Του Γιάννη Περάκη

Θα επιχειρηθεί να σκιαγραφούν οι διαφορές αλλά και οι ομοιότητες της ανώμαλης περιόδου της μεταμφυλιακής εποχής με αυτές του σήμερα. Όντως το σήμερα, διαθέτει τα χαρακτηριστικά μιας ανώμαλης πολιτικής περιόδου.

Διαφορές: Τότε, μετά απο την απελευθέρωση το 1944 δεν υπήρχε βουλή, συνεδρίασε μετά απο 10 χρόνια.

Σήμερα: Υπάρχει βουλή με το 59,92% των εγγεγραμμένων.


Αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών ναζί από την Ελλάδα (Οκτώβρης 1944) και ιδίως μετά τη σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944 και την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, η άρχουσα τάξη της χώρας είχε να αντιμετωπίσει ένα κομβικό ζήτημα: Παρά την ήττα του ΕΛΑΣ, το Δεκέμβρη του 1944, δεν είχε εξασφαλιστεί ακόμη η σταθερότητα του αστικού κράτους. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, της αντικομμουνιστικής τρομοκρατίας πραγματοποιούνται οι νόθες εκλογές της 31/03/1946 οι οποίες συνιστούσαν ένα σημαντικό βήμα προς την οριστική σταθεροποίηση της εξουσίας της, δίχως αυτό να σημαίνει ότι εκείνη την εποχή είχε αποκατασταθεί η σταθερότητά της. Η συγκρότηση του πρώτου αστικού κοινοβουλίου μετά από 10 χρόνια (γεγονός που πανηγυρίζεται δεόντως από τον αστικό κόσμο) αποτελεί τον «κοινοβουλευτικό μανδύα» του συστήματος, με τον οποίο θα περάσει μια σειρά από νόμους, ψηφίσματα και διατάξεις, ώστε να χτυπήσει το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και τον κύριο πολιτικό του φορέα, το ΚΚΕ, και παράλληλα, να θωρακιστεί νομικά απέναντί του.

Στο μεταξύ ιδρύονται τα Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης (ΤΕΑ), ένα ειδικό παραστρατιωτικό σώμα που συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1948, κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου με απόφαση του γενικού επιτελείου στρατού (ΓΕΣ). Τα ΤΕΑ ήταν η συνέχεια των Μονάδων Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ) και των Μικτών Αποσπασμάτων Διώξεως (ΜΑΔ).

Τα ΤΕΑ είχαν παρουσία σε όλη την ελληνική επικράτεια, εκτός από τα πιο μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμη διαδραμάτισαν ρόλο στις στρατιωτικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου εφαρμόζοντας τις πολιτικές του ελληνικού κράτους κατά τα μετεμφυλιακά χρόνια. Καταργήθηκαν το 1982 και αντικαταστάθηκαν από την Εθνοφυλακή.

Κατά συνέπεια τα ΤΕΑ αποτελούν μέρος του ένοπλου κρατικού μηχανισμού. Για το ζήτημα του κράτους, ο Ένγκελς επισημαίνει: «Επειδή το κράτος γεννήθηκε από την ανάγκη να χαλιναγωγούνται οι ταξικές αντιθέσεις, και επειδή ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα στη σύγκρουση αυτών των τάξεων, είναι κατά κανόνα κράτος της πιο ισχυρής, οικονομικά κυρίαρχης τάξης, που με τη βοήθεια του κράτους γίνεται και πολιτικά κυρίαρχη τάξη. Πρόκειται για «έναν ορισμένο μηχανισμό εξαναγκασμού», μια «μηχανή για να στηρίζει την κυριαρχία της μιας τάξης πάνω στην άλλη».

Πρώτη ομοιότητα: Η δεκαετία 1953-1963 μπορεί να χαρακτηριστεί, σε γενικές γραμμές, ως αυτή της «καπιταλιστικής ανασυγκρότησης» της Ελλάδας: «Παραγωγική ανασυγκρότηση» με μεγάλες επενδύσεις ξένων και ντόπιων ιδιωτικών κεφαλαίων, διατήρηση της περιστολής των εργατικών δικαιωμάτων, δανειοδοτήσεις υπέρ της «ανάπτυξης», ολοκληρωτική πρόσδεση στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΝΑΤΟ και της τότε ΕΟΚ.

Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή. Οι συνταγματικές εκτροπές από το 2010 είναι επαναλαμβανόμενες και με την νομική «κάλυψη» των ανωτάτων δικαστηρίων. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις διαθέτουν μηδαμινή εξουσία στην χώρα, με εξαίρεση αυτό της ψήφισης των μνημονιακών μέτρων και της καταστολής.

Το χρέος με τα δάνεια, η διάλυση του κοινωνικού ιστού και του κοινωνικού κράτους, η τρομοκρατία να κλιμακώνεται με πρωτεργάτη την νέα «κυβέρνηση» της Ν.Δ, κλιμακώνουν τις ήδη ανώμαλες συνθήκες του κοινοβουλευτικού καθεστώτος. Η Ελλάδα «ανασυγκροτείται» με τα νέα οικονομικά δεδομένα. Η ανασφάλεια, οι μισθοί πείνας (το 33% των εργαζομένων λαμβάνει μισθό έως 400,00 ευρώ), ο επαναυπολογισμός των συντάξεων με το νόμο Κατρούγκαλου κλπ δημιουργούν ένα ιδιόμορφο εκρηκτικό κλίμα.

Δεύτερη ομοιότητα: Σχετικά με το νομικό πλαίσιο της δεκαετίας αυτής και τον τρόπο εφαρμογής του, είναι άκρως χαρακτηριστικά τα λόγια του ίδιου του «εθνάρχη» Καραμανλή απαντώντας ουσιαστικά στις κατηγορίες του «Κέντρου» για «αντιδημοκρατική» διακυβέρνηση. Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στα κατασταλτικά μέτρα, υποστηρίζει ότι «ελήφθησαν κατά την διάρκειαν του συμμοριτοπολέμου και από τας Κυβερνήσεις 1948-1951, των οποίων μετείχον και τα κόμματα του Κέντρου», ενώ σχολιάζοντας τη στάση των κυβερνήσεών του τονίζει:

«Εγώ όχι μόνον δεν προσέθεσα τίποτα, αλλά και τα μέτρα αυτά εφάρμοσα με επιείκειαν. Είχα δε την πρόθεσιν να τα άρω εν καιρώ, εάν το λαϊκόν μέτωπον το 1956 και η επικίνδυνος διόγκωσις των δυνάμεων της ΕΔΑ, κατά το 1958, δεν καθίστων ψυχολογικώς άκαιρον την άσκησιν παρομοίας πολιτικής».

Σήμερα, από το 2010 οι διάφορες κυβερνήσεις της Ν.Δ. είτε μόνη της είτε με τα συνεργαζόμενα «αποκόμματα» του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, του ΛΑΟΣ. Το 2015 ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αφού «δώρισε» τα χρυσά και τα ασημικά του ελληνικού λαού, δεν άλλαξε σε τίποτα το εργασιακό καθεστώς απασχόλησης και όχι μόνο. Στα πολλαπλά «εγκλήματα του» συγκαταλέγεται ο νόμος Κατρούγκαλου το 2016, αλλά και άλλα όπως θα αποδειχθεί παρακάτω.

Εάν στα παραπάνω προστεθεί η απαξίωση του πολιτικού συστήματος με την τεράστια αποχή των τελευταίων εκλογών (42,08%), δημιουργείται ένας συνδυασμός μη ελεγχόμενος, μια βραδυφλεγής βόμβα που μπορεί να εκραγεί από ένα «τυχαίο» γεγονός.



Στην ηγεσία του υπουργείου άμυνας το τελευταίο καιρό επικρατεί μια έντονη κινητικότητα. Ο λόγος είναι η εφεδρεία και η εθνοφυλακή. Πρόθεσή τους η προώθηση με άμεσες διαδικασίες ώστε σε πρώτη φάση μέσα στο φθινόπωρο να έχει ψηφιστεί ο νέος νόμος για τα Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης (ΤΕΑ). Με «όραμα» για τα ΤΕΑ να αναβαθμισθούν.

Παράλληλα με τον νέο νόμο για την ανασυγκρότηση της Εθνοφυλακής, εκπονείται και ο νέος Στρατιωτικός Κανονισμός που θα ρυθμίζει τις λεπτομέρειες λειτουργίας της, λύνοντας όλες τις παλαιές «στρεβλώσεις και αγκυλώσεις» του παλαιού νόμου. Παράλληλα, δημιουργούνται, ενδυναμώνονται και συγκροτούνται νέα τμήματα και μονάδες εθνοφυλακής αφενός στα μεγάλα αστικά κέντρα της ηπειρωτικής χώρας ή οι λόχοι εφέδρων καταδρομών στα κύρια Νησιά ενώ στα μικρά νησιά της ΑΣΔΕΝ ο στόχος είναι να συγκροτηθούν και επιπλέον τμήματα εθνοφυλακής. Η μεγαλύτερη «καινοτομία» δεν είναι άλλη από την συγκρότηση μονάδων εθνοφυλακής σε Αττική και Θεσσαλονίκη. Συγκροτούνται μονάδες με αποστολές την Κυβερνοάμυνα-Κυβερνοασφάλεια, Μηχανικού και Ιατρικής/Νοσηλευτικής ικανές να διαχειρίζονται και να επεμβαίνουν «σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας» και «πολιτικής προστασίας». Παράλληλα, συγκροτούνται τυπικής σύνθεσης και οργάνωσης Τάγματα Εθνοφυλακής αρχικά σε Αττική και Θεσσαλονίκη.

Άμεσα στη Διεύθυνση Εθνοφυλακής του ΓΕΣ τοποθετείται αξιωματικός στον βαθμό του Ταξιάρχου. Η νέα πολιτική για την Εθνοφυλακή περιλαμβάνει εκπαιδεύσεις όχι μόνον τη Κυριακή αλλά και άλλες ημέρες της εβδομάδας. Θεσπίζονται «κίνητρα» για τη συμμετοχή ώστε το έτος 2023 οι Μονάδες Εθνοφυλακής σε όλη την επικράτεια να παρουσιάζουν κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών τους δραστηριοτήτων τη πλήρη πολεμική σύνθεση και επάνδρωση, δυνάμεως 100%. Σε επίπεδο ΓΕΕΘΑ μελετάται η σύσταση νέου Κλάδου με υπαγωγή σε αυτόν όλων των Διευθύνσεων Εθνοφυλακής, Επιστράτευσης και Πολιτικής Σχεδίασης Εκτάκτων Αναγκών (ΠΣΕΑ). Τέλος, δίνονται οικονομικά κίνητρα και αναλαμβάνονται όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για την έγκαιρη αποζημίωση των Εθνοφυλάκων, για την παροχή υπηρεσιών τους, προκειμένου να αποφεύγονται καθυστερήσεις και αρνητικά σχόλια από τη μεριά τους.

Αυτά συμβάνουν σήμερα. Κεραυνός εν αιθρία; Μάλλον όχι.



Πρώτη παρενέργεια: Η «αναβάθμιση» της Εθνοφυλακής, βάσει του σχεδίου που είχε στην ουσία ο Π. Καμμένος σε συνεργασία με τον Αλ. Στεφανή όταν ήταν αρχηγός ΓΕΣ. Η αναβάθμιση θα επέλθει όχι με την βελτίωση της συμμετοχής των υπαρχόντων εθνοφυλάκων, η οποία στις περιοχές των συνόρων αγγίζει μόλις το 35%, αλλά με την δημιουργία νέων ταγμάτων σε μεγάλες πόλεις. Προφανώς δεν προβληματίζεται το υπουργείο για την χαμηλή συμμετοχή των εθνοφυλάκων, αλλά θέλει να επεκτείνει το μέτρο σε όλη την Ελλάδα, προκαλώντας αντανακλαστικά εμφυλίου, καθώς τα τάγματα εθνοφυλακής είχαν σκοπό να αντιμετωπίσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο και γι αυτό τον λόγο μέχρι και την δεκαετία του ’80 συμμετείχαν στο περίφημο σχέδιο «κόκκινη προβιά».

Να θυμίσουμε εδώ, ότι το 2010 η τότε πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, με υπουργό τον Ε. Βενιζέλο (όποια πέτρα κι’ αν σηκώσεις τον βρίσκεις από κάτω), είχε εξαγγείλει το «Σχέδιο Δευκαλίων» το οποίο σκόπευε κι αυτό στην άμεση ανταπόκριση σε θέματα έκτακτης ανάγκης. Πολύ σύντομα το σχέδιο διαλύθηκε και έμειναν μόνο κάποιες ομάδες που φέρουν ακόμα και σήμερα το όνομα «Δευκαλίων» σε ανάμνηση του μεγαλεπήβολου σχεδίου.

Ένα ακόμα σημείο που αξίζει της προσοχής από όσα διαβάσαμε στο armynow.net και στο defencereview.gr είναι ότι με το νέο σχέδιο περί εθνοφυλακής, θα επιτευχθεί αύξηση της «επάνδρωσης» των ΤΕΘ, χωρίς άνδρες, αλλά με τη συμμετοχή γυναικών.

Κάτι ανάλογο πάντως υποστήριζαν ο Π. Καμμένος και ο Αλ. Στεφανής όταν διέλυσαν τα Κέντρα Εκπαίδευσης στην ηπειρωτική Ελλάδα και έστελναν τους στρατιώτες από την πρώτη κιόλας ημέρα να ενισχύσουν τις μονάδες στην παραμεθόριο. Ωστόσο δυο χρόνια μετά, τα Κέντρα Εκπαίδευσης στην ηπειρωτική Ελλάδα λειτουργούν κανονικά, δεν υποδέχονται όμως στρατιώτες, ενώ οι στρατιώτες που παρουσιάζονται στην παραμεθόριο αντιμετωπίζουν προβλήματα και υπάρχουν αναφορές ότι η εκπαίδευσή τους είναι ελλιπής.

Δεύτερη παρενέργεια: Η απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας Δ. Βίτσα για την Εθνοφυλακή για το 2017 πέρασε σε Φ.Ε.Κ. Καθορίστηκε με απόφαση του ΑΝΥΕΘΑ Δ. Βίτσα ο αριθμός των Εθνοφυλάκων για φρούρηση αποθηκών πυρομαχικών, καυσίμων, υλικών επιστράτευσης και λοιπών εγκαταστάσεων του Στρατού Ξηράς και η ημερήσια αποζημίωση τους. Σύμφωνα με το ΦΕΚ που τυπώθηκε η απόφαση από τις διατάξεις της απόφασης προκαλείται επιβάρυνση στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) ύψους τεσσάρων εκατομμυρίων εκατό χιλιάδων ευρώ (4.100.000€), για το έτος 2017. Η απόφαση καθορίζει την χρησιμοποίηση, κατά το έτος 2017, συνολικά επτακοσίων σαράντα έξι (746) Εθνοφυλάκων, για φρούρηση των αποθηκών πυρομαχικών, των καυσίμων, των υλικών επιστράτευσης και των λοιπών εγκαταστάσεων του Στρατού Ξηράς.

Η ίδια απόφαση προβλέπει πως το ύψος της ημερησίας αποζημίωσης των Εθνοφυλάκων θα ανέρχεται σε δέκα πέντε (15) ευρώ. Επίσης θυμίζετε πως το 2017, ήταν Έτος Εθνοφυλάκων και Εφέδρων. Με αφορμή αυτό είχαν προγραμματιστεί μια σειρά από επισκέψεις ανά την Ελλάδα προκειμένου να τονιστεί ο ρόλος και η προσφορά της Εθνοφυλακής.



Η ​​αποστολή της Εθνοφυλακής: Το τρέχον κανονιστικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία έχει καθοριστεί με το Ν.1295/1982 «Περί Εθνοφυλακής» και τον ΣΚ 92-1 «Γενικός Κανονισμός Οργάνωσης και Λειτουργίας Εθνοφυλακής». Οι Μονάδες Εθνοφυλακής ασχολούνται «με την επάνδρωση των οποίων καλείται προσωπικό που διαμένει στην περιοχή, με αποστολή τη συμβολή στην άμυνα της χώρας, ενίσχυση και υποβοήθηση των Ενόπλων Δυνάμεων στην εκπλήρωση της αποστολής τους, συμβολή στην αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών όπως θεομηνίες, την υποβοήθηση του έργου του Στρατού σε περίπτωση μερικής ή γενικής επιστράτευσης και τη συμμετοχή εξασφάλιση έργων κοινής ωφελείας στρατηγικής σημασίας». Βρίσκονται κυρίως στις συνοριακές περιοχές και τα νησιά (που άλλωστε διέπονται με ιδιότυπο στρατιωτικό καθεστώς) ενώ σε κάποιες περιπτώσεις εδρεύουν σε περιοχές όπου υπάρχουν μειονοτικοί πληθυσμοί της Θράκης και της Δυτικής Μακεδονίας.

Οι ισχυρές ενδείξεις που αποδεικνύονται σχεδόν... αποδείξεις

1) Μισθοφορική σχέση, σύγχρονος εξοπλισμός: «Εντυπωσιακό» είναι το γεγονός ότι σε διάφορες περιοχές οι εθνοφύλακες έχουν πάρει τη μορφή μισθοφορικού τμήματος ημιεπαγγελματιών. Εδώ και αρκετά χρόνια αμείβονται με 15 ευρώ ανά βάρδια προκειμένου να χρησιμοποιούνται στη φύλαξη εγκαταστάσεων ως σκοποί, παρά το γεγονός ότι ο στρατός διαθέτει χιλιάδες επαγγελματίες οπλίτες. Η χρηματική ενίσχυση που παραπέμπει σε κλασικές μεθόδους ακροδεξιάς στρατολόγησης και χρησιμοποιήθηκε σε πολλές περιπτώσεις από τη Χ.Α..

2) Δίνουν ρόλο σε φασίστες-μιλιταριστές στην εσωτερική ασφάλεια και επιστρατεύουν φτωχές γυναίκες με νέο Νόμο.

3) Η Εθνοφυλακή αρχίζει να απασχολεί την κοινή γνώμη από το 2012, ταυτόχρονα με την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Μέχρι τότε, η συμμετοχή των εθελοντών αντιμετωπιζόταν με απροθυμία και ο Στρατός επιχειρούσε να τονώσει το ενδιαφέρον. Είναι μια περίοδος πολιτικής αναταραχής όταν στον στρατό επανέρχεται μια έντονη συντηρητικοποίηση με μια σειρά από αποφάσεις. Η αλλαγή στην εικόνα της Εθνοφυλακής συνδυάζεται με τροποποιήσεις στο σχέδιο δράσης, όπου προστίθεται το καθήκον της αντιμετώπισης διαδηλώσεων, κινητοποιήσεων ή άλλων «συμβάντων που οφείλεται στο πλήθος ή τη διασάλευση της τάξης». Ο θεσμός επεκτείνεται από τις συνοριακές περιοχές στην ενδοχώρα και η συμμετοχή τους στον επιχειρησιακό σχεδιασμό των Ενόπλων Δυνάμεων αναβαθμίζεται.

4) Σε περιόδους φυσικών καταστροφών, η πλέον αρμόδια αρχή είναι η από το 1995 ιδρυθείσα θεσμικά η Πολιτική Προστασία με την ίδρυση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Η προστασία της ανθρώπινης ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών αποτελεί μια από τις βασικότερες προτεραιότητες κάθε δήμου στο πλαίσιο της κοινωνικής του αποστολής, αλλά και υποχρέωσή του ως δύναμη πολιτικής προστασίας (Ν. 3013/2002, Άρθρο 3.

Τι σχέση έχει το ΓΕΣ με τις φυσικές καταστροφές να έχει τον πρώτο λόγο!

Ο κύριος λόγος τελικά της «Εθνοφυλακής» έτσι όπως έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται από το 2010 και μετέπειτα, με την συναίνεση των εκάστοτε κυβερνήσεων, ανεξαιρέτως, είναι ο υποτιθέμενος «εσωτερικός εχθρός» σε σχέση με την ανασφάλεια του κυβερνώντος πολιτικού συστήματος.

Η υποχρεωτική στρατολόγηση είναι λευκοί που στέλνουν μαύρους να πολεμήσουν κίτρινους για να προστατέψουν την πατρίδα που έκλεψαν από τους κόκκινους. Gerome Gragni & James Rado, από το μιούζικαλ Hair (για τον πόλεμο στο Βιετνάμ).

Ένα ποίημα αφιερωμένο στην «διάσπαρτη» αριστερά που ακόμα ανιχνεύει κοινά σημεία συστράτευσης:


Μια μαύρη καταιγίδα υπήρξε η νιότη μου, ένα βράδυ
Διαρκές· καμιά φορά τη σκίζαν ήλιοι λαμπεροί
Βροχές-βροντές τη χάλασαν, την έκαναν ρημάδι
Στον κήπο μου έχουν λίγοι μείνει πια ώριμοι καρποί.

Και να που το φθινόπωρο έχω των ιδεών αγγίξει
Και να δουλέψει φτυάρι πρέπει και τσαπί γερά,
Αν είν’ της γης το χώμα γόνιμο να ξανασφίξει
Κι οι τρύπες να κλειστούν που ανοίξαν τάφους τα νερά.

Τα νέα τ’ άνθη που ονειρεύομαι ποιος ξέρει αν πάλι
Στο χώμα ετούτο, που ‘ν’ σαν θαλασσόδαρτο ακρογιάλι,
Τη μυστική θα βρούνε την τροφή να τα ταΐζει

Με σφρίγος; Οϊμέ! Ο Χρόνος τη ζωή μας τρώει, σακατεύει
Κι ο σκοτεινός Εχθρός, που τις καρδιές μας ροκανίζει,
Απ’ όσο χάνουμε αίμα πίνει και ρουφά και αντριεύει.

Σημείωση: Ο τίτλος του κειμένου είναι παράφραση διαφήμισης του αμερικάνικου στρατού για την στρατολογία μισθοφόρων στις τάξεις του.


Το Νομικό και Πολιτικό Πλαίσιο της Περιόδου 1950-1967. ΚΟΜΕΜ-Τεύχος: 2017 Τεύχος 2 του Χ. Ραζάκου

http://diktiospartakos.blogspot.com

ArmyNow.Net 02/04/2017

Ιωάννα Ηλιάδη -Ioanna Iliadi Αύγουστος 29, 2019


Πηγή: sxedio-b.gr