Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο κορωνοϊός έδωσε ευκαιρία για την πιο καταιγιστική, παρατεταμένη και επιτυχή προπαγάνδα έτσι ώστε η κινδυνολογία να συσκοτίσει τον νου και να προκαλέσει αξεπέραστο φόβο. Πολύ μεγαλύτερο από τον φόβο που προκάλεσε η καταστροφή των δίδυμων πύργων στις ΗΠΑ. Οι επιπτώσεις και στις δυο περιπτώσεις ήταν πολύ βαρύτερες από τα ίδια τα γεγονότα: Με τους δίδυμους πύργους πήρε φόρα «ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας». Με τον κορωνοϊό άνοιξε το μέτωπο εναντίον της «κομμουνιστικής» Κίνας.

Τελικά, η τρομοκρατία ήταν το προσωπείο για να ελεγχθεί η Μ. Ανατολή από τις ΗΠΑ, με τους Ευρωπαίους και τους Ρώσους εκτός. Το σχέδιο απότυχε. Η Ρωσία κυριαρχεί, οι Ευρωπαίοι πήραν πόδι, οι ΗΠΑ δίνουν μάχη οπισθοφυλακών. Χρειάστηκε μια εικοσαετία για να καταρρεύσει το προπέτασμα της τρομοκρατίας αλλά μόλις τρεις-τέσσερις μήνες για να στραφεί η προσοχή στην Κίνα ενώ ακόμα ο κορωνοϊός δεν έχει ηττηθεί.

Η Κίνα είναι ο νέος εχθρός, η υγεία των πολιτών μπαίνει στη συνήθη θέση της, στο ράφι, με εύσχημο τρόπο. Από την απραξία της καραντίνας στη δουλειά, αλλιώς ανεργία, πείνα, κατάρρευση. Λες και δεν τα ήξεραν από την αρχή. Η Κίνα (κομμουνιστική, θυμήθηκαν ξαφνικά) στηλιτεύεται ως ένοχος για τη διάδοση του ιού. Τίποτα δεν αποκλείεται, ούτε η ενοχή των Κινέζων. Αλλά η κατηγορία θα παραμένει έωλη έως ότου απαντηθεί πειστικά γιατί ο ιός εμφανίστηκε και έπληξε πρώτα την Κίνα και, όπως λένε τα δυτικά ΜΜΕ, χωρίς να το πάρουν καν μυρουδιά οι θεωρούμενοι κατασκευαστές του και υπεύθυνοι για τη διάδοσή του.

Αντίστροφα, έχει αποδειχθεί ότι στη Δύση κατασκευάζονται ένοχοι, π.χ. ο Σαντάμ και τα όπλα μαζικής καταστροφής που ψευδώς του καταλογίστηκαν. Πιστεύουν, όμως, ακόμα ότι θα γίνει το κέφι του πιο ισχυρού.

Ο Κίσινγκερ, που τα έχει πάντα τετρακόσια, επισήμανε ότι πρώτη ανάγκη είναι να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου στη (δυτική) Δημοκρατία. Ο Κίσινγκερ, πρωταθλητής πολιτικού ρεαλισμού, αντιλαμβάνεται ότι με τόσα ψέματα, περιφρόνηση της κοινής γνώμης και αναίτιους πολέμους, όλους χαμένους, η λαϊκή συναίνεση μπορεί να καταρρεύσει. Και χωρίς αυτή τα καθεστώτα τρίζουν και πέφτουν. Το αστείο είναι ότι ξαφνικά θυμήθηκαν στη Δύση ότι η Κίνα είναι κομμουνιστική ενώ έλεγαν ότι επικρατεί ο καπιταλισμός. Άραγε η υπόμνηση του κομμουνισμού εκδηλώνει φόβο των ιθυνόντων ότι η θυελλώδης ανάπτυξη της Κίνας έχει σαγηνεύσει τα δυτικά πλήθη που διαπιστώνουν υπεροχή του κομμουνισμού αλά κινέζικα;

Ξένα ΜΜΕ βλέπουν μια βαθιά αναθεώρηση στις διεθνείς σχέσεις. Υποστηρίζουν ότι ο Τραμπ θα αρνηθεί να πληρώσει το (τεράστιο) χρέος των ΗΠΑ στην Κίνα ενώ εμμέσως καλείται όλη η Δύση να πάρει μέτρα για την ανάσχεση του Πεκίνου, όπως παλιότερα έγινε με τη Μόσχα. Στις ένοπλες συγκρούσεις προστίθεται ο Πόλεμος του Χρέους, εξίσου άγριος με τον πόλεμο των όπλων.

Η προπαγάνδα

Ο καθημερινός 24ωρος συνεχής βομβαρδισμός ανακοινώσεων και ποικίλων πληροφοριών περί τον ιό έχει υπερβεί τα όρια της όποιας δημοσιογραφίας και θυμίζει πλέον επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου από αρμόδια επιτελεία. Υποβαθμίζονται κρίσιμες δηλώσεις π.χ. του Έλληνα καθηγητή κ. Ι. Ιωαννίδη ότι η θνησιμότητα του κορωνοϊού κινείται παγκοσμίως στο 0,1%, όσο η συνήθης ετήσια γρίπη, παρά την προστασία από το εμβόλιο. Τουλάχιστον μια δεκάδα ευρωπαίων καθηγητών επαναλαμβάνουν το ίδιο συμπέρασμα. Κανείς δεν τους δίνει σημασία. Πανδημία μαύρης προπαγάνδας.