Της Αθηνάς Παπανικολάου

Όταν θα βγούμε απ’ αυτή τη μέγγενη του ιού που ολοένα σφίγγει την ανθρωπότητα, κι ας είναι γρήγορα, τότε θα κάνουμε τον απολογισμό. Πολλά θα έχουν αλλάξει, νέοι κώδικες επικοινωνίας πιθανόν να εγκατασταθούν. Όλα θα εξαρτηθούν από το βάθος που θα σκάψει ο τρόμος μέσα μας. Από τον τρόπο που θα χαιρετούμε ο ένας τον άλλο, από το πια αγγίγματα θα επιτρέπονται και ποια θα εξοβελιστούν ως τα ταξίδια και την επικοινωνία των λαών η εικόνα θα είναι διαφορετική.

Ελπίζω μόνο, όταν θα περάσει η μπόρα, να μπορούμε να κοιταχτούμε στα μάτια, να μην έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας, να μην στεγνώσει η ψυχή μας, να μην κυριαρχήσει η παράνοια που γεννά ο φόβος και σφαλίσουν διά παντός τα παράθυρα μας στον πάσχοντα, στον συγγενή, στον γείτονα, στον φίλο, στον ξένο, στον περαστικό. Να έχουμε σταθεί όρθιοι, πιο δυνατοί, περισσότερο σοφοί και παραφράζοντας τον ποιητή, ξέροντας πια οι ιοί τι σημαίνουν.

Τη μέρα που θα έχουμε νικήσει κι αυτόν τον εισβολέα να γίνει μια παγκόσμια γιορτή, ένα πανηγύρι των λαών, με πρώτους στο χορό τους Κινέζους που μας δίδαξαν ετοιμότητα, υπομονή, πειθαρχία, αυτοθυσία, όλα όσα πρέπει τώρα εμείς να φανερώσουμε. Οι προηγούμενες γενιές, οι γονείς μας κι οι παππούδες έζησαν με το φόβο της φυματίωσης, της λέπρας, της γρίπης, του πρόωρου θανάτου χωρίς φάρμακα και περίθαλψη, της ασιτίας, σε εποχές μάλιστα που η ενημέρωση ήταν ανύπαρκτη κι ο πόλεμος λυσσομανούσε γύρω τους. Ο φόβος είχε αφήσει πληγές μέσα τους, σε ανύποπτο χρόνο τον εκδήλωναν, τον βλέπαμε στα μάτια τους και τον ακούγαμε στους εφιάλτες που τάραζαν τον ύπνο τους. Και τώρα θα μείνει, πάντα έτσι γίνεται.

Σήμερα όμως έχουμε περισσότερα "όπλα" στα χέρια μας και το πιο ισχυρό, τη γνώση που φέρνει η έρευνα, το πείσμα και η αφιέρωση χιλιάδων επιστημόνων σκυμμένων στα μικροσκόπια τους, την παγκόσμια συνεργασία. Έχουμε μια ευκαιρία, να περάσουμε σε παιδιά και εγγόνια όχι εφιάλτες και μεσσιανικές ρήσεις του επερχόμενου Κακού αλλά το απτό παράδειγμα της αλληλεγγύης, της ελπίδας και της αισιοδοξίας που ευαγγελίζεται το φως της Άνοιξης και του Καλού.

Έρρωσθε όλοι.

Πηγή: artinews.gr