Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Εξανίσταται η Εστία (27.5.2020), και όχι άδικα, γιατί η Αλβανία είναι σχεδόν έτοιμη να ενεργοποιήσει την βάση Πασά λιμάνι στον κόλπο της Αυλώνος για το τουρκικό ναυτικό.
Είναι προφανές ότι το τουρκικό ναυτικό δεν καλύπτει καμία αμυντική ανάγκη με μια τέτοια βάση. Αποκτά τη δυνατότητα να χτυπήσει ευκολότερα και από άλλη κατεύθυνση την Ελλάδα.
‘Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η Αθήνα είναι ενθουσιώδης οπαδός της ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ. Για πολλούς λόγους η ένταξη αυτή, όπως και των υπολοίπων βαλκανικών χωρών, είναι εις βάρος και των ελληνικών εθνικών συμφερόντων και των ευρωπαϊκών (στην πραγματικότητα και των συμφερόντων του αλβανικού και των άλλων βαλκανικών λαών, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση). Η «μεγάλη διεύρυνση» του 2004, χωρίς να πληρούται καμία πολιτικο-οικονομική προϋπόθεση, ουδόλως συνέβαλε στο να σταθούν στα πόδια τους οι χώρες της αν. Ευρώπης. Συνέβαλε στο να χτυπηθούν τα κεκτημένα των λαών της δυτικής, αλλά και στην κρίση της ΕΕ και στην ισοπέδωση της Ελλάδας που ακολούθησαν μετά το 2009.
Παρόλα αυτά, η Αθήνα επέλεξε να είναι ενθουσιώδης οπαδός της ένταξης της Αλβανίας. Αφού το έπραξε, γιατί δεν προσπάθησε, τουλάχιστο, σε αντάλλαγμα, να κατοχυρώσει το στοιχειώδες, περίπου υπαρξιακό ελληνικό συμφέρον, να μην υπάρχουν δηλαδή τουρκικές βάσεις στη γείτονα;
Δεν είναι μόνο αυτό που δεν κατάφερε. Τα Τίρανα δεν σέβονται τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, σκέπτονται να εγκαταστήσουν στις περιοχές που ζει μετανάστες από την Τουρκία και δεν έχουν επικυρώσει τη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα. Όλα αυτά δεν απασχολούν τις ελληνικές κυβερνήσεις που επιμένουν στην υποστήριξη της αλβανικής ένταξης, γεγονός που προκαλεί την δικαιολογημένη αγανάκτηση της Εστίας.
‘Όμως, η καλή εφημερίς διαμαρτύρεται μεν για το σύμπτωμα, αδιαφορεί δε για το αίτιο. Δεν αποφασίζει δυστυχώς η Αθήνα για την πολιτική διεύρυνσης της ΕΕ. Έχει βέτο, αλλά πρόκειται για τυπικότητα. Δεν αποφασίζει, στην πραγματικότητα, σε μεγάλο βαθμό, ούτε καν και για τις σχέσεις με την Τουρκία! ‘Εχει προ πολλού εκχωρήσει την εξωτερική και αμυντική πολιτική της στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, μόνο που ξέχασε να μας το πει, να το ανακοινώσει. ‘Όπως εκχώρησε την οικονομική και ευρωπαϊκή πολιτική στην ΕΕ, τη Γερμανία, το ΔΝΤ και τις μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες. Και αν για την εκχώρηση κυριαρχίας στα θέματα οικονομικής πολιτικής έγινε μία συζήτηση στη χώρα, δεν έγινε καμία για την ντε φάκτο εκχώρηση κυριαρχίας στα θέματα εξωτερικής – αμυντικής πολιτικής.
Στην περίπτωση της Αλβανίας υπάρχει ακόμα κάτι ενδιαφέρον. Θα ήταν αδιανόητο για τα Τίρανα να κάνουν αυτά που κάνουν έναντι της Ελλάδας, αν τους πίεζε η Ουάσιγκτον να μην τα κάνουν. Οπότε τίθεται το ερώτημα. Για ποιο λόγο δώσαμε όλη τη χώρα ως βάση στις ΗΠΑ και αυτές δεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους για να μας βοηθήσουν;
Αλλά δεν είναι μόνο ότι δεν ζητάμε και δεν λαμβάνουμε κανένα αντάλλαγμα για τις κολοσσιαίες παραχωρήσεις που κάνουμε στους συμμάχους μας. Τα πράγματα είναι χειρότερα και πιο επικίνδυνα. Η έννοια του «Προστάτη» και της «Προστασίας» δεν είναι πολύ αξιοπρεπής, ούτε για τους ανθρώπους, ούτε για τα έθνη. Αλλά εδώ εμείς διεκδικούμε παγκόσμια πρωτοτυπία. Αποδεχθήκαμε τον Προστάτη, αλλά δεν μας προστατεύει!
Έτσι, Ελλάδα και Κύπρος εκτίθενται σε αυξημένους κινδύνους εξαιτίας της εξάρτησης της πολιτικής τους, έχοντας απελπιστικά λιγότερους φίλους από οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ιστορίας τους!
Ως αποτέλεσμα και της εξάρτησης που σήμερα συντηρούν και των παραχωρήσεων προς τους υποτιθέμενους «συμμάχους και φίλους», Αθήνα και Λευκωσία αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους κινδύνους έχοντας τους λιγότερους φίλους διεθνώς από όσους είχαν ποτέ στην ιστορία τους.
Αλλά είναι και τόσο δεδομένες, που δεν έχουν πραγματικό, σπουδαίο κίνητρο, να σπεύσουν υπέρ τους οι «φίλοι και σύμμαχοι».
Για να μην μιλάμε γενικόλογα, θα τα δούμε αυτά με μερικά παραδείγματα, στη ρίζα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε τώρα με την Τουρκία.
Οι υδρογονάνθρακες της Κύπρου
Η Κυπριακή Δημοκρατία παραχώρησε, όπως είχε κάθε δικαίωμα να κάνει, τα εικαζόμενα «φιλέτα» των ενεργειακών της αποθεμάτων στην αμερικανική Exxon. Δεν την απασχόλησε ουδόλως το ότι η εταιρεία αυτή «λύσσαξε» το 2004, ασκώντας ισχυρότατες πιέσεις, για να αυτοδιαλυθεί το κυπριακό κράτος με το σχέδιο Ανάν. Ούτε ότι η Αμερική διαρκώς και συστηματικά πολέμησε, μαζί με τη Βρετανία και με το Ισραήλ, κάθε ιδέας είτε ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, είτε ανεξάρτητου και κυρίαρχου κυπριακού κράτους, φτάνοντας στο σημείο να ενορχηστρώσει το πραξικόπημα Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το ’74, όπως και τις τεράστιες πιέσεις για αποδοχή του Ανάν το 2004.
Αξίζει να επισημάνουμε ότι η Αυτοκρατορία δεν επιθυμεί απλώς να ελέγχει την Κύπρο και την πολιτική της, γιατί προφανώς θα την ήλεγχε αν επέτρεπε την ένωσή της με τη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Η Αυτοκρατορία δεν θέλει κανενός είδους ελληνικό ή τουρκικό κράτος και κυριαρχία σε αυτή την περιοχή του κόσμου, που τη θεωρεί πολύ ζωτική για τα συμφέροντά της. Θα προτιμούσε να μην έχει και ελληνικούς ή τουρκικούς πληθυσμούς στο νησί, γιατί πληθυσμοί συνιστούν βάση διεκδίκησης κυριαρχίας.
Γι’ αυτό και ενθάρρυνε την Τουρκία να μπει στο κυπριακό, γι’ αυτό οι ΗΠΑ οργάνωσαν το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή το 1974, γι’ αυτό επεχείρησαν με πολιτικά μέσα και ασκώντας φοβερές πιέσεις την κατάλυση του κυπριακού κράτους το 2004 με το σχέδιο Ανάν.
Δεν ξέρουμε πόσο έξυπνο είναι η Κύπρος να στηρίζεται διαχρονικά κυρίως στη Ρωσία για εξοπλιστική και διπλωματική στήριξη (και λιγότερο στην Κίνα και τη Γαλλία), για να επιβιώσει από την «δομική» αγγλοαμερικανική εχθρότητα και μετά να πηγαίνει και να δίνει τα πετρέλαια στον ηθικό αυτουργό του ’74. Προφανώς οι Κύπριοι εκτιμούν ότι η Μόσχα θα τους βγαίνει πάντα στο τηλέφωνο ότι κι αν κάνουν. Αμφιβάλλουμε και για τη σκοπιμότητα αυτών των σχεδίων για πολλούς λόγους, Πριν από όλους γιατί το 95% των χωρών που ανακάλυψαν πετρέλαιο κατεστράφησαν. Πρέπει να είσαι Νορβηγία για να ωφεληθείς. Κύπρος και Ελλάδα όμως ούτε Νορβηγία είναι, ούτε βρίσκονται εκεί που είναι η Νορβηγία.
Τέλος πάντως η Λευκωσία άσκησε το αναφαίρετο δικαίωμά της και έδωσε όπου νόμιζε τα κοιτάσματα. Δεν φρόντισε όμως ταυτόχρονα να ζητήσει τουλάχιστον προστασία και εγγυήσεις όταν θα εκδηλωνόταν η απαράδεκτη και παράνομη μεν, απολύτως δε αναμενόμενη τουρκική αντίδραση. Ούτε από την Αμερική, ούτε από τη Γαλλία, το Ισραήλ και την Ιταλία που ενεπλάκησαν στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της.
Το αποτέλεσμα; Ο Ερντογάν δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι «οι Αμερικανοί μου είπαν να μην πειράξω τις γεωτρήσεις τους και να κάνω ότι θέλω αλλού», η Exxon έχει διακόψει τις έρευνες λόγω τιμών πετρελαίου και η Τουρκία έχει γεωτρύπανα νοτίως της Κύπρου.
Ακόμη κι αν ήθελαν να απαντήσουν στρατιωτικά, Κύπρος και Ελλάδα δεν μπορούν να το κάνουν, αφού, πειθαρχώντας στις σχετικές πιέσεις ΗΠΑ και Ισραήλ απέφυγαν να εγκαταστήσουν τους S300 που αγόρασε η Κύπρος και που θα άλλαζαν από κει όλο τον ελληνοτουρκικό συσχετισμό ισχύος και εγκατέλειψαν για τον ίδιο λόγο το αμυντικό δόγμα του ενιαίου χώρου.
Είναι αυτά έξυπνη και συμφέρουσα πολιτική αυτή;
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου