Των Λεωνίδα Βατικιώτη και Αριστομένη Ι. Συγγελάκη
Συμπληρώνονται φέτος 80 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη συντριβή του ναζισμού – φασισμού στην οποία η Ελλάδα είχε σπουδαία συμβολή: το ΟΧΙ του ’40, που αποτέλεσε την πρώτη νίκη της Αντιφασιστικής Συμμαχίας, πριν ακόμη αυτή συγκροτηθεί, ο πάνδημος συναγερμός και η παλλαϊκή Αντίσταση της Μάχης της Κρήτης και στη συνέχεια το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης, θέτουν αυτοδικαίως την Ελλάδα στην πρωτοπορία της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, την συμβολή άλλων χωρών, με πρώτη την τότε Σοβιετική Ένωση, που επέφερε τα ισχυρότερα και πιο καθοριστικά πλήγματα στον Άξονα.
Για την ανυπότακτη στάση του ο ελληνικός λαός πλήρωσε βαρύτατο τίμημα: ο μεθοδικά σχεδιασμένος από το Γ’ Ράιχ λιμός της κατοχής και οι ασθένειες θέρισαν τον πληθυσμό. Τα ολοκαυτώματα και οι μαζικές σφαγές αμάχων, η εξολόθρευση της Εβραϊκής κοινότητας, η συστηματική λεηλασία του εθνικού πλούτου, η καταστροφή των υποδομών της χώρας, η κλοπή των πολιτιστικών μας θησαυρών ολοκλήρωσαν την τραγωδία της πατρίδας μας. Μετά το τέλος της Κατοχής, η Ελλάδα ήταν, κυριολεκτικά, κρανίου τύπος, χώρα μαυροφορεμένων γυναικών και λιπόσαρκων παιδιών. Δυστυχώς όμως για τα ναζιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε, καθώς, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων, επί δεκαετίες καταφεύγει σε νομικά και πολιτικά τερτίπια και σκοτεινές μεθοδεύσεις για να αποφύγει την εκπλήρωση των απαράγραπτων υποχρεώσεών της.
Επιπλέον, ζούμε, ήδη, το εξής παράδοξο: η Ρωσία, χωρίς να έχει χάσει τον πόλεμο, υποχρεώνεται να καταβάλει αποζημιώσεις και επανορθώσεις στην Ουκρανία, ενώ η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, καθολικός διάδοχος του Γ’ Ράιχ, που ηττήθηκε ταπεινωτικά από τους Συμμάχους, συνθηκολόγησε άνευ όρων και, επιπλέον, υπέγραψε την Συνθήκη του Λονδίνου (1953) αναλαμβάνοντας την ευθύνη να αποδώσει αποζημιώσεις και επανορθώσεις μετά την επανένωσή της, αρνείται αλαζονικά να αναλάβει τις ευθύνες της και μένει στο απυρόβλητο!
Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφασίζοντας να διανείμει τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας που κατάσχεσε τον Φεβρουάριο του 2022, μετά την έναρξη του πολέμου. Η απόφαση της ΕΕ ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά της σύγκρουσης και απομακρύνει την προοπτική της ειρήνης καθώς δημιουργεί νέες εστίες έντασης με τη Ρωσία. Άμεσα, αμφισβητεί αν δεν ναρκοθετεί το καθεστώς ακατάσχετου, που βάσει του διεθνούς δικαίου χαίρουν τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία και κάθε είδους δημόσια περιουσία.
Επί χρόνια κυριαρχούσαν οι πιο μετριοπαθείς φωνές και τα περίπου 300 δισ. δολάρια παρέμεναν ανέγγιχτα ως ένα μέσο πίεσης προς στη Ρωσία ή ένα ακόμη χαρτί στο τραπέζι των μελλοντικών διαπραγματεύσεων. Εξ αυτών 210 δισ. ευρώ, υπό την μορφή κρατικών ομολόγων που κατείχε η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας, παραμένουν εντός των 27 κρατών μελών της ΕΕ. Γι’ αυτό το λόγο, στελέχη ακόμη και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τόνιζαν ότι η αξιοποίηση των κατασχεμένων ρωσικών τραπεζικών καταθέσεων θα υποσκάψει την αξιοπιστία του ευρώ στις διεθνείς αγορές και ειδικά οι αναπτυσσόμενες χώρες θα πάψουν να αντιμετωπίζουν το ευρώ ως ασφαλές νόμισμα. Στο πλαίσιο της συντηρητικής προσέγγισης, τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας χρησιμοποιήθηκαν ως εγγύηση από το G7 για να συνάψει δάνειο ύψους 50 δισ. ευρώ με το οποίο χρηματοδότησε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εντός του ίδιου πλαισίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέτρεψε την αξιοποίηση των κερδών από την εκμετάλλευση τους για τη χρηματοδότηση του πολέμου. Κι έτσι η Φινλανδία ανακοίνωσε στις 19 Μαΐου ότι θα προσφέρει οπλισμό και πυρομαχικά στην Ουκρανία αξίας 90 εκατ. ευρώ από έσοδα που συγκέντρωσε αξιοποιώντας τις κατασχέσεις ρωσικών πόρων.
Από το 2024 ωστόσο η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Εναρκτήριο λάκτισμα μπορεί να χαρακτηριστεί ο 15ος κύκλος κυρώσεων της ΕΕ προς τη Ρωσία, της 16ηςΔεκεμβρίου 2024. Μεταξύ άλλων μέτρων προέβλεπε την αποζημίωση Δυτικών εταιρειών από τα κατασχεμένα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας.
Σημείο τομής θεωρήθηκε η απόδοση, με την έγκριση της κυβέρνησης του Βελγίου, 3 δισ. ευρώ «παγωμένων» ρωσικών κεφαλαίων ως αποζημίωση σε δυτικές εταιρείες υπό την δικαιολογία της κατάσχεσης της περιουσία τους από τη Μόσχα. Ωστόσο, όπως περιέγραφε ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters στις 2 Μαΐου, αυτό το ποσό προέρχεται από κατασχεμένα κεφάλαια φυσικών και νομικών προσώπων από τη Ρωσία που επλήγησαν από τις κυρώσεις (συνολικού ύψους 10 δισ. ευρώ) και όχι από κεφάλαια της ρωσικής κεντρικής τράπεζας. Έγινε όμως η αρχή του διαμοιρασμού και της απόδοσης των κατασχεμένων ρωσικών κεφαλαίων με πρόσχημα τις αποζημιώσεις! Στο εξής η συγκέντρωση ανάλογων αξιώσεων θα δημιουργεί όλο και μεγαλύτερη πίεση για να διανεμηθεί ακόμη και η κρατική ρωσική περιουσία!
Σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη αυτή αποτελεί μία μοναδική ευκαιρία για την ελληνική κυβέρνηση, με την υποστήριξη των δημοκρατικών κομμάτων, να θέσει εκ νέου το θέμα των απαράγραπτων και στέρεα τεκμηριωμένων γερμανικών οφειλών. Αρκεί, βεβαίως, να υπάρχει πολιτική βούληση. Είναι χαρακτηριστικό της επικαιρότητας του θέματος, ότι την 1η Ιουλίου, με πρωτοβουλία του Ευρωβουλευτή και τέως Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών της Πολωνίας και αρμόδιου για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις Αρκάντιους Μούλαρτσικ, θα πραγματοποιηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ελληνο-πολωνο-ιταλικό Συνέδριο για τις Γερμανικές Επανορθώσεις. Το γεγονός αυτό αποκτά πρόσθετη σημασία μετά την εκλογή νέου Προέδρου στην Πολωνία του Κάρολ Ναβρότσκι, υπέρμαχου της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και αντίθετου με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Εν κατακλείδι, σε μία εποχή που οι αιματηρές πολεμικές συρράξεις γενικεύονται, ενώ παράλληλα μαίνεται η σφαγή και λιμοκτονία αμάχων στη Γάζα, αναδεικνύεται περίτρανα το εξής: όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όσο δεν τιμωρούνται οι θύτες και δεν αποζημιώνονται τα θύματα, η ανθρωπότητα διατρέχει τον κίνδυνο επανάληψης των εγκλημάτων αυτών. Εκτός, βέβαια, αν επικροτούμε την κυνική ομολογία του νέου Καγκελαρίου της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς ότι «το Ισραήλ κάνει τη βρώμικη δουλειά» της Δύσης. Μία αντίληψη που παραβιάζει ευθέως το Διεθνές Δίκαιο και αν, τυχόν, επικρατήσει, η ανθρωπότητα οδηγείται σε αχαρτογράφητα ύδατα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου