H Σουηδία είναι δημοκρατία ή δικτατορία;

 

Πώς είναι τότε δυνατόν οι δυτικές κυβερνήσεις να ασκούν πολιτικές αντίθετες με όσα πρεσβεύουν οι πολίτες τους;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η Δύση ισχυρίζεται αυτάρεσκα ότι είναι το μπλοκ των Δημοκρατιών που αγωνίζεται κατά των αυταρχικών καθεστώτων παγκοσμίως. (Εμείς οι Έλληνες το μάθαμε αυτό πολύ καλά και με τη χούντα που μας επέβαλαν οι Αμερικανοί το 1967 και με το πραξικόπημα και την απόπειρα δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Κύπρο το 1974, που άνοιξε τον δρόμο στην τουρκική εισβολή. Και το έμαθαν εξίσου καλά και δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου, από τη Χιλή και τη Βραζιλία, μέχρι το Ανατολικό Τιμόρ και την Ινδονησία.

Στην τελευταία, το πραξικόπημα που οργάνωσαν οι Αγγλοαμερικανοί – με πρωταγωνιστικό ρόλο της Ιντέλιτζενς Σέρβις – στη δεκαετία του 1960, οδήγησε στη σφαγή 600.000 κομμουνιστών!

Αν όμως συμβαίνει αυτό όντως, αν δηλαδή είναι ο δήμος, ο λαός, και όχι το μεγάλο Κεφάλαιο (και οι … υπερκείμενοι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) που ασκεί με διάφορους, δημοκρατικοφανείς τρόπους την εξουσία στις δυτικές χώρες, πώς είναι τότε δυνατόν οι δυτικές κυβερνήσεις, σχεδόν στο σύνολό τους, να ασκούν πολιτικές αντίθετες με όσα πρεσβεύουν οι πολίτες τους, όπως αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά και τα δημοψηφίσματα, οσάκις γίνονται;

Σε όλα τα δημοψηφίσματα που διεξάγονται στην Ευρώπη εδώ και είκοσι χρόνια, η βούληση των λαών αποδεικνύεται συστηματικά αντίθετη με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του δυτικού υποτίθεται δημοκρατικού συστήματος. Ενδεικτικά παραδείγματα τα δημοψηφίσματα σε Κύπρο (2004), σε Γαλλία (2005), σε Ολλανδία (2005), σε Ιρλανδία (2008), Ελλάδα (2015), Βρετανία (2016) κλπ. (Να θυμίσουμε με την ευκαιρία και κάτι που το έχουν τώρα ξεχάσει όλοι και να δούμε τι νομική αλχημεία θα σκεφτούνε για να το ξεπεράσουν. Το 2016, οι πολίτες της Ολλανδίας ψήφισαν εναντίον της έγκρισης της Συμφωνίας Σύνδεσης Ουκρανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Εκτιμώντας ότι πιθανότατα το ίδιο θα συνέβαινε και στη δική της χώρα, οι πολίτες δηλαδή θα απέρριπταν την πρόταση για ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, η πρωθυπουργός της Mαγκνταλένα Άντερσσσον αποφάσισε απλούστατα να μη τους ρωτήσει. Κι όταν η αντιπολίτευση (το «Αριστερό Κόμμα») ζήτησε δημοψήφισμα τους είπε ότι είναι μια κακή ιδέα. Σιγά τώρα μην αφήσουμε το λαουτζίκο να αποφασίσει αν θέλει η χώρα του να είναι εντός ή εκτός ΝΑΤΟ.

Η κυρία Άντερσσον όπως και σχεδόν όλοι οι πρωθυπουργοί των ευρωπαϊκών κρατών (μαζί και οι δικοί μας) έχουν παύσει προ πολλού να είναι εγχώριοι. Δεν είναι απλώς φιλοαμερικανοί και φιλονατοϊκοί. Είναι οι κατά τόπους εκπρόσωποι της Διεθνούς του Χρήματος και του ΝΑΤΟ (των ΗΠΑ). Δεν μπορεί η κυρία Άντερσον να διακινδυνεύσει να φέρουν αντιρρήσεις στις … υπέρτερες δυνάμεις οι Σουηδοί πολίτες. Απέρριψε λοιπόν την ιδέα του δημοψηφίσματος, παρόλο που είναι στην παράδοση της χώρας, εφευρίσκοντας μια σαχλαμάρα για να δικαιολογηθεί, ότι δήθεν για να μπορέσουν να αποφασίσουν οι Σουηδοί τι θέλουν για τη χώρα τους (που έχει μια μακρότατη παράδοση και ουδετερότητας και δημοψηφισμάτων) πρέπει δήθεν να γνωρίζουν τα μυστικά του κράτους! Είναι θέμα εθνικής ασφαλείας πρόσθεσε. (Σημειωτέον ότι θέμα ΝΑΤΟ δεν ετέθη ποτέ και δεν υπήρχε ασφαλώς όταν έγιναν οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές στη Σουηδία. Δηλαδή δεν έχει ληφθεί υπόψιν κατά την εκλογή των βουλευτών που θα εγκρίνουν μια τέτοια απόφαση).

Αναμένεται η πλειοψηφία των Σουηδών βουλευτών να υποστηρίξει την ένταξη και ένα σχετικό αίτημα να υποβληθεί στο ΝΑΤΟ εντός του Μαΐου, όπως θα γίνει και από τη Φινλανδία.  Ήδη ο Στόλτενμπεργκ υποσχέθηκε ταχεία εξέταση του σουηδικού αιτήματος – και πώς να μη γίνει αφού το «αίτημα» δεν προέρχεται στην πραγματικότητα από τη Στοκχόλμη αλλά από τις ίδιες τις Βρυξέλλες. «Τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε πεντέξι» λένε στην έδρα της εγκληματικής Συμμαχίας που, όπως πάει, κινδυνεύει να θάψει στο τέλος όλη την ανθρωπότητα.

Είναι προφανές για οποιονδήποτε αμυντικό αναλυτή σέβεται τον εαυτό του ότι η Ρωσία δεν απειλεί ούτε τη Σουηδία, ούτε τη Φινλανδία. Αν κρίνουμε από την πραγματικότητα της ανάπτυξης των στρατευμάτων και των όπλων, τη μόνη δηλαδή που μας επιτρέπει, σε ένα βαθμό, να διαγνώσουμε προθέσεις, είναι το ΝΑΤΟ που απειλεί μαζικά τη Ρωσία, μετατοπιζόμενο διαρκώς προς ανατολάς, αποσυρόμενο από βασικές συμφωνίες ελέγχου των εξοπλισμών και τοποθετώντας όλο και πιο εξελιγμένα οπλικά συστήματα στην περίμετρό της. 

Η ένταξη των δύο κρατών αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μεγάλα αμυντικά προβλήματα στη Ρωσία, ιδίως λόγω του μήκους των συνόρων Φινλανδίας και Ρωσίας, και να της ασκήσει ισχυρή επιπλέον πίεση. Αποσκοπεί επίσης να ελέγξει τις εσωτερικές εξελίξεις στη Σουηδία και τη Φινλανδία, τις ένοπλες δυνάμεις και τις μυστικές υπηρεσίες των δύο κρατών. Στην πραγματικότητα, δεν θα διασφαλίσει τα συμφέροντα των δύο σκανδιναβικών κρατών, θα τα μετατρέψει σε πυρηνικούς στόχους πρώτης γραμμής για τη Ρωσία σε περίπτωση σύγκρουσης και θα προσθέσει έναν ακόμα επιβαρυντικό παράγοντα αύξησης της ήδη πολύ επικίνδυνης έντασης στην Ευρώπη. Το ΝΑΤΟ δεν είναι μόνο αμυντικός μηχανισμός. Είναι επίσης – ακόμα περισσότερο – μηχανισμός ελέγχου των ίδιων των μελών του, και ιδιαίτερα των ενόπλων δυνάμεών τους, όπως απέδειξε σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όχι μόνο με τα πραξικοπήματα στην Αθήνα και τη Λευκωσία και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και με την υποκίνηση της τρομοκρατίας στην Ιταλία και πολλές άλλες ανάλογες δραστηριότητες (βλ. ενδεικτικά).

Στην Ελλάδα, οι Ένοπλες Δυνάμεις υπήρξαν βασικό εργαλείο της ξενοκρατίας, άφησαν (κατ’ εντολήν του ΝΑΤΟ) στο έλεος της Τουρκίας την Κύπρο και μόνο μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, το 1981, απέκτησαν μερικά στοιχεία ανεξαρτησίας, τα οποία απέβαλαν πλήρως τα τελευταία χρόνια, με όλη την Ελλάδα και τους αξιωματούχους της να μη ντρέπονται να υποκλίνονται στον Τζέφρεϊ Πάιατ.

Υποτασσόμενοι ξανά πλήρως στις ΗΠΑ και καταστρέφοντας τις σχέσεις μας με τη Ρωσία και όλα τα άλλα εναλλακτικά κέντρα ισχύος του κόσμου, εμείς παρακολουθούμε τώρα αμήχανοι και ανήμποροι την εκτόξευση της τουρκικής ισχύος, μαζί με τη συνέχιση της οικονομικής, κοινωνικής και δημογραφικής μας καταστροφής.

Η Σουηδία υπήρξε όμως κατά τη διάρκεια όλου του 20ου αιώνα, μια χώρα φάρος για όλη την ανθρωπότητα. Πραγματοποίησε ένα πολύ σπουδαίο σοσιαλδημοκρατικό πείραμα και ταυτόχρονα έπαιξε έναν πολύ μεγάλο ρόλο παγκοσμίως, στο πλευρό του Νότου της βασανιζόμενης ανθρωπότητας.

Είδος «Σουηδού Ντε Γκωλ», ο δολοφονηθείς πρωθυπουργός της Όλαφ Πάλμε υπήρξε, μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, εκ των πρωταγωνιστών της «Πρωτοβουλίας των Έξι», εναντίον των πυρηνικών εξοπλισμών και του κινδύνου του πυρηνικού πολέμου.

Κι αυτό κάνει ακόμα πιο θλιβερό το σημερινό της κατάντημα, τη μετατροπή της σε προπύργιο του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού, ένα κατάντημα που είναι ολόκληρης της Ευρώπης στην πραγματικότητα και εγκυμονεί τον πολύ πραγματικό κίνδυνο, αν δεν ξεσηκωθούν άμεσα οι λαοί κατά των ασκούμενων πολιτικών, να οδηγήσει την ανθρωπότητα στο πυρηνικό ολοκαύτωμα.


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου