Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Περισσότερο ανησυχία παρά σιγουριά αποπνέει η διαβεβαίωση δημοσιογράφων και διάφορων αναλυτών ότι ο δικομματισμός είναι στέρεος και ο ΣΥΡΙΖΑ εδραιώθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κάνουν ξόρκια για να διώξουν το φόβο ότι το οικοδόμημα είναι μετέωρο και έωλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 3% έγινε κυβέρνηση, επειδή όλες οι άλλες κυβερνητικές εκδοχές είχαν αποτύχει οικτρά και ο Τσίπρας έπεισε τους εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες που κυβερνούν τη χώρα (την πραγματική εξουσία, το βαθύ κράτος) ότι θα είναι πειθήνιος στις εντολές τους.
Ο Τσίπρας απέδειξε ότι ήταν ειλικρινής, σ’ αυτούς. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ απογοήτευσε, ιδίως με τις «Πρέσπες», και γύρισε το κοντέρ στην αρχική του θέση, να ψάχνουμε πάλι σανίδα σωτηρίας με τις ελπίδες να μικραίνουν. Το δικομματικό οικοδόμημα είναι έωλο, επειδή οι παράγοντες που γνωρίζουν το παρασκήνιο της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση με δυο διαρροές τον διαλύουν στο άψε σβήσε.
Προ ημερών, μερικά στελέχη ξεσηκώθηκαν κατά του Τσίπρα παρά το ότι χωρίς αυτόν θα παρέμεναν στην πλήρη αφάνεια. Ο ξεσηκωμός έγινε, υποτίθεται, για τη γραμμή και τη φυσιογνωμία του κόμματος. Στην πραγματικότητα, οι ξεσηκωμένοι φοβήθηκαν ότι ο Τσίπρας πάει να τους «φάει» όπως καθάρισε τον αφελή Λαφαζάνη. Η γραμμή και η φυσιογνωμία του κόμματος ήταν κάποτε θέμα ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Τώρα είναι εργαλείο παραπλάνησης των ψηφοφόρων.
Είναι πιθανόν ότι ο Τσακαλώτος (γνώστης της «πάλης των διαδρόμων» στην αρένα των βρετανικών πανεπιστημίων), ο Φίλης (ο άνθρωπος που διάλυσε, κατ’ εντολή Λεωνίδα Κύρκου, τον Ρήγα Φεραίο επειδή θεωρούσαν την Οργάνωση της Νεολαίας ανεπιθύμητα αριστερή), αλλά και ο Σκουρλέτης, ως γραμματέας, ίσως αποδειχθούν πολύ σκληροί για να «πεθάνουν».
Τα κεφάλια δεν είναι ραπανάκια
Τώρα, τα προβλήματά μας είναι τα ελληνοτουρκικά και οι εκκρεμότητες στην οικονομία, ειδικότερα οι επενδύσεις, για τις οποίες πολλά ακούμε, λίγα βλέπουμε και πάντα ελπίζουμε ότι δεν θα απογοητευτούμε όπως τόσες και τόσες φορές. Τέτοια κρίσιμα θέματα, όμως, δεν λύνονται σε συνέδρια. Ούτε καν σε Υπουργικά Συμβούλια. Εδώ και τώρα τα επιλύει ο κοινής αποδοχής «μόνιμος» διπλωματικός εκπρόσωπος των ΗΠΑ κ. Πάιατ, απαλλάσσοντας από πονοκεφάλους κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις. Όπως έπραξε με την επιβλητική παρουσία του στην Αλεξανδρούπολη, συζητώντας για βάσεις στο λιμάνι.
Ασταθής ο δικομματισμός
Σε αυτό το σκηνικό τα δυο σκέλη του δικομματισμού μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερού τουλάχιστον στα καίρια και σημαντικά ζητήματα, δηλαδή στο εξής ένα: στο ότι δεν αντιμετωπίζουν, ούτε καν τους απασχολεί, το ζήτημα της ανεξαρτησίας του τόπου. Το ένα πόδι στο παπούτσι μάτωσε με τις «Πρέσπες». Αν πάθει κάτι και το άλλο πόδι, ο κουτσός μπορεί να γκρεμοτσακιστεί.
Πάντως μια λογική συνέπεια της γενικής αδιαφορίας είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο σχέδιο από κάποιον π.χ. για το είδος των επενδύσεων που θα προωθούσαν την πρόοδο της χώρας και όχι ιδιωτικά και ιδιοτελή συμφέροντα. Η ενθουσιώδης φλυαρία π.χ. περί το Ελληνικό οφείλεται μάλλον στην επιθυμία ικανοποίησης του ισχυρού επιχειρηματία (μπας και πέσει «μάνα» από την τσέπη του), αλλά και στο ότι η εν λόγω μπίζνα προσελκύει μια ειδική κατηγορία λεφτάδων από τις ΗΠΑ, τους καζινάρχες, επαγγελματίες με γνωστές περγαμηνές.
Ανεξαρτησία ή δουλοφροσύνη
Αλήθεια είναι ότι και στην ΕΕ, δεξιοί, συντηρητικοί και σοσιαλιστές συλλειτουργούν με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν τα αντισυστημικά κόμματα, ως αντίδραση του κόσμου. Ο Τσίπρας νομίζει ότι θα απαλλαγεί, αυτός και το κόμμα του από την «κατηγορία» του «αριστερού» αν ντυθεί αλλιώς, όπως ο Μανωλιός. Εάν μεταβαπτιστεί σε σοσιαλιστή σε μια χώρα που δεν άνθισε ποτέ σοσιαλιστικό κόμμα. Θέλει, λέει, έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην αγορά υπάρχουν ή φθαρμένα παλαιά υλικά ή νεοσσοί που παλιότερα τους είχαν στα κομματικά γραφεία για να ξεσκονίζουν τις πολυθρόνες.
Το πρόβλημα τώρα στην Ελλάδα δεν είναι μεταξύ σοσιαλισμού και καπιταλισμού, Αριστεράς και Δεξιάς αλλά ανεξαρτησία ή δουλοφροσύνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε σαφή θέση με τις «Πρέσπες». Στη ΝΔ έπεσε ο λαχνός των ελληνοτουρκικών. Ο Τραμπ συνόψισε λέγοντας με σπάνια διαύγεια: «αν θέλεις να είσαι ελεύθερος πρέπει να είσαι περήφανος για την πατρίδα σου». Βέβαια θα πρέπει και η πατρίδα να είναι περήφανη για σένα.
Αρχική δημοσίευση : SLpress
Πηγή: Αιρετικές ιδέες
Δεν έχω υπ' όψιν λεπτομέρειες για τα πρώτα χρόνια της Ρωσικής Επανάστασης,αλλά από τα όσα γνωρίζω,πιστεύω,πως είναι άδικα αυτά του λέγονται για τι Λένιν.Έζησε πολύ λίγο μετά το '17 κ αρώστησε βαριά,πριν καλά - καλά να σταθεροποιηθή η νέα εξουσία.Στη διάρκεια μιας επανάστασης σπάνια αποφεύγεται η αιματοχυσία κ στο πλαίσιό της οι εκκαθαρίσεις.Και στην Κίνα έγινε αυτό,άλλο το τι έγινε με τις πολιτικές αντιπαραθέσεις,αφού πια είχε εδραιωθεί η επανάσταση και καλώς,βέβαια,το είπε αυτό ο Μάο.Εξ άλλου και οι Κουβανοί επαναστάτες εκτέλεσαν πολλούς στη διάρκεια του επαναστατικού πολέμου,όπως αναφέρει στη διήγησή του ο Τσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή