Τρεις μήνες μετά την έναρξη της ρωσικής επιχείρησης Z στην Ουκρανία, η μάχη της Δύσης (12 τοις εκατό) εναντίον των Υπόλοιπων (88 τοις εκατό) συνεχίζει να δίνει μεταστάσεις. Ωστόσο, η αφήγηση – παραδόξως – παραμένει η ίδια.

Τη Δευτέρα, από το Νταβός, ο εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Klaus Schwab παρουσίασε στο κοινό τον Ουκρανό κωμικό-πρόεδρο Volodymyr Zelensky, στο τελευταίο σκέλος της περιοδείας του “όπλα-ελεήστε”, με ένα λαμπερό φόρο τιμής. Ο χερ Schwab τόνισε ότι ένας ηθοποιός που υποδύεται έναν πρόεδρο υπερασπιστή των νεοναζί υποστηρίζεται από «όλη την Ευρώπη και τη διεθνή τάξη».

Εννοεί, φυσικά, όλους, εκτός από το 88 τοις εκατό του πλανήτη που προσυπογράφει τον Κανόνα του Νόμου – αντί για το ψεύτικο κατασκεύασμα που η Δύση αποκαλεί «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες».

Πίσω στον πραγματικό κόσμο, η Ρωσία, αργά αλλά σταθερά ξαναγράφει την Τέχνη του Υβριδικού Πολέμου. Ωστόσο, μέσα στο καρναβάλι των ψυχολογικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, της επιθετικής γνωστικής διείσδυσης και των εκπληκτικών κολακειών των μέσων ενημέρωσης, γίνεται μεγάλος ντόρος για το νέο πακέτο «βοήθειας» των ΗΠΑ προς την Ουκρανία 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που θεωρείται ικανό να αλλάξει την πορεία του πολέμου.

Αυτή η αφήγηση «που αλλάζει το παιχνίδι» προέρχεται από τους ίδιους ανθρώπους που έκαψαν τρισεκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσουν το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και είδαμε πώς κατέληξε αυτό.

Η Ουκρανία είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της διεθνούς διαφθοράς. Αυτά τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι μόνο για δύο κατηγορίες ανθρώπων: Πρώτον, για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ και δεύτερον, για μια συμμορία Ουκρανών ολιγαρχών και νεο-συντηρητικών ΜΚΟ, που θα καπαρώσουν τη μαύρη αγορά όπλων και ανθρωπιστικής βοήθειας, για να ξεπλύνουν στη συνέχεια τα κέρδη στα νησιά Κέιμαν.

Μια γρήγορη ανάλυση των 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων αποκαλύπτει ότι 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια θα διατεθούν για την αναπλήρωση του αποθέματος όπλων των ΗΠΑ (άρα δεν θα πάnε καθόλου στην Ουκρανία). 3,9 δισεκατομμύρια δολάρια προορίζονται για την USEUCOM (το «γραφείο» που υπαγορεύει στρατιωτικές τακτικές στο Κίεβο). 5 δισεκατομμύρια δολάρια για μια ασαφή, απροσδιόριστη «παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων». 6 δισεκατομμύρια δολάρια για πραγματικά όπλα και «εκπαίδευση» στην Ουκρανία. 9 δισεκατομμύρια δολάρια σε «οικονομική βοήθεια» (η οποία θα εξαφανιστεί σε επιλεγμένες τσέπες). Και 0,9 δισεκατομμύρια δολάρια για τους πρόσφυγες.

Οι Αμερικανικές εταιρείες αξιολόγησης χρηματοοικονομικών κινδύνων έχουν υποβαθμίσει το Κίεβο σε σκουπιδότοπο ανάμεσα στις οντότητες που δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους. Σαν αποτέλεσμα μεγάλα αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια εγκαταλείπουν την Ουκρανία, αφήνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και τα κράτη μέλη της ως τη μόνη εναλλακτική επιλογή της χώρας [για επενδύσεις και δάνεια].

