Το ψηφιακό κουδούνι χτύπησε σήμερα για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Όλοι ήταν μπροστά στις οθόνες, εκπαιδευτικοί και μαθητές. Είχαν προετοιμαστεί τις προηγούμενες ημέρες. Οι μεν εκπαιδευτικοί βγάζοντας ύλη, κάνοντας δοκιμαστικά και επιμορφώσεις και προγραμματίζοντας τον τρόπο διεξαγωγής του μαθήματος. Οι μαθητές μαζί με τους γονείς μιλούσαν με τους δασκάλους, έκαναν πρόβες και τέσταραν τις ταχύτητες του οικιακού διαδικτύου. Και τελικά το σύστημα κράσαρε, μάθημα δεν έγινε και από αύριο κανείς δεν θα βγαίνει από τα “δωμάτιά” του για να μη χαθεί η σύνδεση με την τηλεκπαίδευση.

Το υπουργείο Παιδείας χαρακτήρισε ομαλή την πρώτη ημέρα τηλεκπαίδευσης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και έκανε λόγο για μεμονωμένα προβλήματα. Πηγές του υπουργείου Παιδείας αναφέρουν πως περισσότερα από 47.000 τμήματα δημοτικού και νηπιαγωγείου ήταν συνδεδεμένα. Ο παραπάνω αριθμός αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 μαθητές.  Υπενθυμίζεται ότι και η Δευτεροβάθμια ξεκίνησε με προβλήματα τα οποία αποδόθηκαν σε τεχνικό πρόβλημα της εταιρείας (Cisco) στο Λονδίνο.

Η Α.Χ., δασκάλα πρώτης δημοτικού στη Θεσσαλονίκη, σχεδόν έβαλε τα κλάματα διαπιστώνοντας ότι θα απογοητεύσει τα παιδιά της. Η Α.Χ. μιλάει στο Kosmodromio για την πρώτη ημέρα σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης:

“Όλες αυτές τις ημέρες μας έφαγε η αγωνία για τους μαθητές μας για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις ενός αντικειμένου πάνω στο οποίο δεν μας έχει επιμορφώσει επίσημα κανείς εδώ και εννέα μήνες. Κάναμε από μόνοι μας σεμινάρια. Απανωτά δοκιμαστικά μεταξύ μας και τελικά τι καταφέραμε… μια τρύπα στο νερό. Ένιωσα τρομερή στενοχώρια. Ήξερα ότι τα παιδιά περίμεναν το μάθημα πώς και πώς και δεν μπόρεσα να κάνω ούτε το ένα τρίτο όσων είχαν προετοιμάσει. Τα παιδιά ήταν αδύνατο να συμμετάσχουν. Τη μια έλειπε ο ήχος και την άλλη η εικόνα. Τα εργαλεία του webex, για παράδειγμα ο διαμοιρασμός οθόνης, αργούσε να εμφανιστεί, τα βίντεο δεν έπαιζαν, ούτε καν προβολή του βιβλίου πετύχαμε. Και ενδιάμεσα το σύστημα πετούσε τους μαθητές εκτός δωματίου και δεν μπορούσαν να ξαναμπούν. Αποτέλεσμα. Έκανα μάθημα με πέντε από τους 19 μαθητές. Εγώ την τελευταία ώρα μπήκα στο σύστημα με 20 λεπτά καθυστέρηση. Παρεμπιπτόντως μισή ώρα είναι όλη η διδακτική ώρα. Οι γονείς είναι απόλυτα απογοητευμένοι και προβληματισμένοι. Δηλώνουν την αμέριστη συμπαράστασή τους στον δάσκαλο και περιμένουν τι μπορεί να αλλάξει στη συνέχεια”.

“Κάτσαμε και μάθαμε το webex. Μας έφαγε το άγχος να σχεδιάσουμε το μάθημα. Σύλλογοι επί συλλόγων για προγραμματισμό, διαδικτυακά ραντεβού μεταξύ μας για να κάνουμε πρόβες στην πλατφόρμα. «Μην αγχώνεσαι», μου έλεγε ο γιος μου ο έμπειρος που κάνει τηλεκπαίδευση βδομάδες τώρα, «θα πέσει». Πιο νέοι και νέες συνάδελφοι και συναδέλφισσες έτρεμαν από στρες, μπορεί να σας φανεί αστείο αλλά υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν τον ύπνο τους και από αυτό, λες και όλη η υπόλοιπη ζωή μας είναι εύκολη.

Συνδέθηκα. Και περίμενα. Και τσουπ, έσκαγε κάνα παιδάκι. Και περιμέναμε μαζί. Και μετά έσκαγε κι άλλο παιδάκι και γινόμασταν τρεις και μέχρι να χαρούμε, χανόταν το ένα παιδάκι και δεν μπορούσε να ξανασυνδεθεί. Στο πρώτο διάλειμμα είπα στα παιδιά που είχαν καταφέρει να συνδεθούν να βεβαιωθούν ότι έχουν κλειστά μικρόφωνα και κάμερες και να μην βγουν από το δωμάτιο γιατί μπορεί να μην μπορέσουν να ξαναμπούν. Ένα πιτσιρίκι μου αγχώθηκε, νόμισε ότι του είπα να μην βγει από το δωμάτιο του σπιτιού του.

Ταλαιπωρημένοι γονείς έστελναν μηνύματα να πουν ότι προσπαθούν αλλά δεν, τα παιδιά έστελναν μηνύματα να πουν ότι προσπαθούν αλλά δεν, οι εκπαιδευτικοί μεταξύ τους έστελναν μηνύματα να δουν τι γίνεται, προσπαθούν αλλά δεν, connecting, για ώρες connecting, μέσα-έξω, αυτό δεν ήταν μάθημα ήταν καψόνι. Και για εμάς και για τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Οικογένειες των οποίων η ζωή δεν είναι εύκολη ούτως ή άλλως, ε; Δεν περίμεναν ξαφνικά την σύγχρονη εξ’ αποστάσεως για να διαλυθούν τα νεύρα τους. Απλά τώρα αισθάνομαι ότι καταρρέουν. Ξέρετε, όταν δεν πάει τίποτα καλά, ως γονιός, μπορεί να φτάσεις να πεις «τουλάχιστον είναι το παιδί μου καλά». Και αυτό το «καλά» περιλαμβάνει και τη σιγουριά που δίνει σε κάποιον άνθρωπο το γεγονός ότι το παιδί του λαμβάνει, αν μη τι άλλο, μια μόρφωση, με τα προβλήματα και με τις αδυναμίες της. Δεν είναι καθόλου απλό. Διαλύονται όλες οι σιγουριές μας. Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά έτσι το νιώθω.

Κλείνοντας να πω ότι νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για τα παιδιά μου, για την προσπάθεια, την υπομονή, τη συνεργασία τους. Και ξέρω ότι η πλειονότητα των συναδέλφων-ισσών μου αισθάνονται το ίδιο. Είναι πάρα πολύ κρίμα αυτό που τους συμβαίνει. Και οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά και μόνο την ηγεσία του υπουργείου. Όσο και αν τα κανάλια παίζουν το σενάριο ότι όλα πήγαν καλά, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Ο περισσότερος κόσμος, αν δεν έχει ο ίδιος παιδιά, έχει κάποιο γνωστό με παιδιά. Οργίζομαι για τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αλλά δεν ανησυχώ μήπως καταφέρουν να την κρύψουν. Τα ψέματα έχουν από καιρό τελειώσει σε όλα τα επίπεδα”

.

“Λοιπόν. Παρακαλώ την προσοχή σας. Έκλεισαν τα σχολεία μας εν μια νυκτί με ανακοίνωση το Σάββατο. Οι εκπαιδευτικοί αναλάβαμε τις ευθύνες μας. 4 μέρες τώρα σύσκεψη στη σύσκεψη με τα σχολεία μας, φτιάξαμε τα ηλεκτρονικά προγράμματα ετοιμάσαμε το υλικό μας. Δουλέψαμε ώρες γι΄ αυτό. Για τους μαθητές μας για να μη μείνει κανένα παιδί μας πίσω. Να μη χαθεί ούτε μια ώρα. Να έχουμε έστω την επαφή μας με τα παιδιά γιατί τιποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζωντανή διδασκαλία και επικοινωνία. Τόσο καιρό φωνάζουμε για ανοιχτά σχολεία με ασφαλείς συνθήκες, με μικρά τμήματα και επαναλαμβανόμενα τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές! Σήμερα στις θέσεις μας μπροστά στον υπολογιστή. Προσπαθώ να μπω σ ενα σύστημα που δε δουλεύει. Ούτε εγώ ούτε οι μαθητές μου τα κατάφεραν. Aυτή είναι η διαβόητη τηλεκπαίδευσή τους!”

“Τόσο έτοιμο ήταν το Υπουργείο στη διαχείριση της αναστολής λειτουργίας των σχολείων και της εφαρμογής της εξ αποστάσεως όσο και όταν ανοίξαμε τον Σεπτέμβριο για την αντιμετώπιση του 2ου κύματος του κορονοϊού… Ελάχιστοι εκπαιδευτικοί και μαθητές κατάφεραν να συνδεθούν… Τραγικά ανεύθυνες οι κυρίες της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ…

Το μόνο καλό που μπορούν να κάνουν στη δημόσια εκπαίδευση είναι να παραιτηθούν… Φτάνει πια η Κοροϊδία, η εικόνα από όλη την Ελλάδα σήμερα είναι δραματική… Πάρτε τις μάσκες σεντόνια, τα παγούρια μινιατούρες και το webex και αφήστε μας να λειτουργήσουμε μόνοι μας, καλύτερα θα τα καταφέρουμε να είμαστε ουσιαστικά δίπλα στους μαθητές μας…!!!

Πάντως το πρωί υπάρχει πάντα η εκπαιδευτική τηλεόραση…