Του Γιώργου Παυλόπουλου

Οι θέσεις του βρίσκουν σύμφωνη την πολιτική ελίτ της Ευρώπης – από τον Τσίπρα ως τον Μητσοτάκη και τον… Όρμπαν

Είναι ο Μακρόν της άγριας αστυνομικής καταστολήςη οποία έχει προκαλέσει θανάτους, τον σοβαρότατο τραυματισμό περισσότερων από 100 ανθρώπων και τη μόνιμη αναπηρία τουλάχιστον 14. Είναι αυτός που έφερε στη βουλή διάταγμα το οποίο νομιμοποιεί την αντιμετώπιση των διαδηλωτών ως χούλιγκαν, ενώ ενσωμάτωσε στο συνταγματικό πλαίσιο της Γαλλίας τις βασικές διατάξεις της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που είχε θεσπιστεί με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Είναι ο πρόεδρος ο οποίος έχει υποσχεθεί στους εργοδότες ότι θα φέρει τα πάνω-κάτω στην αγορά εργασίας, επιβάλλοντας την πλήρη ευελιξία και προσφέροντάς τους γενναίες φοροαπαλλαγές. Είναι ο ίδιος που δεν χάνει ευκαιρία να στείλει αεροπλάνα να βομβαρδίσουν και στρατιώτες να επέμβουν στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή – αλλά και αυτός ο οποίος ασκεί έντονες πιέσεις στην ΕΕ να μην θέσει περιορισμούς στις πωλήσεις όπλων προς το εγκληματικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, γιατί είναι πολλά τα λεφτά για τις πολεμικές βιομηχανίες και δεν πρέπει να χαθούν.

Αυτός ακριβώς ο Μακρόν είναι που έστειλε, την περασμένη Τρίτη, μια ανοιχτή επιστολή προς τους πολίτες των «28» της ΕΕ, με την οποία τους καλεί σε συστράτευση μαζί του «για μια ευρωπαϊκή αναγέννηση», επικαλούμενος τις αποφασιστικές για το μέλλον της ηπείρου ευρωεκλογές του Μαΐου, αλλά και το γεγονός ότι «ποτέ η Ευρώπη δεν βρέθηκε μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο κίνδυνο». Επικεντρώνοντας δε το… όραμά του σε τρεις άξονες, κατέστησε απολύτως σαφείς τις προθέσεις του: Πρώτον, έκανε λόγο για την «ελευθερία του ατόμου», η οποία σήμερα απειλείται – γι’ αυτό, όπως έγραψε, πρέπει να συγκροτηθεί ένας «Ευρωπαϊκός Οργανισμός Προστασίας των Δημοκρατιών», πρακτικά δηλαδή, ένας μηχανισμός πρόληψης και καταστολής, που θα επεμβαίνει όποτε κρίνεται αναγκαίο. Δεύτερον, υπογράμμισε την ανάγκη για «προστασία της ηπείρου», η οποία προϋποθέτει κοινή αστυνομία, κοινό στρατό, αλλά και αποκλεισμό των επιχειρήσεων που «θίγουν τα στρατηγικά μας συμφέροντα» – στόχοι που θα διασφαλιστούν, όπως προτείνει, με τη δημιουργία ενός «Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εσωτερικής Ασφάλειας». Και τρίτον, αναφέρθηκε στην «επάνοδο στο πνεύμα προόδου» – ένας τίτλος που απλώς έπρεπε να υπάρχει, καθώς τα χωράει όλα και μπορεί να ερμηνευθεί κατά το δοκούν.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να σημειωθεί ότι με το περιεχόμενο της επιστολής Μακρόν, όπως απέδειξαν και οι αντιδράσεις που ακολούθησαν τη δημοσιοποίησή της, ταυτίζεται το μεγαλύτερο τμήμα της πολιτικής ελίτ της Ευρώπης: Οι Σοσιαλιστές και ο Τσίπρας που τον θαυμάζουν ως μέγα φιλοευρωπαϊστή, οι Χριστιανοδημοκράτες που τον θεωρούν σχεδόν δικό τους, οι Φιλελεύθεροι που θα συνεργαστούν μαζί του στις ευρωεκλογές, ακόμη και αρκετοί «ευρωσκεπτικιστές» που κατανοούν ότι δεν έχουν πολλά να χωρίσουν μαζί του. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για το αυτοαποκαλούμενο «δημοκρατικό τόξο» το οποίο δήθεν συγκροτείται για να υψώνει ανάχωμα απέναντι στον λαϊκισμό, τα άκρα και τις εξωτερικές απειλές. Και, φυσικά, για να σταματήσει την παραπληροφόρηση και τα λεγόμενα «fake news», τα οποία θα αξιοποιηθούν εντατικά ώστε να πάρει ακόμη πιο αντιδραστικά και κατασταλτικά χαρακτηριστικά η στροφή της ΕΕ – είναι σίγουρο, πλέον, πως όσοι διανοηθούν να στηρίξουν και να ψηφίσουν δυνάμεις που ασκούν κριτική στην ΕΕ ή, πολύ περισσότερο, μάχονται για την αποδέσμευση από αυτήν και για τη διάλυσή της θα χαρακτηρίζονται εχθροί της δημοκρατίας, υποχείρια ξένων δυνάμεων ή ίσως και κάτι ακόμη χειρότερο!

«Ο Εμανουέλ Μακρόν έστειλε ένα αποφασιστικό μήνυμα για τη συνοχή στην Ευρώπη. Θεωρώ ότι έχει δίκιο», σχολίασε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Όλαφ Σολτς. «Συμφωνώ με τον Μακρόν. Όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την ΕΕ οφείλουν να συνεργαστούν στη διάρκεια των ευρωεκλογών και μετά από αυτές. Η αναγέννηση της Ευρώπης πρέπει να ξεκινήσει τώρα», δήλωσε από την πλευρά του ο πρόεδρος του Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ. Μάλιστα, ισχυρίστηκε ότι «υπάρχουν εξωτερικές, εχθρικές προς την ΕΕ δυνάμεις που επιδιώκουν να επηρεάσουν τις δημοκρατικές επιλογές των Ευρωπαίων πολιτών, κρυφά ή φανερά» – ταυτιζόμενος έτσι με τη διαπίστωση της επιστολής του Γάλλου προέδρου πως «αυτοί που εκμεταλλεύονται την οργή και στηρίζονται από τις ψευδείς ειδήσεις, υπόσχονται ανενόχλητοι τα πάντα στους πάντες» και την συνακόλουθη προτροπή: «Μπροστά στη χειραγώγιση αυτή, πρέπει να σηκώσουμε ανάστημα».