Του Περικλή Δανόπουλου

Στην χώρα η αναμονή για την παύση, έστω και μερική της καραντίνας μεγαλώνει. Η αγωνία για το πως θα είναι η νέα πραγματικότητα, ακόμα μεγαλύτερη. Τα επιδόματα, είναι μια βραχυπρόθεσμη βοήθεια και όλοι περιμένουν να διαμορφωθεί η κατάσταση. Και φυσικά οι οιωνοί, μόνο ευνοϊκοί δεν μοιάζουν.

Η ύφεση, όπως ανακοινώθηκε από αρμόδια χείλη,έστω και εντέχνως υποτιμημένη, προϊδεάζει για περικοπές και μειώσεις σε εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις. Όπως και αύξηση της ανεργίας, της περιστασιακής εργασίας, της κατ’οίκον εργασίας, χαμηλής ανταποδοτικότητας.

Όμως το κυρίαρχο αφήγημα , είναι πως όλοι μαζί ξεπερνάμε τον κίνδυνο του κορονοϊού. Πολύ όμορφα, πολιτικοί, κρατικοδίαιτοι καλλιτέχνες και όλο το δημοσιογραφικό χαφιεδότσουρμο, κάτω από μια ουράνια μελωδία μας επαινούν για την αντοχή μας, όταν δεν μας βρίζουν. Και ο φόβος που τόσο μαεστρικά διαχειρίστηκαν, παίζει και θα παίξει και στο μέλλον καταλυτικό ρόλο.

Η καλή μας κυβέρνηση όλα αυτά τα γνωρίζει. Όπως γνωρίζει τον οικονομικό αρμαγεδώνα που έρχεται. Και αφού αποζημίωσε καναλάρχες, μεγαλοεργολάβους, ιδιοκτήτες νοσοκομείων, εταιρείες ΚΕΚ και γενικά πολιτικούς φίλους, ήρθε η ώρα να σκεφτεί τον λαό. Και τι σκέφτεται να κάνει γι αυτό η ''θαυματουργή'' μας κυβέρνηση; Το μόνο που ξέρει καλά το άθλιο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Να πάει σε εκλογές. Από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Για να κεφαλαιοποιήσει την προσωρινή δημοφιλία της.

Στους πόσους νεκρούς άραγε κάνεις εκλογές; Ποιό είναι το ανεκτό ποσοστό για να αποδώσει η κοινωνική μηχανική και ο λαός από φόβο περισσότερο, να αγνοήσει το εφιαλτικό μέλλον για χάρη ενός αμφίβολου παρόντος; Πως άραγε λειτουργούν τα "πολιτικά μαθηματικά", "χάσαμε 110, 150, 180 δυνητικούς ψηφοφόρους αλλά κερδίσαμε τόσους έντρομους πολίτες" , κάπως έτσι;

Το νέο κυρίαρχο αφήγημα-διακύβευμα, θα είναι :''Θα υποφέρουμε όλοι (!) από την ύφεση, αλλά μαζί ενωμένοι θα την ξεπεράσουμε''. Όλοι θα υποφέρουμε και ιδιαίτερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης που συνελήφθη on camera να ρωτάει αν έχει κορονοϊό πάνω στο σερφ. Μεγάλο πρόβλημα πράγματι!

Τι φοβάται άραγε μια κυβέρνηση που δεν έχει ακόμα συμπληρώσει χρόνο στην εξουσία; Πόσο οπορτουνισμό και πόσο σπεκουλάρισμα με τους νεκρούς μπορούν να κάνουν ακόμα.

Κι εμείς, πόσο ακόμα θα τους ανεχόμαστε και δεν τους στέλνουμε οριστικά στην λήθη;