Του Αναστάσιου Κώνστα *

Αυτήν την περίοδο επιστρέφουν στις τσιμεντουπόλεις όσοι ευτυχείς είχαν τη δυνατότητα ολιγοήμερων διακοπών. Τονίζω το “ευτυχείς”, διότι βάσει των στατιστικών δεδομένων της Eurostat οι μισοί Έλληνες δεν είχαν χρήματα για τέτοιες ... πολυτέλειες. Κι όμως, όσοι κατά τις ολιγοήμερες διακοπές τους φρόντισαν να απόσχουν από την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ θα βρεθούν μπροστά σε μία μαγική εικόνα, μόλις επιχειρήσουν να ακούσουν ξανά ειδήσεις από τη συντριπτική πλειοψηφία των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών.

Στον εικονικό κόσμο των ΜΜΕ έχει έρθει η ανάπτυξη, δανειζόμαστε φθηνά, “προχωράει το Ελληνικό” και αίρονται οι κεφαλαιακοί έλεγχοι (γνωστοί και ως capital controls). Η ΝΔ, που κατακεραύνωνε τον ΣΥΡΙΖΑ για την καταστροφή της εγχώριας οικονομίας, επαίρεται ότι έχει βελτιώσει ψυχολογικά το οικονομικό κλίμα (κάτι στο οποίο συνέβαλαν τα μέγιστα και τα ΜΜΕ) και ότι θα συνεχίσει την ίδια ακριβώς πολιτική αλλά με αυθεντικότερο ιδεολογικά τρόπο. Έτσι δημιουργείται η εντύπωση ότι όλα βαίνουν καλώς. Στο ίδιο κλίμα κινείται εντέχνως και ο γραπτός τύπος, που ασκεί μεν κριτική, αλλά πάντα υπό το πρίσμα μιας ψευδεπίγραφης “κανονικότητας”, η οποία παρασύρει ακόμα κι εκείνους που υποτίθεται πως αντιλαμβάνονται τη δυσοίωνη πορεία της πατρίδας και του λαού μας. Βλέποντας τα παραπάνω αναρωτιέται δικαίως κανείς αν ζει σε άλλη χώρα.

Διότι η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Αν υπήρχε πραγματική ανάπτυξη, θα είχε μειωθεί η ανεργία, θα είχαν επιστρέψει οι εκατοντάδες χιλιάδες, κατά κύριο λόγο νέοι συμπατριώτες μας που ξενιτεύτηκαν τα τελευταία εννέα χρόνια, θα είχαν αυξηθεί οι μισθοί και οι συντάξεις και βέβαια θα είχαν τη δυνατότητα ολιγοήμερων διακοπών πολύ περισσότεροι συμπατριώτες μας.

Αντίστοιχα, εάν η οικονομία μας είχε ορθοποδήσει, δεν θα ετίθετο ζήτημα επίτευξης υπέρμετρων πρωτογενών πλεονασμάτων, ούτε βέβαια θα ανέμενε η όποια εγχώρια κυβέρνηση την έγκριση των ξένων της ΕΕ, για να προχωρήσει σε βήματα φορολογικής ελάφρυνσης, σε προσλήψεις εκπαιδευτικών και ιατρών ή σε ανανέωση του στόλου των πυροσβεστικών μέσων.

Το Ελληνικό, όμως, προχωράει... Κατ’ εξώφθαλμη παραβίαση του Συντάγματος και κάθε έννοιας εγχώριας και ενωσιακής νομιμότητας το Ελληνικό πρέπει να προχωρήσει. Στο πυκνοδομημένο λεκανοπέδιο που δεν αντέχει ούτε ένα επιπλέον τετραγωνικό μέτρο τσιμέντου ή ατσάλινων υαλοσκεπών κτηρίων, η έκταση φιλέτο του πρώην αεροδρομίου πρέπει να πωληθεί στην αξία μη άρτιου και μη οικοδομήσιμου αγροτεμαχίου της Δραπετσώνας (το αναφέρω ως παράδειγμα κι όχι υποτιμητικά, αλλά αυτή είναι η τάξη μεγέθους των περίπου 300 ευρώ ανά τ.μ. του  τιμήματος) και να δομηθεί καθ’ υπέρβαση επιπέδου ύβρεως, προκειμένου να έρθει η ... ανάπτυξη.

Διότι – ως γνωστόν – οι εγχώριες εταιρείες που αναλαμβάνουν τέτοια “έργα” ή “εκμεταλλεύσεις” και ανήκουν σε ξένες μητρικές εταιρείες ή σε κατοίκους εξωτερικού έχουν τη δυνατότητα να εξάγουν όλα τα φορολογημένα κέρδη τους στο εξωτερικό κάνοντας χρήση των διμερών συμβάσεων αποφυγής διπλής φορολογίας, αποφεύγοντας συγχρόνως και την καταβολή φόρου διανομής μερισμάτων. Έτσι με την πλήρη κατάργηση των κεφαλαιακών ελέγχων (των capital controls) αίρεται και το τελευταίο τεχνικής φύσεως εμπόδιο που είχαν όλες αυτές οι επιχειρήσεις - οι οποίες εκμεταλλεύονται τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τους σιδηροδρόμους και τον ορυκτό πλούτο της πατρίδας μας - να εξάγουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό.

Η δε φυγάδευση όλων αυτών των κερδών στο εξωτερικό απλά αποκλείει την έλευση της ανάπτυξης, αφού ο παραγόμενος πλούτος της πατρίδας μας – αντί να παραμένει εντός των τειχών και να ενισχύει την εγχώρια οικονομία - διοχετεύεται στις ξένες τράπεζες, τις οποίες διασώσαμε με το υποτιθέμενο χρέος που μας φόρτωσαν. Τόσο μεγαλόψυχοι είμαστε!

Αυτά, όμως, δεν πρόκειται να μεταβληθούν για όσο χρονικό διάστημα όλες οι αποφάσεις οικονομικού περιεχομένου λαμβάνονται επί της ουσίας από τους ξένους της ΕΕ (βλ. ν. 4334/2015 και 4336/2015). Άλλωστε οι ψευδαισθήσεις διαρκούν κατά κανόνα για μικρό χρονικό διάστημα. Εκεί δεν χρειάζεται να επέμβει κάποιος, διότι τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ και η δεύτερη δόση του φόρου εισοδήματος είναι καθ’ οδόν. Με το ξημέρωμα του Σεπτεμβρίου θα επιτραπεί μετά το διάλειμμα του Αυγούστου η επίδοση διαταγών πληρωμής και κατασχέσεων, οπότε οι πλειστηριασμοί ακινήτων άνεργων συμπατριωτών μας θα επανέλθουν στην κανονική ημερήσια διάταξη. Η πραγματικότητα τείνει να εκδικείται όσους επιμένουν να την αγνοούν, ελπίζοντας ότι αυτός που μέχρι χθες τους βίαζε, θα αρχίσει ξαφνικά να τους αγαπάει...

Η κανονικότητα λοιπόν – τουλάχιστον για τον μέσο Έλληνα πολίτη - “κείται μακράν”. Θα συνεχίσει δε να κείται μακράν για όσο χρονικό διάστημα παραμυθιαζόμαστε με την ομολογουμένως πολυπόθητη “κανονικότητα”, χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας κάποια δεδομένα που δυστυχώς δεν ανατρέπονται κατά τα τελευταία εννέα και πλέον χρόνια.

Πρώτον ότι μέσω των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων έχει ανατραπεί πλήρως το πολίτευμα της πατρίδας μας καθιστώντας το Σύνταγμα κενό γράμμα και την εθνική και λαϊκή κυριαρχία όνειρο θερινής νυκτός.
Δεύτερον ότι οι ξένοι της ΕΕ και του ΔΝΤ που ανέλαβαν να ανατάξουν την εγχώρια οικονομία αποδεδειγμένα την κατέστρεψαν επιδιώκοντας μόνο το δικό τους όφελος.
Τρίτον ότι όσες φορές τολμήσαμε ως λαός να “σηκώσουμε κεφάλι”, είτε λ.χ. με το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, είτε με το συλλαλητήριο της Αθήνας κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, χρησιμοποίησαν κάθε μέσο – θεμιτό ή αθέμιτο – προκειμένου να μας εκφοβίσουν, να μας εκβιάσουν και εν τέλει με την αρωγή του συνόλου του εγχώριου πολιτικού προσωπικού να μας επιβάλλουν ό,τι εκείνοι ήθελαν ενάντια στη δική μας θέληση.
Τέταρτον ότι η τακτική του “καλού μαθητή” στα οικονομικά και εθνικά θέματα όχι μόνο δεν απέδωσε, αλλ’ αντιθέτως μας φέρνει καθημερινά σε δυσχερέστερη θέση.

Όταν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε πλήρως τα ανωτέρω δεδομένα και αντιληφθούμε ποιος είναι ο πραγματικός αλλά λανθάνων εχθρός της πατρίδας μας, τότε είναι βέβαιο ότι μπορούμε να ελπίζουμε στην επιστροφή της κανονικότητας σε τούτο τον ευλογημένο τόπο με ευημερία για όλους μας.

Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι ενωνόμαστε μόνο μπροστά στον κοινό κίνδυνο. Από δε τις αντιδράσεις των ξένων της ΕΕ όσες φορές τολμήσαμε να τους εναντιωθούμε, αποδεικνύεται ότι μας φοβούνται.

Επομένως συνειδητοποιώντας τον κοινό κίνδυνο και την πραγματική δύναμή μας ως αλληλέγγυα και πολιτισμένη κοινωνία είναι βέβαιο ότι θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τη σύγχρονη δουλεία που μας έχουν επιβάλλει και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Θέμα χρόνου είναι κι όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας “έχει ο καιρός γυρίσματα”.