Να μιλήσουμε όλοι μαζί για τον λαό μας που δεν υπάρχει χωρίς πατρίδα.


Του Περικλή Δανόπουλου

Αν θα μπορούσα κάτι όχι να ευχηθώ, αλλά να ελπίσω είναι τούτο: όλοι μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, τα έχουμε βάλει με τον λαό. Λες και ο λαός είναι κάτι άμορφο,άχρωμο και άοσμο, με το οποίο δεν έχουμε σχέση. Δεν μιλάω τόσο για την ελιτίστικη συμπεριφορά, όσο γι αυτή την διαρκή και συνεχή αναφορά στα κακά της μοίρας μας, στα αξεπέραστα ελαττώματα της φυλής μας, στις διαχρονικές παθογένειες μας.

Θα ήλπιζα λοιπόν να υπάρξει μια ενσυναίσθηση και μια βαθύτερη κατανόηση σε αυτό τον λαό, που είτε μας αρέσει είτε όχι,αποτελούμε μέρος του.

Θα ήθελα λοιπόν να υπάρξει μια απλή σύγκριση, με τον περιούσιο λαό που υπάρχει στο μυαλό μας. Ποιός είναι αυτός ο λαός; Κάποιος από τους λαούς της δυτικής Ευρώπης, που έχουν ενεργά ή δια της απάθειας συνεργήσει, στην σφαγή άλλων λαών από πολεμικές επεμβάσεις που οι χώρες τους πήραν μέρος; Οι λαοί της Αφρικής, που ναι μεν έχουν υποστεί άγρια εκμετάλλευση από την ''πολιτισμένη''Δύση, αλλά ταυτόχρονα σφάζονται μεταξύ τους;

 Μήπως οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, που από την μια κάνουν εθνικοαπελευθερωτικές και κοινωνικές επαναστάσεις και από την άλλη ψηφίζουν ότι πιο εκτρωματικό υπάρχει στον κόσμος της ελίτ, αυτής της ίδιας ελίτ που είναι ο διαχρονικός τους εχθρός; Οι λαοί της Ασίας με τις απίστευτες αντιφάσεις και τις θρησκευτικές διαμάχες: Οι Αραβόφωνοι, μουσουλμανικοί λαοί, χαμένοι στην φονταμενταλιστική και θρησκοληπτική τους αφασία; Ή μήπως οι λαοί της Β.Αμερικής, που θεωρούν εαυτό, τον δικαιωματικό κληρονόμο του πλανήτη και βασίζονται στην ονειρική τους αλαζονική ανωτερότητα ως WASP (White AngloSaxon Protestants);

Ποιός λαός έχει το ηθικό πλεονέκτημα και ποιόν λαό θα έπρεπε να έχουμε ως παράδειγμα.;
Ας δεχθούμε λοιπόν ότι αυτός ο λαός, με τα καλά του και τα στραβά του , βρίσκεται πάντα να κολυμπά ανάμεσα στην Σκύλα και την Χάρυβδη, έχει συχνά απώλεια προσανατολισμού, έχει ιδεολογική σύγχυση, είναι γεμάτος σύνδρομα και επι τέλους όποιος προσπαθήσει να πρωτοπορήσει,θα πρέπει πρώτα να αφήσει πίσω του κάθε ύφος ανωτερότητας και να βρει τα σωστά κουμπιά που πρέπει να πατηθούν.

Και να μιλήσουμε όλοι μαζί, με μια γλώσσα γνήσια,καθαρή,σταράτη και όχι ξύλινη, για μια πατρίδα που δεν υπάρχει χωρίς τον λαό της και τον λαό μας που δεν υπάρχει χωρίς πατρίδα.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Δρόμος ανοιχτός

1 σχόλιο :

  1. Η έννοια λαός υπερβαίνει το κάθε άτομο ξεχωριστά,μέσα σε μια κοινωνία.Υπερβαίνει ακόμα κ το σύνολο των ατόμων μιας κοινωνίας σε μια ορισμένη χρονική στιγμή.Μπορούμε να πούμε,ότι έχει περισσότερο τη σημασία της ιδέας,που συναποτελείται από ενα σύνολο αξιων,μαζί με μια δυναμική,που εμπεριέχεται σ' αυτές τις αξίες,εφ' όσον ενεργοποιηθούν.Αυτό είναι λοιπόν το ζητούμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή