Ο ιός Covid19, γνωστός ως Κορωνοϊός, είναι σίγουρο, πως, όχι μόνο θα αλλάξει για πάντα την καθημερινότητα που μέχρι τώρα ζούσαμε, αλλά και το παγκόσμιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό.

Η παγκοσμιοποίηση, με τον τρόπο που προσπάθησαν να την επιβάλλουν, απέτυχε παταγωδώς. Ο ανεξέλεγκτος Τραμπ στις ΗΠΑ, η έξοδος της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Brexit), η μη συμμόρφωση της Ιταλίας στις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, η πλήρης αποτυχία των μνημονίων σε όσες χώρες εφαρμόστηκαν, οι διαρκείς εξεγέρσεις στη Γαλλία κατά των εργασιακών μεταρρυθμίσεων και η ενδεχόμενη ανατροπή Μακρόν, οι αντιδράσεις και άλλων ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, η αδυναμία των πολυεθνικών να επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους και κανόνες στις τοπικές οικονομίες, η αδυναμία ελέγχου των τοπικών κοινωνιών και των αντιδράσεών τους, η ενδεχόμενη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η απώλεια ελέγχου, ο ανεξέλεγκτος Ερντογάν και η αδυναμία γεωπολιτικού ελέγχου, καθώς και η ανάγκη για την ανακατανομή πληθυσμών οδήγησαν στην εφαρμογή άλλων σχεδίων, που ποτέ δεν θα μάθουμε πότε και πως ακριβώς καταρτίστηκαν.

Ένα πλήθος παραγόντων, λοιπόν, που εμπόδιζαν την εξάπλωση της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, ανάγκασαν το σύστημα να επανεφεύρει τον εαυτό του. Αξίζει να σημειωθεί, το οξύμωρο σχήμα, ότι κάποιοι από αυτούς τους παράγοντες, που ενδεχομένως δρούσαν κάποιες φορές αρνητικά για την «παγκόσμια ειρήνη», άλλο τόσο έβαζαν και φρένο στις απαιτήσεις της επιβολής της παγκόσμιας οικονομικής εξουσίας, με τον δικό τους γραφικό, αιφνιδιαστικό τρόπο (βλέπε Τραμπ και Ερντογάν).

Και αυτό συμβαίνει, διότι πάντα υπάρχει αλληλεξάρτηση του κακού με το καλό στις δημοκρατίες, όπου η κάθαρση έρχεται όμως ομαλά, από τους ίδιους τους λαούς. Οι δημοκρατίες δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο για το σύστημα, το οποίο έπρεπε πυρετωδώς να εφαρμόσει καινούργιες στρατηγικές, προκειμένου να επανακτήσει τον έλεγχο στις μάζες, που εν τω μεταξύ, είχαν αρχίσει να γίνονται καχύποπτες.

Τι έπρεπε να κάνει λοιπόν το σύστημα, για να επανακτήσει τον έλεγχο;

Πολύ απλά, έπρεπε να κάνει ένα crashtest και μετά restart ή αλλιώς δοκιμή αποδόμησης και μετά επανεκκίνηση.

Έτσι, μέσα από καταστάσεις πολέμων, πανδημιών, τσουναμιών, οικονομικών καταστροφών, και άλλων φαινομένων που δυστυχώς, στις μέρες μας, οι περισσότερες προέρχονται από πειράματα του ανθρώπου επάνω στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, η παγκόσμια οικονομική ελίτ επιβάλλει τους δικούς της νόμους στις μάζες των ανθρώπων.

Πέρα και πάνω από θεωρίες συνωμοσίας, ο ιός Covid19, αποτελεί, αναμφίβολα, προϊόν ερευνητικών πειραμάτων.

Είτε προήλθε, από το συνδυασμό ενός ιού των νυχτερίδων με τον φονικό ιό του SARS, τον οποίο διεθνής ερευνητική ομάδα δημιούργησε και μπορούσε να μολύνει τους ανθρώπους και να προκαλέσει επιδημίες, σύμφωνα, με άρθρο του έγκυρου επιστημονικού περιοδικού Nature Medicine, στις 15 Νοεμβρίου 2015, είτε από το Ινστιτούτο της Wuhan το οποίο έχει μελετήσει και αναπτύξει κορωνοϊούς στο πλαίσιο του προγράμματος βιολογικού πολέμου, αυτός ο ιός προκαλεί μαζικούς θανάτους.

Και στις δύο περιπτώσεις, ο ιός ήταν σχεδόν αδύνατο να ξεφύγει από τις υπερασφαλείς εγκαταστάσεις, όπου εργάζονται επιστήμονες που ασχολούνται με εξαιρετικά τοξικούς και παθογόνους ιούς. Εάν ξέφυγε λοιπόν, δεν ξέφυγε τυχαία.

Τα βασικότερο ερώτημα όμως, στην υπόθεση αυτή, είναι γιατί διενεργούνται αυτά τα πειράματα.

Στην πρώτη περίπτωση, κάποιοι ερευνητές υποστήριξαν ότι αυτές οι έρευνες βοηθούν στο να αναγνωριστεί ένας δυνητικός κίνδυνος, για αυτό και θα έπρεπε να συνεχιστεί η χρηματοδότησή τους, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι είναι υπερβολικά ριψοκίνδυνες και θα έπρεπε να σταματήσει η χρηματοδότηση τους.

Πιο συγκεκριμένα, ο Simon Wain-Hobson, ιολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ, είχε επισημάνει ότι, οι ερευνητές είχαν δημιουργήσει έναν νέο ιό που αναπτύσσεται θεαματικά στα ανθρώπινα κύτταρα και εάν ο ιός διαφύγει, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει την πορεία του. Την ίδια άποψη είχε εκφράσει και ο Richard Ebright, ειδικός μοριακής βιολογίας και βιοασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς, στο Νιου Τζέρσι και είχε προειδοποιήσει μάλιστα ότι, το μόνο που προκύπτει από αυτή τη μελέτη είναι η δημιουργία ενός νέου, μη φυσικού κινδύνου.

Ο διχασμός αυτός στην ερευνητική κοινότητα, θα έπρεπε όμως, από μόνος του, να αποτελεί κίνητρο για την διακοπή τέτοιων πειραμάτων, που δημιουργούν τεχνητούς κινδύνους, απέναντι στον άνθρωπο.

Τέτοια πειράματα διενεργούνται, μόνο, όταν συνολικά και ομόφωνα η ερευνητική κοινότητα αποδέχεται την ωφελιμότητα τους προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Έστω και μία αντίθετη άποψη, αποτελεί τεκμήριο για να μην διενεργούνται.

Στην άλλη περίπτωση, της Wuhan, δεν υπάρχουν καν διχογνωμίες, τα πειράματα αυτά, ξεκάθαρα, διενεργούνταν, στο πλαίσιο του προγράμματος ενός βιολογικού πολέμου!

Άρα, αυτό που ζούμε, είναι ένα πιλοτικό, ένα demo ενός ενδεχόμενου βιολογικού πολέμου; Είναι μια απειλή, από ποιόν σε ποιόν όμως;

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι. Είναι μια σάτιρα του ανθρώπου, απέναντι τον εαυτό του…

Θα μου πείτε, η ίδια φαρσοκωμωδία δεν παίζεται με τα πυρηνικά όπλα και με το βιασμό του περιβάλλοντος;

Ναι, ναι, η ίδια άθλια στάση του ανθρώπου, απέναντι σε ότι του δίνει το δικαίωμα να λέγεται άνθρωπος, ισχύει και εδώ. Η αυτοκατάργηση αυτή του ανθρώπου όμως έχει βαθιές ρίζες.

Ο νεοφιλελευθερισμός, που όπως πολλές φορές έχω πει και έχω γράψει, αποτελεί τερατογέννεση του καπιταλισμού και δεν είναι πιστός σε καμιά χώρα, σε κανένα λαό, παρά μόνο στα παγκόσμια οικονομικά καρτέλ και στους πολιτικούς και οικονομικούς γραφειοκράτες τους, βρίσκει τον τρόπο να χρησιμοποιεί τον άνθρωπο απέναντι στον εαυτό του. Και αυτό το κάνει, για να μπορέσει να επικρατήσει, μέσω της βίαιης εκμαίευσης της συναίνεσης των μαζών, με έμμεσες ή άμεσες απειλές.

Χρησιμοποιεί την τεχνολογία και την επιστήμη, προκειμένου να παράγει αυτές τις απειλές, εφαρμόζει τις κατάλληλες τεχνικές επικοινωνίας και διαφήμισης, μέσα από τα κανάλια επικοινωνίας, τα οποία ελέγχει τα περισσότερα παγκοσμίως και αποσπά την τεχνητή συναίνεση των λαών για την όποια μεταρρύθμιση θέλει να επιβάλλει.

Και ιδού το Κοινωνικό Πείραμα στη συνέχεια:

• Αρχικά δημιουργεί ένα τεχνητό πρόβλημα.
• Κατόπιν διογκώνει τη σημασία του στα μάτια, στα αυτιά και στις συνειδήσεις των λαών, μέσα από το καθεστώς του τρόμου και του πανικού.
• Στη συνέχεια προκαλεί τους λαούς να αντιδράσουν, δήθεν αυτόβουλα, στο πρόβλημα, με συγκεκριμένες επιλογές.
• Στο τέλος, προσφέρει τη ΛΥΣΗ, την ΚΑΘΑΡΣΗ και τη ΛΥΤΡΩΣΗ, τρία σε ένα πακέτο δηλαδή, σε συνδυασμό με πολλές μεταρρυθμίσεις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, που μέχρι πρότινος δεν μπορούσε να επιβάλλει.

Πως όμως, όλα αυτά διενεργούνται τόσο επιδέξια;

Διενεργούνται μέσα από το οργανωμένο δίκτυο πωλητών που έχει δημιουργήσει, που δεν είναι άλλο,από τις παγκόσμιες, περιφερειακές αλλά και τοπικές πολιτικές εξουσίες. Έτσι πλέον, οι μάζες όχι μόνο «αγοράζουν» αυτά που τους επιβάλλονται, αλλά και τα υιοθετούν ως σταθερό και ασφαλή τρόπο ζωής.

• Την επόμενη μέρα λοιπόν, του Κορωνοϊού – Covid19, θα εφαρμόζονται μέτρα μαζικού ελέγχου των πολιτών, με τα οποία έχουν ήδη εξοικειωθεί, που θα καταργούν την ιδιωτικότητα προς χάριν της ασφάλειας και της υγείας.
• Την επόμενη μέρα, όπου η οικονομική καταστροφή δεν θα έχει προηγούμενο και οι εθνικές οικονομίες θα καταρρέουν, οι τράπεζες θα αγοράζουν τα ομόλογα που θα εκδίδουν τα κράτη για να επανορθώσουν τις οικονομίες τους, με ενέχυρο τη δημόσια περιουσία τους. Και τότε, κανείς δεν θα αντιδράσει, γιατί η δημόσια περιουσία μας θα μπει ενέχυρο στην υγεία μας.
• Την επόμενη μέρα, θα εξαγοράζονται τοπικές επιχειρήσεις, βιομηχανίες, βιοτεχνίες που κινδυνεύουν, γιατί δεν άντεξαν την οικονομική δοκιμασία.
• Την επόμενη μέρα, δεν θα υπάρχουν τάξεις, όχι μόνο η μεσαία, η οποία ήδη έχει αποδεκατιστεί αλλά ούτε και η αστική. Θα ανήκουμε όλοι σε μια τάξη, αυτή των υπηκόων.
• Την επόμενη μέρα, οι μειώσεις των μισθών των εργαζομένων, η εκ περιτροπής και η αποσπασματική εργασία δεν θα εγείρουν αντιδράσεις, γιατί θα αποτελούν το καλύτερο του χειρότερου.
• Την επόμενη μέρα, μεγάλο ποσοστό του εργατικού δυναμικού θα περάσει σε καθεστώς ανεργίας, γιατί πολλές από τις φυσικές δραστηριότητες θα αντικατασταθούν από ηλεκτρονικές εφαρμογές.
• Την επόμενη μέρα, η ζωή μας και ο θάνατος μας θα αποκτήσουν ψηφιακή εικόνα.
• Την επόμενη μέρα, η ελευθερία μας θα κινδυνεύσει με πολλούς τρόπους. Και θα είναι η ελευθερία που εμείς επιλέξαμε για να έχουμε.
• Την επόμενη μέρα, όλο αυτό το τσίρκο, θα το βαφτίσουμε «Δημοκρατία».

Τότε, ο φασισμός και ο ρατσισμός, που θα πλανώνται πάνω από τα κεφάλια μας, θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, καθώς δεν θα υπάρχει πια καμία «Δημοκρατία», την οποία να μπορούμε να υπερασπιστούμε…

Πηγή : Η ΣΦΗΚΑ