Τα γεγονότα στην Μυτιλήνη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Του θανάτου των ψευδαισθήσεων της αμειβόμενης αλληλεγγύης, της κερδοσκοπίας σε βάρος ανθρώπων. Ένα νησί, όχι το μόνο, σε καθεστώς μόνιμης ομηρίας, κατοίκων και προσφύγων, εξ αιτίας της ανικανότητας,  της προκλητικής αδιαφορίας και της υποταγής των κυβερνώντων στην πιστή εφαρμογή των «συμφωνιών» και των επιβαλλόμενων πολιτικών από την ΕΕ.

Πόσο ακόμα θα ανέχεται η κοινωνία τις "λαθρεμπορικές" ΜΚΟ, που μετράνε κέρδη ανά κεφάλι; Ως πότε θα ανέχεται η κοινωνία ανεύθυνους πολιτικούς σαν τον κο Μηταράκη , που διαπίστωσε… πως χρειάζονται και άλλες δομές. Χρειάζονται νέα κολαστήρια για την μερική αποσυμφόρηση των υπαρχουσών δομών και για την υποδοχή νέων αφίξεων, μέχρι και αυτά να γεμίσουν ασφυκτικά. Η λογική του "ουδέν μονιμότερο του προσωρινού" στο μεγαλείο της.

Είναι φανερή η εγκληματική πρόθεση της κυβέρνησης, αντί να δώσει λύσεις να συνεχίσει να διαιωνίζει το πρόβλημα. Τα επεισόδια στην Μυτιλήνη, τα οποία εν πολλοίς μοιάζουν κατευθυνόμενα, αποτελούν δυστυχώς οδικό χάρτη και για άλλες τέτοιου τύπου «αυθόρμητες εξεγέρσεις».

Το κράτος τόσο στα νησιά, όσο και στην ενδοχώρα έχει την υποχρέωση να απομακρύνει άμεσα και να κλείσει τις επικίνδυνες ΜΚΟ, να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του τόσο απέναντι στους αποκλεισμένους πρόσφυγες – μετανάστες, όσο και απέναντι στους πολίτες που αντιλαμβανόμενοι την αδιαφορία του κράτους αντιδρούν αυτοβούλως με ότι αυτό συνεπάγεται.

Παράλληλα, όσοι από τους μετανάστες- πρόσφυγες εμπλέκονται σε πράξεις παραβατικές, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν βάση του νόμου και των διεθνών συνθηκών, δηλαδή να  συλληφθούν και να απελαθούν.

Και είναι πλέον Ηλίου φαεινότερο, ότι φτάσαμε στο σημείο όπου η ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες.

Πολύ πριν ακουστεί το "ο Θεός να βάλει το χέρι του", θα πρέπει να βρεθεί άμεσα λύση, να προταθούν μέτρα από φορείς, πριν η κατάσταση ξεφύγει οριστικά.