Της Λίλας Μήτσουρα
Στήσαμε καρτέρι στις μέρες.
Αλλά δεν τις πιάνουμε ,ίσα που τις αγγίζουμε, είναι κοντή η αλυσίδα βλέπεις.
Μάκρυνε λίγο, τρεις ώρες αλλά και πάλι…
Μάθαμε τελικά να υπακούμε στις εντολές, τις ανόητες εντολές προστασίας και γαβγίζουμε λιγάκι και μετά την ουρά στα σκέλια και σούζα.
Συνηθίσαμε τελικά…
Πως προστατεύει το μήνυμα στο κινητό ,θα ήθελα να μάθω, πώς προστατεύει η αναφορά για το που πάω ,να μου εξηγήσει κάποιος.
Πώς προστατεύει η τρίωρη παραμονή στα εστιατόρια, καφετέριες κλπ;
Πώς προστατεύει η μάσκα όσο περιμένω την παραγγελία και μετά είμαι ελεύθερη να τη βγάλω για να φάω ή για να καπνίσω;
Πώς προστατεύει την υγεία μας η πρόσληψη αστυνομικών αντί ιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού;
Και μα την αλήθεια δεν με ενδιαφέρουν και δεν αναλύω πλέον τα μέτρα που παίρνουν, γιατί είναι ανόητα ,αλλά μου κάνει εντύπωση ο κόσμος που τα τηρεί ευλαβικά.
Όσοι τα τηρούν, γιατί είναι και αυτοί που δεν τα τηρούν. Κάνουν την δική τους ανυπακοή και αυτό είναι κάτι!
Ποιοι είναι αυτοί που μου βάζουν ετσιθελικά χρονικό όριο στην βόλτα μου; Οι γονείς μου μήπως; Ή μήπως είμαστε φαντάροι ;
Ποιοι είναι αυτοί που μου απαγορεύουν να ακούσω μουσική στα κέντρα εστίασης;
Ποιοι είναι αυτοί που απαγορεύουν κάθε έννοια πολιτισμού;
Ποιοι είναι αυτοί που ανακηρύχθηκαν σε δεσμοφύλακές μου με τη καραμέλα της προστασίας από τον ιό;
Ποιοι είναι αυτοί που με μέτρα προστασίας που την μία μέρα έπαιρναν και την άλλη αναιρούσαν, σε έπεισαν ότι ξέρουν καλύτερα το δικό σου καλό;
Πως σε έπεισαν άραγε, πώς επέτρεψες να σε πείσουν ότι ξέρουν τι κάνουν και συ να τους υπακούς;
Ποιοι είναι αυτοί που τους δώσαμε το δικαίωμα να μας «σώσουν»;
Για τα πρόστιμα ίσως; Για να μη κολλήσεις ; Πώς;
Πώς επέτρεψες στον εαυτό σου να καταπίνεις αμάσητο ότι σου λένε και να μη τολμάς να αμφισβητήσεις τίποτα, αλλά τίποτα από ό,τι σου λένε;
Πώς επέτρεψες στον εαυτό σου να μπει στη θέση κάποιου με μειωμένη αντίληψη που χρειάζεται δεσμοφύλακα και εντολές ηλίθιες για προστασία που δεν έχουν κανέναν ιατρικό αντίκρυσμα?
Πώς τους επέτρεψες να σε θεωρήσουν ηλίθιο που χρειάζεται πάντα κηδεμόνα?
Και τώρα υπάκουο σκυλάκι, στέλνεις μηνυματάκι για να πάρεις την τρίωρη άδεια σου να πας για καφέ ή για να τα πιείς παρέα με φίλους.
Δίχως μουσική φυσικά γιατί αυτή κολλάει.
Ο Θεός μας φύλαξε και δεν έχουν μουσική τα ΜΜΜ γιατί εκεί να δεις πώς θα κολλούσαμε, ξέρεις τι άτιμη που είναι η μουσική?
Και συ νιώθεις ικανοποιημένος που σου επέτρεψαν να κάνεις ένα βήμα παραπάνω.
Νιώθεις ικανοποιημένος που τώρα που καλοκαιριάζει μπορείς να βγαίνεις και λίγο έξω αλλά μέχρι τις 11.00μμ. Γιατί ο ιός είναι ένας παλιοξενύχτης και βγαίνει τσάρκα μετά τις 11.00μμ.
Νιώθεις ικανοποιημένος που αυτοί που έχουν αποδείξει εμπράκτως ότι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν μια πανδημία, όπως αυτοί την ονόμασαν, σου υπαγορεύουν το δικό σου καλό.
Οι ανίκανοι σου λένε εσένα πώς θα ζήσεις, που θα πας, πόσο θα κάτσεις, τι δεν πρέπει να ακούσεις, πόσο θα φας σύμφωνα με τα επιδόματα ελεημοσύνης που σου δίνουν, πώς θα συμπεριφερθείς με τους δικούς σου ανθρώπους, οι ανίκανοι σε έχουν «σήκω σήκω,κάτσε κάτσε» ενώ αυτοί κάνουν ότι γουστάρουν, γιατί κανένα μέτρο προστασίας δεν ισχύει για αυτούς και συ τους υπακούς με σκυμμένο κεφάλι και τα αυτιά κατεβασμένα όπως κάθε τρομαγμένο κουτάβι που σέβεται τον φόβο του!!!
Μια φιλική συμβουλή φίλτατοι …
Να προσέχετε το αυχενικό σας με τόσο σκύψιμο και τη μεσούλα σας επίσης.
Γενικά τα πισινά σας….
Γιατί όσο σκύβει ο μπροστινός τόσο σπρώχνει ο πισινός….
Χαιρετώ σας.
*Ατάκα από το σήριαλ "Εκμέκ παγωτό"που έλεγε ο Σπύρος Παπαδόπουλος
Πηγή: Η ΣΦΗΚΑ
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου