Είμαι βέβαιος ότι διαβάζοντας τα παραπάνω μειδιάτε. Μην νομίζετε όμως ότι πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο. Συμβαίνει ακόμα και στις ΗΠΑ! Σήμερα, όμως, θα ασχοληθούμε με την ΕΕ. Το 2014 είχαμε κραχ στην αγορά ενέργειας που οδήγησε τις τιμές του βαρελιού στα 135 $ και τελικά προσάρτηση της Κριμαίας. Τί έκαναν τότε οι ΗΠΑ; Αύξησαν την παραγωγή τους σε πετρέλαιο κατά 500% από το 2014 ως το 2019. Έτσι, το 2021 οι ΗΠΑ ήταν πρώτες σε παραγωγή πετρελαίου (14,5%) με την Ρωσία να ακολουθεί (13,1%) και τη Σαουδική Αραβία (12,1%). Η κίνηση εκείνη είχε αλλάξει τα παραδοσιακά δεδομένα, που ήθελαν τη Σαουδική Αραβία πρώτο παραγωγό πετρελαίου.

Η κατάσταση δεν μεταφράζεται αναλόγως και στον πίνακα των εσόδων από εξαγωγές πετρελαίου, διότι το κόστος παραγωγής διαφέρει από χώρα σε χώρα κι από έτος σε έτος. Και φυσικά, διότι κάθε χώρα έχει διαφορετική εσωτερική κατανάλωση. Το 2021 η Σαουδική Αραβία ήταν η πρώτη εξαγωγέας (16,5% των παγκοσμίων εξαγωγών) με έσοδα 161,7 δισ. $. Η Ρωσία (8,3%) είχε έσοδα 82 δισ.$. Ο Καναδάς (7,5%) 74 δισ. $, το Ιράκ (7,3%) 72,1 δισ. $, τα Εμιράτα (7,1%) 69,4 δισ. $, ενώ οι ΗΠΑ (4,2%) με έσοδα 41 δισ. $. Φυσικά, ρόλο παίζει και η διαχείριση των στρατηγικών αποθεμάτων κάθε χώρας. Πάντως, οι ΗΠΑ ό,τι άλματα έκαναν στο πετρέλαιο από το 2014, τα ίδια έκαναν και στο φυσικό αέριο!

Τί έκανε άραγε η ΕΕ μετά την κρίση του 2014; Αύξησε την εξάρτησή της από την Ρωσία κατά 30%, εισάγοντας ολοένα και περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ενώ έκλεινε τα δικά της πεδία και απέρριπτε την αξιοποίηση νέων κοιτασμάτων Ελλάδος και Κύπρου. Μάλιστα, άρχισε να κλείνει και χώρους αποθήκευσης αερίου και πετρελαίου, ως οικονομικά ασύμφορους (Γιόρκσαϊρ στη Βρετανία όταν ήταν μέλος της ΕΕ).

Τί έκανε η ΕΕ μετά την πανδημία για να αντιμετωπίσει τον πόλεμο τιμών πετρελαίου που τις οδήγησε σε κατακόρυφη πτώση; Απολύτως τίποτα! Άφησε χώρο σε άλλους παίκτες να ορίσουν πολιτικές και αγνόησε τα προβλήματα που προκάλεσαν τα lockdown. Αγνόησε την κρίση στην αγορά υδρογονανθράκων, το πρόβλημα με τις ζωοτροφές, το σπάσιμο των εφοδιαστικών αλυσίδων, την ενεργειακή κρίση, τον Αρμαγεδδώνα στο φυσικό αέριο και την επισιτιστική κρίση. Ενώ όταν άρχισε να σκαρφαλώνει ο πληθωρισμός, προσποιούνταν η ΕΕ και η ΕΚΤ ότι είναι παροδικός και διαχειρίσιμος.

Ελπίζοντας σε κάποιο θαύμα

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, βρήκε την ΕΕ να κοιμάται. Όπως είχα προβλέψει τότε, οι κυρώσεις, αντί να πλήξουν την ρωσική οικονομία, θα αποφέρουν επιπλέον έσοδα στη Ρωσία. Φτάσαμε λοιπόν στην τελευταία σύνοδος κορυφής. Τί ακριβώς αποφάσισαν να κάνουν οι ηγέτες της ΕΕ; Ποιο είναι το σχέδιό τους για την προστασία των Ευρωπαίων; Δεν έχουμε να κάνουμε με αργοκίνητο καράβι, αλλά με πολιτικούς οι οποίοι δεν θέλουν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος που απαιτούν οι ακραίες σημερινές συνθήκες. Και με πρόσχημα τις εσωτερικές διαφωνίες, ουσιαστικά αρνούνται να εφαρμόσουν ακόμα και προφανή μέτρα. Η κρίση έχει “φάει” πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες και θα φάει περισσότερους. Πηγή: SLpress