Όμως, λίγες από αυτές τις χώρες, αν εξαιρέσουμε ρωσοφοβικές οντότητες όπως η Πολωνία, μπορούν να δικαιολογήσουν στους δικούς τους πληθυσμούς την αποστολή σε ένα χρεοκοπημένο κράτος τεράστιων ποσών άμεσης βοήθειας. Επομένως, εναπόκειται στους μηχανισμούς της ΕΕ που εδρεύουν στις Βρυξέλλες να κάνουν το ελάχιστο δυνατό προκειμένου να διατηρήσουν την Ουκρανία σε οικονομικό κώμα – ανεξάρτητα από οποιαδήποτε συμβολή από τα κράτη μέλη και τους θεσμούς.

Αυτά τα «δάνεια» της ΕΕ – κυρίως με τη μορφή αποστολών όπλων – μπορούν πάντα να ξεπληρωθούν με εξαγωγές σιταριού του Κιέβου. Αυτό συμβαίνει ήδη σε μικρή κλίμακα μέσω του λιμανιού της Κωστάντζας στη Ρουμανία, όπου το ουκρανικό σιτάρι φτάνει σε φορτηγίδες πάνω από τον Δούναβη και φορτώνεται σε δεκάδες φορτηγά πλοία καθημερινά. Ή, μέσω κομβόι φορτηγών που εξυπηρετούν την κομπίνα «όπλα για σιτάρι». Όμως, το ουκρανικό σιτάρι θα συνεχίσει να τρέφει την πλούσια Δύση και όχι τους φτωχούς Ουκρανούς.

Επιπλέον, αυτό το καλοκαίρι να αναμένετε από το ΝΑΤΟ να εφεύρει μια νέα ψυχολογική επιχείρηση για να υπερασπιστεί το εκ Θεού (αλλά όχι νόμιμο) δικαίωμά του να εισέλθει στη Μαύρη Θάλασσα με πολεμικά πλοία προκειμένου να συνοδεύσει ουκρανικά σκάφη που μεταφέρουν σιτάρι. Τα ΝΑΤΟϊκά μέσα ενημέρωσης θα το πλασάρουν ως επιχείρηση «σωτηρίας» της Δύση από την παγκόσμια επισιτιστική κρίση – που τυχαίνει να προκαλείται άμεσα από κατά συρροή υστερικά πακέτα δυτικών κυρώσεων.

Η Πολωνία κατευθύνεται στην ήπια προσάρτηση

Το ΝΑΤΟ πράγματι εντείνει μαζικά την «στήριξή» του στην Ουκρανία μέσω των δυτικών συνόρων με την Πολωνία. Αυτό σε συγχρονισμό με τους δύο πρωταρχικούς στόχους της Ουάσιγκτον: Πρώτον, τη γένεση ενός «μακροχρόνιου πολέμου», σε στυλ αντάρτικου, όπως στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980, όπου τώρα οι τζιχαντιστές θα αντικατασταθούν από μισθοφόρους και νεοναζί. Δεύτερο, με τις κυρώσεις να υπονομεύουν τη Ρωσία, στρατιωτικά και οικονομικά.

Οι υπόλοιποι στόχοι παραμένουν αμετάβλητοι, αν και υποτάσσονται στους Δύο Κορυφαίους: Εξασφαλίστε ότι οι Δημοκρατικοί θα επανεκλεγούν στις ενδιάμεσες εκλογές (αυτό δεν πρόκειται να συμβεί). Ταΐστε το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα με κεφάλαια που ανακυκλώνονται ως μίζες (αυτό ήδη συμβαίνει). Και τέλος, διατηρήστε την ηγεμονία του δολαρίου των ΗΠΑ με κάθε τρόπο (ζόρικο: ο πολυπολικός κόσμος παίρνει τα πάνω του).

Ένας [άλλος] στόχος κλειδί που πλέον επιτυγχάνεται με εκπληκτική ευκολία είναι η καταστροφή της γερμανικής οικονομίας –και κατά συνέπεια και της οικονομίας της ΕΕ–, με ένα μεγάλο μέρος των εταιρειών που καταφέρνουν να επιβιώσουν να ξεπουλιούνται τελικά σε αμερικανικά συμφέροντα.

Πάρτε, για παράδειγμα, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της BMW, Milan Nedeljkovic, που είπε στο Reuters ότι «η βιομηχανία μας αντιπροσωπεύει περίπου το 37 τοις εκατό της κατανάλωσης φυσικού αερίου στη Γερμανία», και θα βυθιστεί χωρίς την προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου.

Το σχέδιο της Ουάσιγκτον είναι να διατηρήσει τον νέο «μακροχρόνιο πόλεμο» σε ένα όχι πολύ πυρακτωμένο επίπεδο – σκεφτείτε τη Συρία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010 – που θα τροφοδοτείται από γραμμές μισθοφόρων και θα χαρακτηρίζεται από περιοδικές ΝΑΤΟϊκές κλιμακώσεις μέσω χωρών όπως η Πολωνία και οι Βαλτικοί νάνοι μέχρι τη Γερμανία.

Την περασμένη εβδομάδα, αυτός ο αξιοθρήνητος ευρωκράτης που παριστάνει τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, ο Josep Borrell, πρόδωσε το παιχνίδι κατά την προεπισκόπηση της επερχόμενης συνεδρίασης του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ.

Ο Μπορέλ ομολόγησε ότι «η σύγκρουση θα είναι μακρά» και «η προτεραιότητα των κρατών μελών της ΕΕ» στην Ουκρανία «συνίσταται στην προμήθεια βαρέων όπλων».

Στη συνέχεια, ο Πολωνός πρόεδρος Andrzej Duda συναντήθηκε με τον Zelensky στο Κίεβο. Το πλήθος των συμφωνιών που υπέγραψαν οι δύο δείχνουν ότι η Βαρσοβία σκοπεύει να επωφεληθεί σημαντικά από τον πόλεμο για να ενισχύσει την πολιτικοστρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική επιρροή της στη δυτική Ουκρανία. Πολωνοί υπήκοοι θα επιτρέπεται στο εξής να εκλέγονται στα ουκρανικά κυβερνητικά όργανα με τη φιλοδοξία ακόμη και να καταλάβουν θέσεις συνταγματικών δικαστών.

Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι το Κίεβο περίπου μεταφέρει τη διαχείριση του αποτυχημένου ουκρανικού κράτους στην Πολωνία. Η Βαρσοβία δεν θα χρειαστεί καν να στείλει στρατεύματα. Ονομάστε το μια μαλακή προσάρτηση.

Ο οδοστρωτήρας εν κινήσει

Ως έχει, η κατάσταση στο πεδίο της μάχης μπορεί να εξεταστεί σε αυτόν τον χάρτη. Υποκλαπείσες επικοινωνίες της Ουκρανικής διοίκησης αποκαλύπτουν τον στόχο τους να οικοδομήσουν μια στρωματοποιημένη άμυνα από την Πολτάβα μέσω του Ντνεπροπετρόβσκ, στην Ζαπορόζια, το Κριβόι Ρογκ και το Νικολάεφ – που τυγχάνει να αποτελεί την ασπίδα της ήδη οχυρωμένης Οδησσού. Τίποτα από αυτά δεν εγγυάται την επιτυχία ενάντια στην επερχόμενη ρωσική επίθεση.

Είναι πάντα σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Επιχείρηση Z ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου με περίπου 150.000 μαχητές – και σίγουρα όχι τις ελίτ δυνάμεις της Ρωσίας. Κι όμως απελευθέρωσαν τη Μαριούπολη και κατέστρεψαν το επίλεκτο τάγμα νεοναζί Azov μέσα σε πενήντα μόνο ημέρες, καθαρίζοντας μια πόλη 400.000 κατοίκων με ελάχιστες απώλειες.

Αν και διεξάγουν έναν πραγματικό πόλεμο στο έδαφος –όχι εκείνους τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ από αέρος– σε μια τεράστια χώρα ενάντια σε έναν μεγάλο στρατό, και αντιμετωπίζοντας πολλαπλές τεχνικές, οικονομικές και υλικοτεχνικές προκλήσεις, οι Ρώσοι κατάφεραν επίσης να απελευθερώσουν τη Χερσώνα, τη Ζαπορίζια και σχεδόν ολόκληρη την περιοχή των «διδύμων μωρών», των λαϊκών δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.

Ο διοικητής των χερσαίων δυνάμεων της Ρωσίας, στρατηγός Aleksandr Dvornikov, έχει εντείνει τις επιθέσεις με πυραύλους, πυροβολικό και αεροπορικές επιδρομές πέντε φορές περισσότερο από ό,τι κατά την πρώτη φάση της επιχείρησης Z, ενώ οι Ουκρανοί, συνολικά, έχουν λίγα ή πολύ λίγα καύσιμα, πυρομαχικά για πυροβολικό, εκπαιδευμένους ειδικούς, drones και ραντάρ.

Αυτό που απλά δεν μπορούν να καταλάβουν οι Αμερικανοί στρατηγοί της πολυθρόνας και της τηλεόρασης είναι ότι κατά την άποψη της Ρωσίας για αυτόν τον πόλεμο –τον οποίο ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Andrei Martyanov ορίζει ως «επιχείρηση συνδυασμένων στρατιωτικών και αστυνομικών ενεργειών»– οι δύο κορυφαίοι στόχοι είναι η καταστροφή όλων των στρατιωτικών πόρων του εχθρού με διατήρηση της ζωής των δικών της στρατιωτών.

Έτσι, ενώ η απώλεια τανκς δεν είναι μεγάλη υπόθεση για τη Μόσχα, η απώλεια ζωών είναι. Και αυτό ευθύνεται για τους μαζικούς ρωσικούς βομβαρδισμούς. κάθε στρατιωτικός στόχος πρέπει να καταστραφεί οριστικά. Τα χτυπήματα ακριβείας είναι ζωτικής σημασίας.

Υπάρχει μια έντονη συζήτηση μεταξύ των Ρώσων στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων σχετικά με το γιατί το Υπουργείο Άμυνας δεν πηγαίνει για μια γρήγορη στρατηγική νίκη. Θα μπορούσαν να είχαν μετατρέψει την Ουκρανία σε ερείπια –α-λα-αμερικάνικο στυλ– σε ελάχιστο χρόνο. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Οι Ρώσοι προτιμούν να προχωρούν αργά και σταθερά, σαν ένα είδος οδοστρωτήρα. Προχωρούν μόνο αφού οι ναρκαλιευτές έχουν καθαρίσει πλήρως το έδαφος, στο κάτω κάτω υπάρχουν νάρκες παντού.

Το συνολικό μοτίβο είναι αναμφισβήτητο, ό,τι κι αν λέει ο βομβαρδισμός της ΝΑΤΟϊκής προπαγάνδας. Οι Ουκρανικές απώλειες ανεβαίνουν εκθετικα – έως και 1.500 νεκροί ή τραυματίες καθημερινά, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει. Εάν υπάρχουν 50.000 Ουκρανοί στρατιώτες στους πολλούς κλειούς του Donbass, θα έχουν εξουδετερωθεί μέχρι τα τέλη Ιουνίου.

Μονάχα μέσα και γύρω από τη Μαριούπολη, η Ουκρανία πρέπει να έχει χάσει έως και 20.000 στρατιώτες. Αυτή είναι μια τεράστια στρατιωτική ήττα, ξεπερνώντας κατά πολύ την ήττα στο Debaltsevo το 2015 και προηγουμένως στο Ilovaisk το 2014. Οι απώλειες κοντά στο Izyum μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερες από όσο στη Μαριούπολη. Και τώρα προστίθενται και οι απώλειες στη γωνία του Severodonetsk.

Μιλάμε εδώ για τις καλύτερες ουκρανικές δυνάμεις. Δεν έχει καν σημασία ότι μόνο το 70 τοις εκατό των δυτικών όπλων που αποστέλλονται από το ΝΑΤΟ φτάνει ποτέ στο πεδίο της μάχης: το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι καλύτεροι στρατιώτες πάνε…φεύγουν και δεν θα αντικατασταθούν. Νεοναζί του Αζόφ, η 24η Ταξιαρχία, η 36η Ταξιαρχία, διάφορες ταξιαρχίες εναερίως μεταφερομένων στρατευμάτων – όλες υπέστησαν απώλειες 60+ τοις εκατό ή έχουν εξοντωθεί εντελώς.

Έτσι, το βασικό ερώτημα, όπως τόνισαν αρκετοί Ρώσοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, δεν είναι να εντοπιστεί ο βαθμός απωλειών του Κιέβου που θα χαρακτηρίσει το σημείο χωρίς επιστροφή. Το βασικό ερώτημα είναι πόσους στρατιώτες είναι διατεθειμένη να χάσει η Μόσχα για να φτάσει σε αυτό το σημείο.

Ολόκληρη η ουκρανική άμυνα βασίζεται στο πυροβολικό. Έτσι, οι μάχες κλειδιά που θα ακολουθήσουν θα περιλαμβάνουν πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς. Εδώ θα υπάρξουν προβλήματα, επειδή οι ΗΠΑ πρόκειται να παραδώσουν συστήματα M270 MLRS με πυρομαχικά κατευθυνόμενα ακριβείας, ικανά να πλήξουν στόχους σε απόσταση έως και 70 χιλιομέτρων ή μεγαλύτερη.

Η Ρωσία, ωστόσο, διαθέτει αντίμετρα: το Μικρό Επιχειρησιακό-Τακτικό Σύμπλεγμα Ερμής, που χρησιμοποιεί πυρομαχικά υψηλής ακρίβειας, ενδεχομένως καθοδηγούμενα με λέιζερ και εμβέλεια άνω των 100 χιλιομέτρων. Και μπορούν να λειτουργήσουν σε συνδυασμό με τα ήδη μαζικής παραγωγής συστήματα αεράμυνας Pantsir.

Το πλοίο που βυθίζεται

Η Ουκρανία, εντός των σημερινών της συνόρων, ανήκει ήδη στο παρελθόν. Ο Georgy Muradov, μόνιμος εκπρόσωπος της Κριμαίας στον Πρόεδρο της Ρωσίας και αναπληρωτής πρωθυπουργός της κυβέρνησης της Κριμαίας, είναι κατηγορηματικός: «Η Ουκρανία, με τη μορφή που τη γνωρίζαμε, νομίζω ότι δεν θα υπάρξει ξανά. Αυτή είναι ήδη η πρώην Ουκρανία».

Η Θάλασσα του Αζόφ έχει γίνει πλέον «θάλασσα κοινής χρήσης» από τη Ρωσία και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ (DPR), όπως επιβεβαίωσε ο Muradov.

Η Μαριούπολη θα αποκατασταθεί. Η Ρωσία είχε άφθονη εμπειρία σε τέτοιες δράσεις τόσο στο Γκρόζνι όσο και στην Κριμαία. Ο χερσαίος διάδρομος Ρωσίας-Κριμαίας βρίσκεται σε λειτουργία. Τα τέσσερα από τα πέντε νοσοκομεία της Μαριούπολης έχουν ήδη επαναλειτουργήσει και τα μέσα μαζικής μεταφοράς επέστρεψαν, καθώς και τρία βενζινάδικα.

Η επικείμενη απώλεια του Severodonetsk και του Lysichansk θα κρούσει σοβαρό κώδωνα κινδύνου στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, γιατί αυτό θα αντιπροσωπεύει την αρχή του τέλους για το τρέχον καθεστώς στο Κίεβο. Και αυτό, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς – και πέρα ​​από όλη την υψηλή ρητορική του «η δύση στέκεται στο πλάι σας» – σημαίνει ότι οι σοβαροί παίκτες δεν θα έχουν και τόσο θάρρος να στοιχηματίζουν σε ένα πλοίο που βυθίζεται.

Στο μέτωπο των κυρώσεων, η Μόσχα ξέρει ακριβώς τι να περιμένει, όπως διευκρίνισε ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Maxim Reshetnikov: «Η Ρωσία ξεκινά από το γεγονός ότι οι κυρώσεις εναντίον της αποτελούν μια μάλλον μακροπρόθεσμη τάση και από το γεγονός ότι η στροφή προς την Ασία, η επιτάχυνση του επαναπροσανατολισμού προς τις ανατολικές αγορές, προς τις ασιατικές αγορές, αποτελεί στρατηγική κατεύθυνση για τη Ρωσία. Θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να ενσωματωθούμε σε αλυσίδες προστιθέμενης αξίας ακριβώς μαζί με τις ασιατικές χώρες, μαζί με τις αραβικές χώρες, μαζί με τη Νότια Αμερική».

Όσον αφορά τις προσπάθειες «εκφοβισμού της Ρωσίας», οι παίκτες θα ήταν σοφό να ακούσουν τον υπερηχητικό ήχο 50 πυραύλων τελευταίας τεχνολογίας Sarmat που θα τεθούν σε υπηρεσία αυτό το φθινόπωρο, όπως εξήγησε ο επικεφαλής της Roscosmos, Ντμίτρι Ρογκόζιν.

Οι συναντήσεις αυτής της εβδομάδας στο Νταβός φέρνουν στο φως μια άλλη συμπόρευση που σχηματίζεται με φόντο την παγκόσμια μάχη μονοπολισμού και πολυπολισμού. Η Ρωσία, τα δίδυμα μωρά, η Τσετσενία και σύμμαχοι όπως η Λευκορωσία έρχονται πλέον σε αντιπαράθεση με τους «ηγέτες του Νταβός» – με άλλα λόγια, τη συνδυασμένη δυτική ελίτ, με λίγες εξαιρέσεις όπως ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν.

Ο Ζελένσκι θα είναι μια χαρά. Προστατεύεται από βρετανικές και αμερικανικές ειδικές δυνάμεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, η οικογένεια ζει σε μια έπαυλη 8 εκατομμυρίων δολαρίων στο Ισραήλ. Έχει μια βίλα 34 εκατομμυρίων δολαρίων στο Μαϊάμι Μπιτς και μια άλλη στην Τοσκάνη. Στον μέσο Ουκρανό είπαν ψέματα, τον λήστεψαν και σε πολλές περιπτώσεις τον δολοφόνησαν, οι συμμορίτες του Κιέβου στους οποίους προεδρεύει – ολιγάρχες, φανατικοί της υπηρεσίας ασφαλείας (SBU), νεοναζί. Και όσοι Ουκρανοί παραμένουν (10 εκατομμύρια έχουν ήδη τραπεί σε φυγή) θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι.

Εν τω μεταξύ, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ-«ο νέος Χίτλερ»-Πούτιν δεν βιάζεται καθόλου να λήξει αυτό το μεγαλύτερο από τη ζωή δράμα που καταστρέφει και σαπίζει την ήδη παρακμάζουσα Δύση ως τον πυρήνα της. Γιατί να το κάνει; Δοκίμασε τα πάντα, από το 2007, στο στυλ «γιατί να μη μπορούμε να τα βρούμε;». Τον απέρριψαν ολοκληρωτικά. Τώρα λοιπόν είναι ώρα να καθίσετε, να χαλαρώσετε και να παρακολουθήσετε την παράσταση “Η Παρακμή της Δύσης”.


Πηγή: antapocrisis.gr