω-ενωσιακά κέντρα εξουσίας.

Αυτή η προσέγγιση φαίνεται σήμερα να είναι κυρίαρχη στα κόμματα που αποτελούν το διπολικό σχήμα που διαγκωνίζεται για την κυβερνητική διαχείριση. Ενώ ανάλογες απόψεις έχει και το Κίνημα Αλλαγής, που ίσως κληθεί να παίξει ρόλο στο άμεσο μέλλον εφόσον αναζητηθούν κυβερνητικές λύσεις. Τα στοιχεία αυτά φαίνονται ξεκάθαρα τόσο στα όσα δηλώνει ο πρωθυπουργός όσο και σε αυτά που λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στην τελευταία του συνέντευξη στον Αντέννα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε για πολλοστή φορά πως «είμαι υπέρ των σταθερών κυβερνήσεων που εξασφαλίζει το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Θεωρώ απολύτως λογικό και δικαιολογημένο αν ένα κόμμα πάρει 38% ότι έχει μια ισχυρή λαϊκή νομιμοποίηση, να μπορεί να κυβερνά μόνο του». Ο λόγος για την προτίμηση του αυτή όπως ο ίδιος δήλωσε είναι πως «αυτές οι κυβερνήσεις, ειδικά σε περιόδους κρίσης, είναι πιο κατάλληλες» γιατί «προτάσσουμε την αποτελεσματικότητα». Όσον αφορά τις επερχόμενες εκλογές στην συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο MEGA στις αρχές Νοεμβρίου του 2021 είχε πεί πως «η Νέα Δημοκρατία θα διεκδικήσει την αυτοδυναμία και στην πρώτη κάλπη, και με την απλή αναλογική. Αυτός θα είναι ο στόχος μας». Φαίνεται όμως πως από τότε τα …ξαναμέτρησε τα πράγματα. Έτσι στην συνέντευξη στον Αντέννα (13 Ιανουαρίου) δήλωσε πως «ο πήχης στην απλή αναλογική μπορεί να είναι στο 46%, 47%. Δεν είμαι αιθεροβάμων, ξέρω ότι είναι ένας πάρα πολύ φιλόδοξος στόχος». Παράλληλα υπερασπίστηκε την «σταθερή» κυβέρνηση του λέγοντας πως έχει και πολυκομματικά χαρακτηριστικά αφού «έχει ενσωματώσει και πολλά στελέχη τα οποία δεν προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία, από την παραδοσιακή κομματική μήτρα, είναι μια ευρεία κυβέρνηση». Σε κάθε περίπτωση πάντως πιστεύει ότι στα διλήμματα που θα προκύψουν από την κάλπη «οι πολίτες θα επιλέξουν σταθερότητα και ανάπτυξη ή ανασφάλεια και περιπέτειες».

Η «σταθερότητα» δεν λείπει όμως και από το λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ. Παρότι τακτικός στόχος του κόμματος είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας με «άλλες προοδευτικές δυνάμεις» μετά τις επόμενες εκλογές που θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Σαφής ως προς αυτό ήταν ο Αλέξης Τσίπρας στην συνέντευξη που παραχώρησε την προηγούμενη Πέμπτη στο κανάλι «Κόντρα». Επισήμανε ότι οι πολυκομματικές κυβερνήσεις μπορούν να είναι εξίσου σταθερές, αν όχι πιο σταθερές από τις μονοκομματικές. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του σύμφωνα με την οποία «οι κυβερνήσεις συνεργασίας, ιδίως αν γίνονται σε μια έντιμη προγραμματική βάση, μπορεί να είναι σταθερότατες κυβερνήσεις, όπως βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη. Σε όλη την Ευρώπη κυβερνήσεις συνεργασίας υπάρχουν». Επιπρόσθετα τόνισε πως «η απλή αναλογική, που είναι το εκλογικό σύστημα με το οποίο θα διεξαχθούν για πρώτη φορά στον τόπο εκλογές στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, οφείλει να μας βάλει όλους σ’ έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, σε μια διαφορετική λογική: στη λογική του να δούμε την επόμενη μέρα τη δυνατότητα να κυβερνηθεί ο τόπος με σταθερή κυβέρνηση, με σχέδιο, με προγραμματικές συγκλίσεις». Επίσης είπε ότι πρέπει « να μη βρεθούμε σε μια διαρκή εκλογική διαδικασία και να δοκιμάσουμε την προοπτική μιας προοδευτικής κυβέρνησης, το οποίο, προϋποθέτει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ». Αν και πρόσθεσε ότι  «με βάση τους αριθμούς, αυτό που υπάρχει ως προϋπόθεση είναι οι δυνάμεις οι προοδευτικές να αθροίσουν μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ό,τι η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Βελόπουλος».

Κανείς δεν μπορεί από τώρα να προδικάσει το πώς και με ποιους όρους θα προκύψει νέο κυβερνητικό σχήμα. Το μόνον βέβαιο είναι πως εφόσον το φλέγον πρόβλημα της πανδημίας έρθει σε ύφεση τα επόμενα χρόνια, θα επανέλθουν σχεδόν αυτόματα το υπό διαπραγμάτευση «Σύμφωνο Σταθερότητας» και οι «χρυσοί κανόνες» της Ευρωζώνης και το χρέος και την δημοσιονομική πειθαρχία. Δημιουργώντας συνθήκες που απαιτήσουν κυβερνητικά σχήματα αποφασισμένα να κινηθούν σε αυτές τις προτεραιότητες. Οπότε η «σταθερότητά τους» θα είναι ένα από τα σημαντικά ζητούμενα.


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου