Του Κώστα Γιαννιώτη

Πανικός!

Είναι η μόνη λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει τη στάση των "ιθυνόντων" του τόπου μας, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες που κάνουν για να πείσουν τον κοσμάκη ότι... το κράτος είναι εδώ και όλα βρίσκονται υπό έλεγχο.

Τα ίδια χαρακτηριστικά διακρίνει και ο πιο αδαής στη στάση και τις ενέργειες των "ιθυνόντων" του ευρωτέρατος που το αποκαλούν ΕΕ.

Το ουσιαστικό στην όλη υπόθεση όμως δεν είναι το αν έχουν πανικοβληθεί από το ξέσπασμα της πανδημίας και τις επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή των πολιτών. Όχι!
Ο πανικός τους εδράζεται στο γεγονός ότι... η επόμενη μέρα δεν θα έχει κανένα από τα χαρακτηριστικά των ημερών της προηγούμενης!!

Νέες μέρες θα ξημερώσουν, έστω και με τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Και το ξέρουν.

Αντιλαμβάνονται ότι οι μέχρι χθες... "πειθήνιοι" λαοί της Ευρώπης θα φορούν... διαφορετικά γυαλιά, που θα κάνουν ευδιάκριτη την πραγματικότητα και διαφορετική απ` αυτή που του παρουσίαζαν μέσα από παραμορφωτικούς φακούς, τα ναζιστικά φερέφωνα της εγκληματικής οργάνωσης του Ευρωιερατείου.

Μπορεί μέχρι σήμερα να κατάφεραν να ποδηγετήσουν ολόκληρους λαούς και να τους πείθουν ότι δεν χρειάζεται να είναι λαοί αλλά άτομα περιφερόμενα στο σκοτάδι και το χάος των αχαλίνωτων "αγορών" τους, και ζώα προς σφαγή στο χρηματιστικό βωμό.

Μπορεί μέχρι σήμερα να έμεναν στο απυρόβλητο όσο κατεδάφιζαν κάθε έννοια αλλά και δομή αυτού που λέγεται οργανωμένο κράτος!
Το κατάφερναν, μέχρι σήμερα, γιατί... η ζωή κουτσοκυλούσε, έστω και με ένα κουτσομεροκαματάκι της πλάκας.

Μπορεί να έπλεναν και να ξέπλεναν εγκεφάλους μέσα από το αφιόνι του "γυαλιού" διαλαλώντας την απατηλή πραμάτεια του Ευρωτέρατος.

Έλα όμως που ένα άλλο τέρας, αυτό του κορωνοϊού, τους ξεβράκωσε μέσα σε λίγες μέρες!
Ακόμα και τώρα παριστάνουν τις αμόλυντες μωροπαρθένες που αγωνιούν.

Και αγωνιούν, πράγματι.
Αλλά όχι για τις ανθρώπινες απώλειες!

Αυτές, ούτως ή άλλως, ήταν μέσα στα πλάνα τους και τους σχεδιασμούς τους στο δρόμο για την αύξηση των κερδών τους και την παντοκρατορία των ‘’αγορών’’.

Αγωνιούν γιατί αυτές οι απώλειες ανθρώπινων ζωών είναι μαζικές και.. απρογραμμάτιστες. Είναι απώλειες που θυμίζουν μαύρες μέρες του Μεσαίωνα.

Αγωνιούν γιατί, ώρα με την ώρα, αφυπνίζονται συνειδήσεις, βλέποντας τη γύμνια της ΕΕ τους, τον κυνισμό με τον οποίο αφόπλισαν την υγειονομική άμυνα των κοινωνιών, αφήνοντάς τες αθύρματα στις ορέξεις της κάθε επιδημίας.

Τώρα δεν μένουν περιθώρια να δικαιολογήσουν το έγκλημά τους!
Εδώ δεν πρόκειται για σταδιακή αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων των λαών ώστε να έχουν την ευκαιρία να παραπέμψουν τις ενέργειές τους στην ανάγκη για ένα (δήθεν) καλύτερο αύριο.

Εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίσουν κατάματα το ''αίμα'' χιλιάδων αθώων που θυσιάζονται μαζικά στο όνομα της κονόμας τους!
Αυτό είναι τελείως διαφορετικό.
Και το ξέρουν.
Κι αν τα ‘’αφεντικά’’ –εμφανή και αφανή- του Ευρωτέρατος αγωνιούν, τα ντόπια υπαλληλάκια τους ίσως πρέπει, από τώρα, να ετοιμάζουν βαλίτσες και ελικόπτερα!

Είναι ξεβράκωτοι, πλέον, και το ξέρουν ότι φαίνεται σε δημόσια θέα ο απαίσιος κώλος τους!
Τώρα, πλέον, οι μνήμες γράφονται με αίμα! 
Και ό,τι γράφεται με αίμα δε σβήνει εύκολα! Και το ξέρουν! Γι` αυτό τρέμουν!
Ας γίνει –και θα γίνει- η μνήμη και ο πόνος των λαών εφιάλτης τους!